Αυτά που θα θυμάσαι κάποτε
δε θα ‘ναι τα ωραία
δε θα ‘ναι οι χαρές, μήτε και τα μοιραία.
Κοιτάγματα θα ‘ναι, μα όχι τα γλυκά
κι ούτε τα πονηρά θα μπαίνουν στη σκέψη σου λαθραία.
Χαμόγελα φρέσκα και ζωηρά,
και χρώμα παραδεισένιο
στα λόγια τα φανταχτερά, ποτέ δε θα ‘βρεις γιατρειά.
Τα ατσούμπαλα θα θυμάσαι,
εκείνα που μια μέρα της ύπαρξής σου, τη χειρότερη,
θα έβρουν τρόπο να μπορείς για λίγο να μη λυπάσαι.
Που χίλιους λόγους να έχεις να με μισήσεις,
εκείνα τα ατσούμπαλα,
θα σε κάνουν απ’ την αρχή να μ’ αγαπήσεις.