«Θα ήταν σημαντικό για εσάς αν το ταίρι σας είχε κάνει ψυχοθεραπεία;» 24 άτομα μας απάντησαν πόσο σημαντικό green light το θεωρούν και πώς το μεταφράζουν ως πληροφορία σε μια γνωριμία.
Δεδομένα έρευνας:
Τα ερωτηθέντα άτομα ανήκουν σε 3 ηλικιακές ομάδες: 15-22 ετών, 23-29 ετών και 30 ετών κι άνω.
Τα άτομα είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε 3 απαντήσεις κι έπειτα να δώσουν την προσωπική τους άποψη σχετικά με το θέμα.
Αφού απάντησαν «Φυσικά και θα είχε σημασία για μένα» ή «Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ» ή «Δεν έχει σημασία για μένα», ανέλυσαν τη σκέψη τους πάνω στο ζήτημα.
Αποτελέσματα έρευνας:
Το 58,3%, 14 στους 24 δηλαδή, απάντησαν ότι θα είχε σημασία για εκείνους.
Από τα 14 αυτά άτομα, τα 7 ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 30 κι άνω, τα 4 στην 23-29 ετών και τα υπόλοιπα 4, 15-22 ετών.
Το 29,2% απάντησε ότι δεν το έχει σκεφτεί ποτέ, δηλαδή 7 στους 24.
Ένα ποσοστό 8,3%, 2 στους 24, απάντησε ότι δεν έχει σημασία για εκείνους.
Ενώ 1 άτομο απάντησε ότι θα πρέπει όλοι να κάνουν ψυχοθεραπεία.
Ανάλυση αποτελεσμάτων:
Να τονίσουμε ότι τα αποτελέσματα και τα ποσοστά αυτά είναι ενός τυχαίου δείγματος, ωστόσο όχι τόσο μεγάλου για να μπορούμε να γενικεύσουμε αυτή τη συνθήκη. Εμείς, απλώς καταθέτουμε τις απαντήσεις και τις σχολιάζουμε. Σύμφωνα λοιπόν με τα δεδομένα και τα αποτελέσματα της έρευνας μέσω του ερωτηματολογίου, φαίνεται ότι οι άνθρωποι συζητάμε ανοιχτά πλέον για το ζήτημα της ψυχικής υγείας, ακόμα κι αν δεν έχουμε φτάσει εμπράκτως στο επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή να στοχεύσουμε στη θεραπεία μας από μικρή ηλικία.
Μπορεί από τα 24 άτομα μόνο τα 14 να θεωρούν την ψυχανάλυση ως σημαντικό κριτήριο επιλογής συντρόφου, αλλά και τα υπόλοιπα 10 δεν ήταν επικριτικά ή αδιάφορα- περισσότερο προβληματισμένα θα τα χαρακτήριζα. Στην πράξη, όσα άτομα θεωρούν σημαντικό να έχει κάνει ψυχοθεραπεία ο σύντροφός τους, εξήγησαν πως είναι σημαντικό ένας άνθρωπος να έχει αναζητήσει τον εαυτό του, να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, τους φόβους και τις αδυναμίες του, ώστε να τα διαχειρίζεται και κατ’ επέκταση να τα επικοινωνεί και πιο αποδοτικά. Άλλωστε, αν ένας άνθρωπος κάνει ψυχοθεραπεία πρώτα δουλεύει κι απαλύνει τα προσωπικά του τραύματα κι έπειτα μπορεί με μεγαλύτερη συναισθηματική ωριμότητα και ψυχραιμία να διαχειρίζεται τη σχέση και τα προβλήματα αυτής.
Μπορεί βέβαια το ποσοστό που απάντησε ότι δεν έχει σκεφτεί πώς θα ένιωθε αν το ταίρι του έχει κάνει ψυχοθεραπεία, να φαίνεται μεγάλο, έχει όμως ενδιαφέρουσες απόψεις. Από αυτά τα 10 άτομα, τα 7 όχι μόνο δεν απαντούν επικριτικά ή αδιάφορα ως προς το ζήτημα, αντιθέτως επιδοκιμάζουν μια τέτοια ενέργεια και η πεποίθησή τους για την ψυχοθεραπεία είναι απόλυτα θετική. Επίσης, σημαντικό είναι και το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες ηλικίες (30 και άνω) που ίσως θεωρούνται περισσότερο οπισθοδρομικοί αφού έχουν μεγαλώσει σε εποχές που η λέξη ψυχολόγος/ ψυχίατρος ήταν βαμμένη με κόκκινο μελάνι, θεωρούν ότι η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη για κάθε άνθρωπο.
Φυσικά, υπήρχαν και απαντήσεις περισσότερο ρομαντικές που υποστηρίζουν ότι η σχέση τους χρειάζεται αποκλειστικά αγάπη, κατανόηση και συντροφικότητα, στοιχεία που αποτελούν γερά θεμέλια για κάθε είδους σχέση και που αρκούν για μια υγιή συνύπαρξη. Αρκούν όμως;
Μια άποψη που με έβαλε σε σκέψεις, είναι και το ζήτημα του σεβασμού στην ελεύθερη βούληση. Ενώ, δηλαδή, θεωρείται αυτονόητο και προφανές ότι πρέπει όλοι να μπούμε σε αυτή την εξερεύνηση του εαυτού μας για την καλύτερη ψυχική υγεία όλων, όταν πρόκειται για άλλο άτομο πέραν του εαυτού σου δεν μπορείς να θεωρήσεις τίποτα αυτονόητο. Κάθε άτομο είναι ελεύθερο να αποφασίσει αν θα μπει σε αυτή τη διαδικασία. Και φυσικά, ως σύντροφός του είσαι ελεύθερος να αποφασίσεις αν συμβαδίζετε ως οντότητες, ώστε να πορευτείτε μαζί.
Όπως διαπιστώνεται από όλες τις απαντήσεις, οι εποχές έχουν προχωρήσει και η ψυχανάλυση δε θεωρείται ταμπού όπως παλαιότερα, αντίθετα είναι ένα γοητευτικό γνώρισμα και βοηθάει στο να έρθουν δυο άνθρωποι κοντά. Υπάρχουν εκείνοι που κάνουν χρόνια ψυχοθεραπεία αλλά κι εκείνοι που δεν έχουν κάνει αλλά καταλαβαίνουν τη σημαντικότητά της, άνθρωποι που δεν έχουν σκεφτεί εις βάθος τέτοια θέματα- ίσως γιατί δεν ενημερώθηκαν και ποτέ- αλλά αισθάνονται τη σπουδαιότητα της ψυχανάλυσης. Αναρωτιέμαι όμως: Είναι ικανοποιητικά αυτά τα ποσοστά για τη σημερινή εποχή; Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχανάλυση στις διαπροσωπικές μας σχέσεις; Τι αντίκτυπο θα είχε στον τρόπο που ερωτευόμαστε το να έχουμε αντιμετωπίσει όσα μας κρατούν μακριά από τη γαλήνη; Μήπως τελικά είμαστε υποστηρικτικοί με όσους κάνουν ψυχοθεραπεία, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε πώς να το εντάξουμε στις προτεραιότητές μας;
Ψάχνουμε περισσότερο υγιείς σχέσεις, τελικά;
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου