Η ζωή σου είναι ένα «θέλω» μακριά. Είναι ίσως το «θέλω» που τόσο πολύ φοβήθηκες να ακολουθήσεις και τελικά κρύφτηκες πίσω από το «δεν μπορώ» σου. Φθηνή δικαιολογία το «δεν μπορώ», μα βολική για να σε καλύπτει στην κλασική ερώτηση που θα σου κάνουν όσοι σε ξέρουν. «Μα γιατί δεν το κυνήγησες λίγο περισσότερο;» Και η απάντηση σου, «γιατί δεν μπορούσα».

Παρακάτω θα δεις μερικά ρητορικά ερωτήματα που ωστόσο είμαι βέβαιη πως τα έχεις κάνει στον εαυτό σου. Όλοι μας τα έχουμε κάνει σε ανύποπτες στιγμές στη ζωή μας. Γιατί όλοι έχουμε περάσει μια περίοδο που καλύψαμε τα «θέλω» μας ή αποφασίσαμε να τα κάνουμε λίγο στην άκρη, γιατί δεν ήταν η ώρα να τα αξιοποιήσουμε.

Πόσες φορές δε σκέφτηκες« γιατί στους άλλους πάνε όλα καλά και σε σένα δεν πάνε;». Πόσες φορές αναρωτήθηκες «γιατί οι άλλοι είναι τυχεροί κι εσύ όχι;», γιατί αυτοί να χαμογελάνε (με ένα χαμόγελο που σε εκνευρίζει) κι εσύ δεν μπορείς ούτε την ιδέα του να κλέψεις. Η απάντηση, ίσως και να βρίσκεται μπροστά σου, ή καλύτερα, μέσα σου. Αναλύεις τα πάντα σε βαθμό ο οποίος εκμηδενίζει τα θέλω σου και σε βάζει στη διαδικασία να υποτιμάς και να αμφισβητείς τις ικανότητές σου. Το τι μπορείς ή δεν μπορείς να κάνεις μόνο εσύ μπορείς να το ορίσεις. Κι αυτό είναι ένα «θέλω» ή «δε θέλω» σου.

Αντί να αναλώνεσαι στα ερωτήματα αυτά που σε γεμίζουν αρνητικότητα και μειώνουν κατά πολύ την αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποίθησή σου, ίσως να σε βοηθούσε να μπεις στη διαδικασία να τα απαντήσεις, αλλά αυτή τη φορά, με αποδέκτη εσένα. Πώς θα πάνε και σε σένα όλα καλά; Πώς θα γίνεις κι εσύ τυχερός; Πώς θα χαμογελάσεις κι εσύ αλλά με ένα ολόκληρο χαμόγελο κι όχι μισό;

Ο διπλανός σου είναι επιτυχημένος γιατί κυνήγησε την καριέρα που ήθελε και πέτυχε, μπορεί όχι με την πρώτη φορά αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ο γείτονάς σου είναι ευτυχισμένος και χαμογελάει ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Κυνήγησε τα θέλω του δε βολεύτηκε πίσω από τη δικαιολογία πως δεν μπορούσε να το κάνει. Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, η φοβία μας να αποτύχουμε είναι φόβος για κάτι ανύπαρκτο. Αφού δεν το έχουμε, πώς θα το χάσουμε; Κι έτσι, με αυτή την ηττοπάθεια, πολλοί δεν μπήκαμε καν στον κόπο αυτό.

Αν δεν το πετύχεις, όμως, στο εκατό τοις εκατό; Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, σημασία έχει να το προσπαθήσεις κι ας καταφέρεις να φτάσεις στο 90 τοις εκατό, την ίδια ευτυχία θα νιώσεις. Σκέψου πόση ευτυχία ένιωσες την πρώτη φορά που κατάφερες να κάνεις ποδήλατο χωρίς βοηθητικές, που πέρασες στις εξετάσεις αγγλικών ή κάποιας άλλης γλώσσας που ήθελες να μάθεις, που πήρες 20 στο διαγώνισμα για το οποίο διάβαζες μια βδομάδα χωρίς σταματημό. Μπορεί να σου φαίνεται χαζό τώρα αλλά τότε, ένιωσες να παίρνεις το βραβείο της χρονιάς. Γιατί ήταν κάτι που ήθελες, δε σου υπέδειξε κανείς να το κάνεις, ίσως τον τρόπο να το κάνεις, μόνο τον τρόπο να το καταφέρεις.

Η πορεία σου είναι γεμάτη από μικρές ή μεγάλες σου νίκες βασισμένες στο πόσο δυνατή είναι η επιθυμία σου γι’ αυτές. Κάπου ίσως τις αμέλησες ή τις καταχώνιασες στην άκρη του μυαλού σου και πίσω από τη δικαιολογία του «δεν μπορώ». Σταμάτα να λες ψέματα στον εαυτό σου. Μια χαρά μπορείς.

Η ζωή σου είναι ένα «θέλω» μακριά. Ξεκίνα να το κυνηγάς. Όχι σήμερα, αλλά χθες. Και πού ξέρεις, ίσως αυτό το εκνευριστικό χαμόγελο την επόμενη φορά να το δεις στον καθρέφτη σου.

 

Συντάκτης: Ελευθερία Ιωάννογλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου