Γνωρίζεις πολλούς ανθρώπους και σε τραβάει σ’ εκείνους κάτι. Κάτι φιλικό, κάτι ερωτικό; Κάτι σε τραβάει. Κι είναι κι άλλοι άνθρωποι που σου περνάνε αδιάφοροι. Το ίδιο κι εσύ, σε εκείνους, γιατί απλώς, δεν υπάρχει ενέργεια μεταξύ σας. Τα συναισθήματα, λένε, μπορούν κι επιβιώνουν μόνο όταν είναι αμοιβαία, βέβαια. Δε γίνεται να συμπαθείς κάποιον που δε σε συμπαθεί, δε γίνεται να αγαπάς κάποιον που δε σε αγαπάει. Σίγουρα μπορεί να νιώθεις κάτι για κάποιον, ωστόσο αυτό που καθορίζει, το αν θα υπάρξει σύνδεση, είναι ο βαθμός. Αν δεν αγαπάς κάποιον στον ίδιο βαθμό που σ’ αγαπάει εκείνος, αν δε σε θέλει κάποιος στον ίδιο βαθμό που τον θέλεις εσύ, δεν έχετε την ιδανική ιστορία.
Ας πούμε λοιπόν ότι γνώρισες έναν άνθρωπο, που εύκολα κι άμεσα αντιλήφθηκες ότι θέλεις να γίνει κομμάτι της ζωής σου. Η χημεία είναι εμφανής. Το καταλαβαίνεις από τα βλέμματά σας, από τα αγγίγματα, από τη φωνή, από τα πειράγματα, από τα χαμόγελα. Το καταλαβαίνεις, το νιώθεις, είναι αμοιβαίο. Κι είναι υπέροχο. Αρχίζετε να βγαίνετε, να γνωρίζεστε καλά κι όσο συνδέεστε, νιώθεις πως βρήκες όλα όσα έψαχνες, όλα όσα ήθελες. Ιδανική ιστορία; Ναι. Κάποιοι είναι τυχεροί και το ζουν κι αυτό.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που ερωτεύονται χωρίς ανταπόκριση. Ίσως γιατί δεν ήταν καλό το timing, «κάποτε θα είμαστε μαζί» λέει ο Ρουβάς σε κάποιο τραγούδι του, ίσως δεν ήρθε ακόμη η σειρά τους, ίσως το άτομο που ερωτεύτηκαν να μην ταιριάξει και ποτέ μαζί τους. Όμως, το σημαντικό παραμένει ότι ερωτεύτηκαν. Διότι, ακόμη και χωρίς ανταπόκριση, το να ερωτεύεσαι είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα στον κόσμο. Και σε βοηθάει. Ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις, σε βοηθάει πολύ.
Πρώτον, σε κάθε περίπτωση, μαθαίνεις κάτι για εσένα. Τι σου άρεσε σε αυτόν τον άνθρωπο, τι σε τράβηξε. Ποιο δικό σου κομμάτι αναγνώρισες σε εκείνον. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να θες να είσαι κοντά του. Κάθε φορά που ερωτεύεσαι, ή έστω νιώθεις λίγο πιο δυνατά συναισθήματα για κάποιον άνθρωπο. Ακόμη κι αν δεν είναι αμοιβαίος έρωτας, έχεις την ευκαιρία να ανακαλύψεις κάτι. Να γνωρίσεις τις αντοχές σου απέναντι στην απόρριψη, να πονέσεις κι έπειτα να ξεπεράσεις τον πόνο αυτό. Να προσπαθήσεις να καταλάβεις γιατί το υποσυνείδητό σου διάλεξε αυτόν τον άνθρωπο. Να απολαύσεις όλα όσα σού συμβαίνουν. Να ξεχωρίσεις το αμοιβαίο, από το μη αμοιβαίο.
Δεύτερον, νιώθεις άρα είσαι ζωντανός. Δε ζεις μουδιασμένος κι αδρανής, δε βουτάς στη συναισθηματική ανυπαρξία που σε ρίχνει το να μην εκτίθεσαι. Διότι, διαφορετικά, μουδιάζει το μέσα σου, σαν να παγώνει για να μη διαλυθεί από τον πόνο και ταυτόχρονα αναρωτιέσαι αν ζεις πραγματικά ή αν απλώς αναπνέεις μέχρι να περάσει όλο αυτό. Όταν λοιπόν ερωτεύεσαι, δεν αναρωτιέσαι αν ζεις. Νιώθεις όμορφα πράγματα και ξέρεις ότι δεν κινείσαι δίχως νόημα. Το έχεις βρει.
Τρίτον και ίσως και πιο σημαντικό: δυναμώνεις. Όταν είσαι ερωτευμένος, νιώθεις ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Νιώθεις γεμάτος ενέργεια, ζωντάνια. Χαμογελάς χαζά απλώς γιατί θυμάσαι ένα χαμόγελο, δυο αστεία, ένα απλό μήνυμα, ένα όνομα στην οθόνη του κινητού σου. Νιώθεις σαν να αγαπάς όλο τον κόσμο, σαν να βλέπεις πιο έντονα τα χρώματα, πιο καθαρά. Κι αν τελικά η οθόνη κάποτε και πάλι μαυρίσει, δεν ξεχνιέται το συναίσθημα που είχες όταν φώτιζε.
Αν λοιπόν είσαι στην κατηγορία των ανθρώπων που ερωτεύτηκαν, αλλά δεν ήταν αμοιβαίο, πάρε αυτήν τη δύναμη που γεννήθηκε μέσα σου και στρέψ’ την προς τον εαυτό σου. Κάν’ την κάτι δημιουργικό, άφησέ τη να σε γεμίσει και ξεκίνα κάτι για σένα. Ένα χόμπι που πάντα ήθελες και ντρεπόσουν, φοβόσουν ή δεν είχες χρόνο. Ένα ταξίδι. Μια καινούρια φιλία, μια ακόμη γνωριμία. Άσε το χαμόγελο να υπάρξει στο πρόσωπό σου. Το ξέρω πως πονάει το να μην έχουν ανταπόκριση τα συναισθήματά σου, μα κάποια στιγμή θα έρθει κι αυτό. Όμως μέχρι να έρθει, ζήσ’ το. Και μην ξεχνάς ποτέ πως «Είναι καλύτερα να έχεις αγαπήσει και να έχεις χάσει, παρά να μην έχεις αγαπήσει καθόλου!»
Αφιερωμένο στον άνθρωπο που μου θύμισε πώς είναι να νιώθεις ζωντανός. Σ’ ευχαριστώ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου