Ένα φρικτό περιστατικό σημειώθηκε στην Πράγα χθες το μεσημέρι. Ένα 23χρονος φοιτητής εισέβαλλε στο Πανεπιστήμιο Καρόλου, και συγκεκριμένα στον τέταρτο όροφο της σχολής Καλών Τεχνών, στην Πράγα κι άρχισε να πuρoβoλεi όποιον έβρισκε μπροστά του στο κτίριο. Το χρονικό έλαβε χώρα γύρω στις 15:00 το μεσημέρι κι είχε αποτελέσμα να χάσουν τη ζωή τους 14 άτομα και 24 να τραυματιστούν, από τα οποία 9 είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση.
Ο δράστης, φαίνεται πως ήταν ο Ντέιβιντ Κόζακ, οποίος βρέθηκε κι αυτός νεκρός στο κτίριο, αλλά ήταν αβέβαιο αν αuτoκτόνhσε ή αν τον πέτυχαν τα πuρά της αστυνομίας. Όλοι στην αρχή νόμιζαν πως πρόκειται για τρoμoκρaτική επiθεση, αλλά η αλήθεια ήταν πολύ χειρότερη από αυτήν που όλοι φαντάζονταν.
Ο Ντέιβιντ ήταν ένας άριστος φοιτητής, ο οποίος φαίνεται πως υπέφερε από σοβαρά ψυχικά προβλήματα. Μάλιστα, από τις 9 Δεκεμβρίου ο ίδιος είχε δημιουργήσει ένα κανάλι, το οποίο χρησιμοποιούσε ως προσωπικό ημερολόγιο για να εκφράσει τις σκέψεις και τα πλάνα του. Σύμφωνα με άρθρο του in.gr ο δράστhς έγραφε τα εξής:
«Αυτό θα είναι το ημερολόγιό μου καθώς θα προχωράω προς τη σχολική σκoπoβoλή».
«Θα ήθελα να συστηθώ, το όνομά μου είναι David. Θέλω να προχωρήσω σε ένoπλh επiθεση σε σχολείο κι ίσως σε αuτοκτονiα, η Alina Afanaskina με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Πάντα ήθελα να σκοτώνw, πίστευα ότι θα γινόμουν μaνιακός στο μέλλον. Τότε, όταν ο Ilnaz έκανε τους πuροβoλισμoύς, συνειδητοποίησα ότι ήταν καλύτερο να κάνω μαζικές δολ@φoνiες παρά κατά συρροήν δολ@φονiες».
«Όλοι με μισούν και θα συνεχίσουν να μισούν αλλά αυτό είναι αμοιβαίο».
«Είναι μια χάλια ημέρα και μια χάλια ζωή».
«Πίνω τσάι και θέλω να αuτοπuροβολhθώ».
«Μισώ τον κόσμο και θέλω να αφήσω όσο περισσότερο πόνο γίνεται».
«Έχω ένα βουητό στα αυτιά μου… σαν κάτι γ@μη@@νες πυγολαμπίδες. Ήθελα να βγάλω τα αυτιά μου».
Δύο ημέρες μετά το τελευταίο αυτό μήνυμα, συνέβη το τραγικό συμβάν, στο οποίο απ’ ότι φαίνεται τον βοήθησε και μια φίλη του να φέρει εις πέρας, η οποία λέγεται πως έχει διαφύγει στο εξωτερικό και δεν υπάρχουν ακόμη πολλά στοιχεία για τη συμβολή της. Ο Ντέιβιντ είναι επίσης ύποπτος για τη δoλoφoνiα ενός 32χρονου άντρα και της δυο μηνών κόρης του, που βρέθηκαν νεκρoi σε μια δασώδη περιοχή την προηγούμενη εβδομάδα. Επιπλέον, είναι ύποπτος και για τον θάν@το του πατέρα του, για τον οποίο τον αναζητούσαν οι αρχές την ημέρα λίγο πριν το πολύνeκρο περιστατικό.
Όσο για την Αλίνα Αφανασκίνα, που αναφέρει στα μηνύματά του ότι τον βοήθησε, φαίνεται πως αυτή ήταν κι η έμπνευσή του για να κάνει ό,τι έκανε. Η 14χρονη Αλίνα, στις 7 Δεκεμβρίου 2023, πήγε στο σχολείο της με μια καραμπiν@ και σκότwσe έναν άλλον συμμαθητή της πριν αuτoκτoνήσeι. Eνώ ο Ilnaz Galyaviev, τον Μάϊο του 2021, είχε οργανώσει ένα μαζικό school sh@@ting όπου σκότ@σε 9 άτομα και τραυμάτισε άλλους 23, πριν συλληφθεί από τις αρχές της Ρωσίας.
Όσοι ήταν μάρτυρες στα χθεσινά γεγονότα αναφέρουν πως επικρατούσε απόλυτο χάος. Φοιτητές και προσωπικό του πανεπιστημίου ανέφεραν πως παντού υπήρχε αiμα και πως προσπαθούσαν να κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν τον δράστη. Κλείδωναν κι οχύρωναν τις πόρτες των τάξεων με θρανία και καρέκλες, καθώς ο Ντέιβιντ περνούσε από κάθε αίθουσα του ορόφου και προσπαθούσε να μπει. Σε email που στάλθηκε στο προσωπικό της σχολής οι αρχές έδωσαν οδηγίες να μην προσπαθήσει να μετακινηθεί κανείς, να μείνουν εκεί που είναι, να κλειδώσουν τις πορτές και να βάλουν από πίσω έπιπλα και να σβήσουν τα φώτα. Κάποιοι φοιτητές μάλιστα σκαρφάλωσαν έξω από τα παράθυρα και παρέμειναν σκυμμένοι στα περβάζια του εξωτερικού του κτιρίου για να γλυτώσουν τους πuρoβoλισμoύς.
Πρόκειται για σκηνικά βγαλμένα από ταινία τρόμου που κανείς ποτέ δε φαντάζεται πως θα ζήσει στην πραγματική ζωή. Το θλιβερό γεγονός είναι πως τα school sh@@tings, αντί να αποθαρρύνουν, εμπνέουν όλο και περισσότερους νέους να προβούν σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις. Ειδικά μετά το Columbine sh@@ting το 1999, έχει γίνει σχεδόν μόδα ένα τέτοιο εγχείρημα. Ο κοινός παρονομαστής σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, είναι πως έχουμε να κάνουμε με παιδιά και νεαρούς ενήλικες που πασχούν από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που διαστρεβλώνουν την οπτική και την αντίληψη των ατόμων, τα οποία δε λαμβάνουν την κατάλληλη ή καμία αγωγή και βοήθεια.
Η κοινωνία αλλά και το έκαστο κράτος έχει μεγάλη ευθύνη να ενημερώνει τον κόσμο και να προσφέρει την κατάλληλη βοήθεια όπου χρειάζεται. Κι όσο κι αν ακούγεται γραφικό ή παρατραβηγμένο σε κάποιους, οι γονείς κι ο περίγυρος των ατόμων αυτών έχουν μεγάλη ευθύνη. Συνήθως τα σημάδια είναι εκεί, γιατί τα άτομα αυτά πάντα ζητάνε βοήθεια, απλώς όχι με τον κλασικό κι αναμενόμενο τρόπο. Κι αν κάποιοι λένε πως αδυνατούν να τα αναγνωρίσουν, τότε η μόνη λύση εδώ είναι η ενημέρωση κι η επιμόρφωση για την ψυχική υγεία, τα ψυχικά νοσήματα, τα συμπτώματα, τις ενδείξεις και τις επιρροές τους.
