Μια υπέροχη είδηση έσκασε μύτη χθες, όταν η Μαρίτα Δατσέρη, η 13χρονη μαθήτρια του 5ου Γυμνασίου Ηρακλείου Κρήτης, κατέκτησε την πρώτη θέση στον 17ο Παγκόμσιο Διαγωνισμό Λογοτεχνίας. Μάλιστα, η Μαρίτα είναι πρώτη μαθήτρια που λαμβάνει μια τέτοια διάκριση ανάμεσα στους συνομίληκους συμμετέχοντες του διαγωνισμού που έχουν περάσει ανά τα χρόνια.
Η ίδια αναφέρει πως λατρεύει να διαβάζει βιβλία, κυρίως ιστορικά, αλλά και λογοτεχνικά, με προτίμηση στον Γεώργιο Βιζυηνό, και ποιήματα, με προτίμηση στον Καβάφη. Όταν λοιπόν η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος προκήρυξε τον εν λόγω διαγωνισμό, προκειμένου να γιορτάσει τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, οι καθηγήτριες της Μαρίτας (Μαρία Μάρκου και Χαρίκλεια Πεδιαδίτου), την προέτρεψαν να λάβει μέρος. Η Μαρίτα συμφώνησε κι εμπνεύστηκε το κείμενό της από μια εργασία που είχε ήδη γράψει για το μάθημα των Νέων Ελληνικών κι από πορτραίτα ηρώων της επανάστασης που ήταν κρεμασμένα στους διαδρόμους του σχολείου της.
Η νεαρή μαθήτρια λοιπόν μίλησε στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ- ΜΠΕ) και σύμφωνα με το AthensMagazine.gr είπε τα εξής:
«Ήταν μια δύσκολη χρονιά. Αναγκαστήκαμε να την περάσουμε μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή. Νομίζω, όμως, ότι ταξίδια μπορεί να κάνει κανείς τόσο με την σκέψη, όσο και με τη φαντασία. Εγώ τουλάχιστον έτσι προσπάθησα να ταξιδέψω. Σε αυτό με βοήθησε το διήγημα που έγραψα. Εξαιτίας αυτού, κατάφερα αρκετές στιγμές να ξεχάσω τη μουντή καθημερινότητα.
Στο διήγημά μου, τα πορτραίτα των ηρώων του 1821 ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου. Είναι ζωντανοί, στέκονται μπροστά μου και συνομιλούν μαζί μου. Περιγράφω όσα μου λένε. Με παραπέμπουν ο ένας στον άλλον κι από τα απομεινάρια της μάχης στο Σούλι, βρίσκομαι στη θάλασσα και τον Κανάρη κι αμέσως μετά δίπλα στον Κολοκοτρώνη και την Μαντώ Μαυρογένους, που κοιτάζει τον Υψηλάντη. Περιγράφω όσα βλέπω κι ακούω δίπλα τους. Δίπλα στους ήρωες του 1821 που πολέμησαν για το ιδανικό της ελευθερίας, χωρίς να υπολογίσουν το κόστος.
Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε και που είναι αυτό που μας εμπνέει το ιδανικό της ελευθερίας, είναι ότι μέσα από ένα βιβλίο ή το γράψιμο, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Δεν αλλάζει με το πείραγμα, ή με την προσπάθεια να γίνει κάποιος αγαπητός ή αρεστός σε όλους. Αν επικεντρωθούμε στη γνώση, τα βιβλία και τα θρανία, ίσως αντιληφθούμε ότι αυτός είναι ο τρόπος για να δώσουμε τη νέα μας μάχη για την ελευθερία, ακόμη κι απέναντι στην πανδημία», ανέφερε αφοπλιστικά, παραπέμποντας στο Γιώργο Σεφέρη: «Κοινό του λαού είναι ο αγώνας για την ελευθερία».
Πολύ όμορφα λόγια από ένα τόσο μικρό παιδί. Κι εμείς με τη σειρά μας θέλουμε να πούμε το εξής: Μέσα από ένα βιβλίο ή το γράψιμο μπορεί να αλλάξει ο κόσμος, αλλά κυρίως ο κόσμος αλλάζει από ανθρώπους σαν τους καθηγητές και τους γονείς της Μαρίτας. Οι άνθρωποι που περιβάλλουν τα παιδιά και που ασκούν τέτοια άξια αναφοράς επιρροή, είναι αυτοί που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, εμφυσώντας στα παιδιά, γνώσεις, μόρφωση, αξίες, αγάπη για τη μάθηση και κυρίως αγάπη και σεβασμό για τις τέχνες, τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Έτσι αλλάζουν οι κόσμοι. Και για όλα αυτά, οφείλουμε ένα τεράστιο μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους και στη Μαρίτα. Πάντα τέτοιες επιτυχίες!
