Σημείωση: Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από το τραγούδι του Σπύρου Γραμμένου και της Νεφέλης Φασούλη «Καμία μόνη».
Κι αν δε γυρίσω σήμερα κάψτε την πόλη.
Κάψτε την πόλη αδερφές μου, αν γίνω απόψε άλλη μια απώλεια κι εγώ.
Κι αν πέσω μαχόμενη απ’ τα χέρια τους, να ξέρετε αδερφές μου ότι πάλεψα όσο μπορούσα.
Με τον δικό μου τρόπο.
Με φόβο ή χωρίς, με πισωγυρίσματα ή χωρίς, με στιγμές παραίτησης, με στιγμές αυτοαμφισβήτησης, με πίστη, με πείσμα ή χωρίς, μα πάλεψα.
Ίσως να μην είχα κανένα όπλο στη φαρέτρα μου.
Μπορεί να είχα, πολλά μα άσφαιρα.
Μπορεί να είχα πολλά γεμάτα, όμως το χέρι τους να είχε περισσότερα.
Μην ακούσετε αδερφές μου τις φωνές τους, όταν θα παλεύουν να σας πείσουν πως εγώ τα ήθελα και τα έπαθα.
Αν δε γυρίσω απόψε, δε θα είναι επιλογή μου.
Μη με ξεχάσετε ποτέ.
Να μη γίνω ένα ακόμη όνομα στη λίστα.
Να μην είμαι ακόμη ένας άνθρωπος χαμένος.
Μπορεί να ήμουν ή να ένιωθα χαμένη.
Μπορεί να πίστευα στον εαυτό μου πολύ μα εν τέλει κάπου μέσα στο υπερβολικό μου συναίσθημα κάτι να μην πρόλαβα να δω.
Μπορεί να είδα τον διάολο κατάματα και κανείς να μη με πίστεψε.
Μπορεί να έπεσα πάνω στους τοίχους που έχουν αυτιά κι έτσι κάπως να μην κατάφερα σήμερα να γυρίσω.
Γι’ αυτό αδερφές μου,
για καθεμιά από εμάς που το κτήνος κατάπιε,
και για μένα,
αν δε γυρίσω απόψε, κάψτε την πόλη.
Γιατί δε θα μου αξίζει.
Γιατί δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο εκεί έξω, όσα θα έχω περάσει.
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
