Λένε πολλοί ότι όταν γεννιέται ένα παιδί, μαζί γεννιούνται και δύο γονείς κι αυτό αποτελεί μια μεγάλη αλήθεια. Κανείς δε γεννήθηκε έτοιμος για αυτόν τον ρόλο. Ανακαλύπτει και μαθαίνει με το πέρασμα του χρόνου τι περιλαμβάνει. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποιο μαγικό εγχειρίδιο για την ανατροφή των παιδιών. Αυτό που υπάρχει, όμως, σε αυτή τη γενιά γονέων, ίσως αποτελεί το αμέσως επόμενο καλύτερο εργαλείο που χρειάζονται. Μια τεράστια πηγή πληροφοριών μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Οι millennials, ως γονείς, έχουν πληροφορίες στα χέρια τους, συμπεριλαμβανομένων συστάσεων κι ερευνών ειδικών, για τη φροντίδα και την ανατροφή ενός παιδιού, καθώς και μια κοινότητα γονέων πρόθυμων να μοιραστούν το δικό τους ταξίδι κι εμπειρίες με τα δικά τους παιδιά. Σίγουρα υπάρχουν και μειονεκτήματα σε όλο αυτό, γιατί πολλές φορές η υπερπληροφόρηση προκαλεί σύγχυση. Αν η χρήση τους, όμως, γίνεται με σύνεση, η συνεισφορά τους δεν μπορεί να υποβαθμιστεί.
Οι γονείς τους, κατά καιρούς μπορεί να τους επικρίνουν ως μια γενιά εξαρτημένων από την τεχνολογία αλλά η αλήθεια είναι ότι οι millennials έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες προκλήσεις στην καθημερινότητά τους, όπως η ανεύρεση εργασίας, η εκτόξευση των τιμών σε όλα τα είδη και υπηρεσίες, η στέγαση αλλά και οι γρήγοροι ρυθμοί και το άγχος της καθημερινότητας. Όμως, σε αντίθεση με όσα τους κατακλύζουν, αυτή η γενιά αλλάζει σιγά σιγά τον κόσμο της ανατροφής των παιδιών τους, απαιτώντας γι’ αυτά υψηλότερα πρότυπα και καλύτερες ευκαιρίες. Eπιλέγουν αν και πότε θα γίνουν γονείς και γίνονται ένα σε αυτή τους την απόφαση, γνωρίζουν ότι δεν είναι τέλειοι, έχουν ψάξει γιατί. Παρακάτω θα δούμε άλλους 6 τρόπους με τους οποίους η τωρινή γενιά γονέων προσπαθεί να αλλάξει τα πρότυπα γονεϊκότητας.
Ασχολούνται πολύ αλλά δεν παρεμβαίνουν
Οι millennials γονείς επικροτούν την ανεξαρτησία. Θα αφήσουν τα παιδιά τους να εξερευνήσουν και να δοκιμάσουν δικούς τους μοναδικούς τρόπους να καταφέρουν κάτι, ακόμα κι αν αυτό διαρκέσει λίγο περισσότερο από το να το έκαναν οι ίδιοι για τα παιδιά τους. Τα προετοιμάζουν για τις αναποδιές αλλά και τα λάθη τα οποία μπορούν να κάνουν μαθαίνοντας κάτι καινούργιο και τα αφήνουν να μάθουν με τον τρόπο που τους ταιριάζει. Τους δίνουν την επιλογή και δεν αποφασίζουν τα πάντα γι’ αυτά όπως πιθανόν έκαναν οι δικοί τους γονείς παλαιότερα.
Ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα και την αυθεντικότητα
Εκτιμούν τα παιδιά τους γι’ αυτό που είναι και προσπαθούν τουλάχιστον να μην τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά. Αφήνουν σταδιακά πίσω τους εκείνα τα αξιομνημόνευτα «κοίτα το άλλο παιδάκι τι καλά που κάθεται και δεν κλαίει», που άκουγαν ως παιδιά οι ίδιοι. Κατανοούν πως τα παιδιά τους είναι μοναδικές οντότητες και χαρακτήρες με συναισθήματα, αντιδράσεις, απορίες και δεν τα βλέπουν ως ιδιοκτησία τους ή ως συνεχιστές τους.
Προτιμούν τη θετική διαπαιδαγώγηση έναντι της αυταρχικής πειθαρχίας
Οι σημερινοί γονείς είναι πιο πιθανό να ενισχύσουν τις θετικές συμπεριφορές παρά να τιμωρήσουν τις αρνητικές. Μέσω αυτού δημιουργείται ένα περιβάλλον με περισσότερα ναι και λιγότερη τιμωρία. Με αυτό τον τρόπο εξηγείται η αιτία πίσω από μια συμπεριφορά και είναι πιο εύκολο να την κατανοήσει ο ίδιος ο γονιός. Σίγουρα κι οι ίδιοι μέσω αυτού δοκιμάζουν και τα δικά τους όρια και ψυχραιμία. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες κι αυτό είναι απολύτως κατανοητό.
Θεωρούν σημαντικό να κάνουν δραστηριότητες και να βρίσκονται όλοι μαζί
Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, καθώς στο μεγαλύτερο ποσοστό πλέον και στις περισσότερες οικογένειες εργάζονται κι οι δυο γονείς. Παλαιότερα, άλλα μέχρι και σήμερα, ήταν σημαντικό η οικογένεια να μαζεύεται γύρω από το τραπέζι και να τρώνε όλοι μαζί. Κάτι πολύ όμορφο, καθώς μπορούσαν να μάθουν ο ένας τα νέα του άλλου και να συζητήσουν το πώς πήγε η μέρα του. Σήμερα, αυτό έχει επεκταθεί και σε ποιοτικό χρόνο σε παιχνίδι αλλά κι εξωτερικές δραστηριότητες. Τα παιδιά αποτελούν προτεραιότητα και οι γονείς προτιμούν μια ώρα ποιοτικής ενασχόλησης και παιχνιδιού με το παιδί κι ας αφήσουν μια άλλη υποχρέωση πίσω.
Κατανοούν πόσο σημαντικά είναι τα πρώτα χρόνια ενός παιδιού
Αυτό κυρίως έγινε μέσω της πληροφορίας. Πολλοί ειδικοί παιδίατροι, ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι τονίζουν για τις πρώτες εικόνες, συναισθήματα και ερεθίσματα στα πρώτα 6 χρόνια ενός παιδιού, το πόσο σημαντικά είναι για τη μετέπειτα πορεία του ως έφηβος και ως ενήλικος. Υπάρχει, γενικότερα, μεγαλύτερο ενδιαφέρον και κατανόηση της σημασίας της ψυχικής υγείας ενός παιδιού κι όχι μόνο της σωματικής.
Ποντάρουν στο «ό,τι αισθάνεσαι να λες»
Ναι, σίγουρα δεν είναι καθόλου ευχάριστο να ακούς ένα παιδί να τσιρίζει ή να κλαίει με τις ώρες. Το παιδί, όμως, μέσω αυτής της αντίδρασης προσπαθεί κάτι να δείξει και να εκφράσει. Οι γονείς σήμερα, αφήνουν τα παιδιά να κλάψουν να φωνάξουν και να εκφράσουν αυτό που νιώθουν. Παλαιότερα μπορεί απλά να απαντούσαν με φωνές, ακόμα και βία, ώστε να φοβίσουν ένα παιδί και να σταματήσει αυτή τη συμπεριφορά. Δυστυχώς, κάπως έτσι γεμίσαμε με ενήλικες που δεν ξέρουν ή φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ τέλειος γονιός. Υπάρχουν όμως οι γονείς που παλεύουν να γίνουν καλύτεροι μέρα με τη μέρα. Οι γονείς που ενημερώνονται, ψάχνουν κι αναζητούν εμπειρίες και γνώσεις που θα τους βοηθήσουν στον τελικό τους στόχο, που δεν είναι άλλος από το να είναι τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Η συμπεριφορά ενός γονέα είναι ένα σύνολο πραγμάτων κι εμπειριών. Είναι οι δικοί του γονείς και το περιβάλλον που μεγάλωσε, οι δικές του όμορφες η κακές αναμνήσεις, τα δικά του απωθημένα και το κατά πόσο είναι διατεθειμένος να τα προσπεράσει ή να τα διαιωνίσει. Τα παιδιά γεννιούνται με μια αυτόφωτη καλοσύνη κι αθωότητα, το βλέπεις στα μάτια τους. Το πόσο αυτό το βλέμμα θα αλλάξει και θα γεμίσει φόβο, οργή, μίσος είναι στο δικό μας χέρι. Κυρίως ως γονείς, αλλά κι ως κοινωνία. Είναι η ελπίδα σε έναν καλύτερο κόσμο με σεβασμό, αγάπη κι ενσυναίσθηση, γι’ αυτό ας βάλουμε τα δυνατά μας. Γιατί όπως είπε και ο Παύλος «υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».
Συντάκτης: Ισμήνη Κ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
