Γιατί όταν βλέπουμε ένα πεφταστέρι κάνουμε ευχή;

Κάποια στιγμή, όλοι μας κοιτάξαμε ψηλά κι είδαμε σε κάποιο βραδινό ουρανό ένα αστέρι να βουτάει και να χάνετε. Τότε, ήταν που κλείσαμε τα μάτια μας και κάναμε μια ευχή. Για την ακρίβεια, τη σπουδαιότερη ευχή μας.

Πριν κάποια χρόνια διάβασα πως ένας ψυχοθεραπευτής συνήθιζε να εφαρμόζει την εξής θεραπεία στους ασθενείς του: τους είχε ζητήσει κάθε μέρα, για δέκα λεπτά, να βγαίνουν έξω και να κοιτάνε τον ουρανό. Το τι ώρα θα εφάρμοζαν την οδηγία του ήταν στη δική τους ευχέρεια. Ως αποτέλεσμα αυτής της μεθόδου, παρατηρήθηκε ότι τα άτομα απέκτησαν διαύγεια και μεγαλύτερη ταχύτητα στις αποφάσεις τους, αφού κατά κάποιο τρόπο άδειαζαν το μυαλό τους κάνοντας έναν άτυπο διαλογισμό. Άφηναν έξω κάθε προβληματισμό και για δέκα λεπτά κυριολεκτικά «χάζευαν» τα χρώματα του ουρανού. Το αξιοσημείωτο ήταν πως η ώρα που επέλεγε ο κάθε ένας δεν είχε διαφορά στο αποτέλεσμα. Ωστόσο, οι περισσότεροι, επέλεξαν τη νύχτα.

Οι εικόνες που μας προσφέρει ο ουρανός τη νύχτα είναι πραγματικά πανέμορφες. Το θέαμα αυτό καθ’αυτό, όμως, ενός διάττοντα αστέρα, είναι μαγικό από μόνο του. Βλέποντας έναν ουρανό κατάμαυρο, γεμάτο από μικρά μικρά φωτάκια, έρχεται και προστίθεται η κίνηση ενός χρυσού τόξου πριν χαθεί και πάλι. Τι ακριβώς όμως είναι αυτή η κίνηση που βλέπουμε; Σύμφωνα με την αστρονομία, πρόκειται για τμήματα από μετεωρίτες που ακολουθούν καθοδική τροχιά, καμένοι βράχοι στο διάστημα που γίνονται ορατοί από τη γη. Σύμφωνα με πληροφορίες που παρέχονται από την Αμερικανική Εταιρεία Μετεώρων (AMS), πρόκειται για τα μικρότερα μέλη του ηλιακού συστήματος.

Για εμάς, είναι αστέρια που πέφτουν κι αιώνες τώρα κάνουμε ευχές κάθε που βλέπουμε μια βουτιά τους. Πώς ξεκίνησε όμως αυτή η παράδοση; Είναι κάτι που οι άνθρωποι έκαναν από την εποχή του Κλαύδιου Πτολεμαίου, του μεγάλου μαθηματικού και αστρονόμου του δεύτερου αιώνα μ.Χ. Αυτός, ήταν κι ο πρώτος που είπε ότι τα πεφταστέρια ήταν ένα σημάδι θείας παρέμβασης στις επιθυμίες μας. Αυτός ήταν ο πρώτος που παρουσίασε τη θεωρία ότι τα πεφταστέρια πετούσαν μέσα από το κενό μεταξύ των κοσμικών σφαιρών.

Τα πεφταστέρια έχουν διαφορετικές σημασίες σε διάφορους πολιτισμούς και θρησκείες. Θεωρούνται σύμβολο καλής τύχης, τόσο στους αρχαίους πολιτισμούς όσο και στις σύγχρονες κοινωνίες. Η τεχνολογική πρόοδος δεν έχει αλλάξει αυτή την άποψη, οπότε πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να παρακολουθούν πεφταστέρια τη νύχτα. Οι κύριοι συμβολισμοί που έχουν αποδοθεί από τους πολιτισμούς είναι η καλή τύχη, η αγάπη, η γονιμότητα, οι σημαντικές αλλαγές, το μήνυμα από κάποιον που δεν είναι πια μαζί μας, η επικοινωνία με τους Θεούς.

Από πλευράς μυθολογίας, ένα πεφταστέρι από αρχαιοτάτων χρόνων θεωρούνταν απτό σύμβολο των Θεών που κοιτούσαν προς τη γη και τους θνητούς εκείνη τη στιγμή. Έτσι, πιστεύονταν ότι μια ευχή ή ένα αίτημα που γινόταν, μόλις ένα τέτοιο αστέρι γινόταν ορατό, ήταν οιωνός πως η ευχή μπορεί να εισακουστεί και να ικανοποιηθεί. Στη μεταγενέστερη χριστιανική παράδοση, θεωρήθηκε ότι αναπαριστούσαν αναδυόμενες ή πεσούσες ψυχές ή αγγέλους. Πλέον, φαίνεται να έχει δημιουργηθεί ένας μεγάλος μύθος σπανιότητας που ενισχύει την τύχη που μπορούν να φέρουν, αφού η αστική φωτορύπανση έκανε την ορατότητά τους πιο δύσκολη και τις ευκαιρίες για ευχές πιο πολύτιμες.

Θα ολοκληρώσω το κείμενο με την εξής εικόνα: Βράδυ καλοκαιριού, αμμουδιά, μπάρμπεκιου στην παραλία, κιθάρες ή ηχείο και ξάπλα να κοιτάμε τα αστέρια. Αν, λοιπόν, εμπιστευτούμε τους προγόνους μας, οι οποίοι τόσες φορές αποδείχτηκαν σοφοί, προτείνω στο επόμενο αστέρι που θα πέσει να σκεφτούμε καλά την ευχή μας. Είναι κρίμα να τις χαραμίζουμε την ώρα που το σύμπαν ακούει.