Αν υπάρχει κάτι που έχει δαιμονοποιηθεί πιο πολύ από όλα στον τομέα της διαχείρισης των χωρισμών και γενικά των σχέσεων, είναι το λεγόμενο κείμενο-σεντόνι. Το κατεβατό. Το κείμενο που αποτελεί το αποτέλεσμα της μείξης του εν βρασμώ συναισθήματος, της τεχνικής της αυτόματης γραφής και της παράξενης ελπίδας που τρέφει ο συντάκτης ότι κάνει μια κίνηση ματ. Γενικότερα, η πρωτοβουλία επικοινωνίας με ένα άτομο που σε έχει χωρίσει, σε έχει βάλει στον πάγο, σου κάνει ghosting και γενικότερα «έχει αραιώσει», δεν ενθαρρύνεται από κανέναν. Ακόμα και τη στιγμή της δημιουργίας του μηνύματος σκέφτεσαι: «Πόσο άλλο θα τραβήξω την επικοινωνία από τα μαλλιά;» Οι κολλητοί θα σε δουν και θα σου συμπαρασταθούν αλλά ίσως από μέσα τους σκεφτούν: «Μα καλά τι δεν καταλαβαίνει;» Ωστόσο, εσύ αποφασισμένος κι αποφασισμένη να το ζήσεις, θα στείλεις το κατεβατό. Κι ας είναι σύμφωνα με τους ψυχολόγους του Tik Tok η καλύτερη εγγύηση ότι θα χάσεις για πάντα τον αποδέκτη του μηνύματος. Κι ας βλέπουν πίσω από αυτό το μήνυμα το γκρέμισμα της αξιοπρέπειας και της ικανότητας να διαχειριστείς ένα χωρισμό, μια απόρριψη ή μια αλλαγή.
Και τώρα αναρωτιέται ένας λογικός άνθρωπος: Από πότε τα πράγματα έγιναν τόσο πολύπλοκα στις σχέσεις που η διαχείρισή τους χρήζει επαγγελματικών συμβουλών κι όχι μιας απλής κουβέντας μεταξύ φίλων; Από πότε ο έρωτας είναι θέμα στρατηγικής, σχεδιασμού και συνταγών που θα πρέπει να εφαρμόζονται αυτούσιες και απαρεγκλίτως σε οποιαδήποτε περίπτωση; Και από πότε η μη επικοινωνία είναι καλύτερη από την προσπάθεια για επικοινωνία, όσο αποτελεσματική κι αν είναι; Από πότε εκείνο το «εκφράστε τα συναισθήματά σας», έγινε «Κρύψτε τα συναισθήματά σας, γιατί είναι ένδειξη αδυναμίας και κατάρρευσης.»
Γιατί ένα μήνυμα σεντόνι να μη σταλεί; Αν είναι αυθεντικό, πηγαίο κι ειλικρινές; Αν σε αυτό κατάφερες να χωρέσεις όλα εκείνα τα λόγια που δεν ξεστόμισες ποτέ στην προσπάθειά σου να φανείς ατσαλάκωτος και δυνατός; Αν σε αυτό τόλμησες να πεις πράγματα που δεν είχες αφήσει να καταλάβουν ποτέ οι άλλοι για σένα ή εάν βρήκες τη δύναμη να θίξεις τα κακώς κείμενα του άλλου ατόμου που -ναι- δεν τα είχες εντοπίσει ως τώρα; Δεν είναι όλοι το ίδιο δυνατοί να κάνουν ήρεμες συζητήσεις όταν τα συναισθήματα ξεχειλίζουν. Κάποιοι θέλουν το καταφύγιο μιας οθόνης. Κάποιοι θέλουν την ασφάλεια του γραπτού λόγου. Να γράφουν, να σβήνουν, να ξαναγράφουν και κάποια στιγμή να πατήσουν “send”. Μπορεί να είναι μεθυσμένοι, μπορεί να προσπαθούν να πνίξουν τους λυγμούς τους, όμως αυτό το σεντόνι μήνυμα είναι η αλήθεια τους. Μπορεί το άλλο άτομο να ενοχληθεί απλά από την οθόνη που θα αναβοσβήσει όταν έρθει η ειδοποίηση. Μπορεί να τσαντιστεί γιατί του χάλασες τον ύπνο. Θα σε αγνοήσει και θα σιγουρευτεί ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί σου. Υπάρχει μια μικρή περίπτωση να νιώσει άσχημα γιατί είδε μέσα από το μήνυμά σου την αλήθεια σου, την οποία τόσο καιρό αγνοούσε άθελά του είτε επίτηδες.
Ένα είναι σίγουρο. Ότι εσύ θα λυτρωθείς. Μπορεί τις επόμενες μέρες να μετανιώσεις, μπορεί να ήθελες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να μην πάταγες ποτέ “send”. Όμως, μακροπρόθεσμα θα δεις ότι έκανες το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις. Με όποιον τρόπο ήξερες, επικοινώνησες τις σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου. Με όποιον τρόπο θεώρησες καλύτερο έβαλες εσύ την τελεία. Γιατί μέσα σου όταν το έστελνες ήξερες ότι βάζεις τελεία κι ότι πισωγύρισμα δεν υπάρχει. Γιατί το κείμενο σεντόνι δε σε ξεφτιλίζει, ούτε σε εκθέτει. Απλά σε φανερώνει. Σε φέρνει στην επιφάνεια. Σαν ένας καθρέφτης που ήταν θολός, τον καθάρισες και τώρα μπορούν να δουν ολοκάθαρα τη μορφή σου μέσα από αυτόν.
Είτε έχεις στείλει μήνυμα σεντόνι, είτε έχεις λάβει, γύρισες μετά από μήνες και το ξαναδιάβασες. Και είδες ότι περιέχει μεγάλες αλήθειες είτε είσαι ο συντάκτης είτε ο αποδέκτης. Και στην τελική γιατί να μην έχει; Ένας τρόπος επικοινωνίας είναι. Ένας τρόπος προσπάθειας. Σε μια εποχή που οι διαπροσωπικές σχέσεις διανύουν τη φάση της ελάχιστης προσπάθειας, είναι έως και συγκινητικό ένα κείμενο σεντόνι. Δείχνει επιμονή και όχι εμμονή. Δείχνει αυτοπεποίθηση και όχι ανασφάλεια. Δείχνει ειλικρίνεια γιατί θες να ειπωθούν πράγματα και όχι να κρυφτούν κάτω από το τραπέζι.
Στην εποχή, λοιπόν, της ελάχιστης προσπάθειας και της πανηγυρικής άρνησης να βγούμε από τη βολή μας, ας κρατήσουμε κάποιοι λίγο drama queen attitude μπας και σωθεί έστω και λίγο το συναίσθημα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου