«Ό,τι αγαπάς να σε αγαπά»: Η μόνη ευχή που αξίζει να δίνεις

Υπάρχουν σίγουρα πολλές ευχές που με μεγάλη ευκολία μπορούν να κάνουν το παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας να χοροπηδάει από ευτυχία. Για τον καθένα, ίσως και μια διαφορετική -εκείνην που έχει πιο κοντά στην καρδιά του, σαν την πιο προσωπική που κάνουμε κάθε που βλέπουμε ένα αστέρι να πέφτει. Υπάρχει, όμως, μια συγκεκριμένη που είναι λες και δε γίνεται να περάσει και να μη σε αγγίξει. «Ό,τι αγαπάς να σε αγαπά» σου εύχονται. Και νομίζω, δεν έχω ξανακούσει κάτι πιο όμορφο κι αληθινό από αυτό.

Νομίζω κιόλας, πέρα από οποιαδήποτε ευχή που έχει να κάνει με υγεία -γιατί αυτή κι αν προέρχεται από την καρδιά-  είναι από τα ομορφότερα λόγια που μπορεί να σου πει κανείς. Πράγματι, πόσο τυχεροί είμαστε άραγε που έχουμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους να μας υπενθυμίζουν κάθε φορά γιατί είναι οι αγαπημένοι μας άνθρωποι; Εάν σταθούμε και λίγο παραπάνω σε αυτή την ευχή -που είναι λες και κρύβει μέσα τις άλλες τόσες– κι αν το σκεφτούμε καλύτερα, ο άλλος μας εύχεται όχι μόνο αγάπη, αλλά αμοιβαία αγάπη. Εκείνη δηλαδή που νιώθουμε, καταλαβαίνουμε, αποδεχόμαστε κι εν τέλει επιστρέφουμε.

Γιατί χωρίς την αμοιβαιότητα, όσο κι αν αγαπάς, στο τέλος μαραζώνεις. Όχι γιατί δε σε γεμίζει αυτό που αισθάνεσαι, μα γιατί είναι σαν να επικοινωνείς, μιλώντας και μιλώντας και μιλώντας σε έναν τοίχο. Ακούγοντας μόνο τη δική σου φωνή, πόσο μπορείς να αντέξεις; Έτσι, το να ευχηθείς να επιστραφεί η αγάπη που δίνει κανείς, πέρα από καλή πρόθεση, δείχνει και μια αίσθηση δικαιοσύνης. Είναι ευθύνη σου να αγαπάς, εμμέσως πλην σαφώς, έτσι όπως θα ήθελες κι εσύ να σε αγαπούν.

Υπάρχουν κι εκείνες οι ευχές οι επιφανειακές, που στις λένε απλώς για να στις πούνε. Εκείνες οι άδειες, οι κούφιες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτήν που, από όπου κι αν το πάρεις, από όπου κι αν το δεις, δηλώνει μια πληρότητα. Γιατί κάνει διαλογή. Σου δείχνει πως η σημασία προκύπτει από εκεί που τη δίνεις και διαχωρίζει τι μετράει για σένα και τι όχι. Τι σημασία έχει λοιπόν να σε θαυμάζουν, ή να αγαπούν αν εσύ δεν μπορείς να το δεις ή να το δεχτείς Τι σημασία έχει κι εσύ να αγαπάς, αν δεν το καταλαβαίνουν; Αν δεν έχει η αγάπη πού να πάει, θα έρχεται πίσω σε εσένα, στο τέλος πάντα θα βρίσκει εσένα. Μόνο που αν ξεκινάει κι από σένα, δεν είναι αυτός ο προορισμός της και το ξέρεις.

Όσο για την πλευρά αυτού που εύχεται μια τέτοια κατάσταση, είναι λες και ο ίδιος έχει καταλάβει κάποιο κρυφό κι αιώνιο μυστικό. Που καταλαβαίνει πως τίποτα δεν είναι ολοκληρωμένο αν μας αγαπάει αυτό κι εμείς όχι κι αντίστοιχα, εμείς αυτό κι αυτό όχι. Σαν, με τον τρόπο του, να μας λέει πως είμαστε ολοκληρωμένοι όταν αμοιβαία και δίκαια, διαμορφώνουμε τις μεταξύ μας συνδέσεις. Κι αν ένα τέτοιο ταξίδι διαρκεί όλη μας τη ζωή, είναι το μόνο που αξίζει να κάνουμε. Όπως, μάλιστα, αναφέρει και στο βιβλίο του «Το ψυχοθεραπευτικό ταξίδι» ο Γρηγόρης Βασιλειάδης: «Δεν ξέρω εάν φτάνει μια ζωή ολόκληρη για να ολοκληρωθεί το έργο σου, που είναι να σε γνωρίσεις, να αγαπηθείς και να αγαπήσεις».

Όταν λοιπόν σου εύχονται ετούτη την ευχή, εσύ να κλείνεις τα μάτια και να σκέφτεσαι πως την έχεις ήδη κατακτήσει. Όλα όσα αγαπάς βρίσκονται εδώ και στο εύχονται. Βρίσκονται εδώ και στο επιστρέφουν. Γιατί, τελικά, την αγάπη τη νιώθουμε μέσα από αυτήν που δίνουμε. Κι από αυτή που δίνουμε, κρίνεται και το ποια θα μας επιστραφεί. Δίκαιο.

«Ν´αγαπιέσαι ή ν´αγαπάς;

Ν´αγαπώ.»  Ν. Εγγονόπουλος