Όλα όσα αξίζει να κάνει μια μαμά για τον εαυτό της χωρίς να νιώθει ενοχές

Μητρότητα: μια κατάσταση που από μόνη της γράφει βιβλίο. Αν την ψάξεις σε λεξικό ή μέσω άρθρων, πολλές λέξεις μπορούν να την ακολουθήσουν, αλλά πουθενά δε θα βρεις κάποιον χαρακτηρισμό που να συνδέεται με την ευκολία. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή τη δυσκολία του ως ρόλος, έχει και μια απερίγραπτη ομορφιά. Έτσι λοιπόν, κάθε μαμά είναι σημαντικό να ανακαλύπτει τη θέση της μέσα στη μητρότητα και να μην μπαίνει σε καλούπια σωστής ή λάθος μητέρα, σύμφωνα με τα στερεότυπα. Διότι, πολλά από αυτά την οδηγούν να ενοχές ως προς τον ρόλο της μαμάς ή της συντρόφου ή της ίδιας της τής ύπαρξης ως γυναίκα, νιώθοντας πως δε δικαιούται ένα τσουβάλι πράγματα. Λες κι αν ασχοληθεί έστω και λίγο με τον εαυτό της, γίνεται αυτομάτως μια κακή μητέρα. Αυτό το άρθρο λοιπόν έχει σκοπό να ελαφρύνει λίγο από το βάρος των ενοχών που αρκετές μαμάδες αντιμετωπίζουν καθημερινά, από την πρώτη στιγμή που θα πάρουν το μωράκι τους αγκαλιά.

Από τις πιο γνωστές καταστάσεις είναι η προσωπική φροντίδα. Ακόμα κι αν ακούγεται κάτι μικρό και χιλιοειπωμένο, συνεχίζει να αποτελεί το μεγαλύτερο ενοχικό βάσανο κάθε μητέρας. Γιατί; Γιατί οι πρώτοι μήνες ζωής του βρέφους περικλείουν, εκτός από ευτυχία και, πολλή κούραση. Ιδιαίτερα αν μιλάμε για το πρώτο παιδάκι, στην κούραση προστίθεται και το απεριόριστο άγχος – φοβίες – ανασφάλειες που πριν δεν υπήρχαν. Εξού και οι ενοχές. «Θα είμαι καλή μαμά αν το αφήσω για λίγο στο relax, ώστε να κάνω την π.χ. το skin care routine μου;» Ναι θα είσαι, είναι απάντηση ό,τι και αν επιλέξεις να κάνεις.

Αν, πάλι, είσαι πολύ εξαντλημένη για να σκεφτείς, όχι το πρόσωπό σου, αλλά το να αλλάξεις μπλούζα, τότε απλά αποδέξου ότι αυτό είναι ένα μικρό διάστημα (κι ειλικρινά είναι μικρό διάστημα), που σου  χρειάζεται (αν αυτό έχεις επιλέξεις) να μάθεις την κάθε μικρή κίνηση που κάνει το μωράκι σου ενώ κοιμάται, αναπνέει, ανοίγει μάτια κ.λπ. Επέλεξες λοιπόν να είσαι περισσότερο με αυτό από ό,τι με σένα. Δε σε κάνει, όμως, κακή μητέρα το να θελήσεις κάποτε να φροντίσεις/ περιποιηθείς τον εαυτό σου περισσότερο. Σε κάνει απλά άνθρωπο που κάνει επιλογές. Στη θέση του θα μπορούσε να μπει το «απολαμβάνω την κάθε περίοδο με τον τρόπο που επέλεξα» και το «αισθάνομαι πιο έτοιμη να το κάνω τώρα».

Με την ίδια λογική, καμία μαμά δε θα έπρεπε να νιώθει ενοχές γιατί (όποια στιγμή εκείνη επέλεξε):

1. Να συνεχίσει τις δραστηριότητες/ χόμπι της ή να βρει καινούργια

2. Να ξεκινήσει ή να διακόψει την εργασία της

3. Να θηλάσει ή να δώσει έτοιμο γάλα

4. Να βγει ραντεβού με τον σύντροφό της χωρίς το παιδί/τα παιδιά

5. Να απολαύσει λίγο προσωπικό χρόνο (π.χ. διαβάζοντας ένα βιβλίο, πηγαίνοντας μια μικρή βόλτα μόνη ή με φίλες)

6. Να κοιμήσει το παιδί μαζί της στο κρεβάτι ή να το αφήσει στην κούνια του

7. Να παραμελήσει τα του σπιτιού τον πρώτο καιρό ή ακόμα και μετά από αρκετό καιρό

8. Να μην έχει καμία όρεξη ή πολλή όρεξη για σ3ξ

9. Να πάει ένα κομμωτήριο ή ένα σπα

Η λίστα είναι ατελείωτη, αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε μία από τις άνωθεν επιλογές κι όσες ακόμα θα μπορούσαν να προστεθούν, ουσιαστικά έχουν να κάνουν με πράγματα που μια μαμά θα έπρεπε να επιλέγει για τον εαυτό της βάσει του χαρακτήρα – ιδιοσυγκρασίας της κι όχι βάσει του τι θα πει ο όποιος κόσμος την περιβάλλει κι άρα την επηρεάζει. Σαφώς το παιδί είναι πάντα το επίκεντρο και ο λόγος της κάθε επιλογής, όμως ας μην ξεχνάμε το πιο σημαντικό. Τι κάνει μια μαμά, καλή μαμά; Η ευτυχισμένη γυναίκα/ μαμά είναι και καλή  μαμά. Και τι στην πραγματικότητα είναι η μητρότητα; Είναι σαν τις μαγικές σακούλες που αγοράζαμε μικροί. Ξέρεις ότι θα έχει παιχνίδια, αλλά δεν ξέρεις ποια. Έτσι και η μητρότητα δεν ξέρει κανείς τι φέρνει στην κάθε γυναίκα και πώς η κάθε μια θα το διαχειριστεί. Όλα είναι ρευστά σε αυτή σακούλα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δε θα είναι ποτέ ξανά ίδιο, ούτε κι ο εαυτός της θα είναι ίδιος. Θα πειραματιστεί, θα κάνει λάθη. Θα επιλέξει και θα ξαναεπιλέξει.

Ας θυμόμαστε το εξής. Όταν αποφασίσουμε να στηρίξουμε την επιλογή μας, γονείς ή όχι, για όσο διάστημα αυτή κρατάει, τότε δε βρίσκουν έδαφος για να δημιουργηθούν ενοχές. Άλλωστε, αν το καλοσκεφτούμε, τι μας κάνει να έχουμε ενοχές; Η μάχη μεταξύ του τι θα θέλαμε εμείς και του τι οι άλλοι λένε ότι πρέπει να κάνουμε. Αν επιλέξουμε το πρώτο, ζούμε τη ζωή μας. Κι αυτό ήρθαμε σ’ αυτόν τον κόσμο για να κάνουμε.