Τα 400 χιλιόμετρα του Νίκου Κόντη, είναι ένας φόρος τιμής για τα θύματα

Ένας χρόνος μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Ένας χρόνος μετά, από κείνο το πρωί της 1^ης Μαρτίου οπού ξυπνήσαμε με την είδηση πως δύο τρένα συγκρούστηκαν μέσα στη νύχτα κι ότι αυτό το «μοιραίο λάθος» έμελλε τελικά να κοστίσει 57 ανθρώπινες ζωές.

Τον τελευταίο καιρό οι πρωτοβουλίες για να μην ξεχαστεί το θέμα και να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες έχουν γίνει εντονότερες από ποτέ. Μετά το viral ψήφισμα που κάνει το γύρο του διαδικτύου (και που κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 1 εκατομμύριο υπογραφές), έπεσα πάνω σε μια ομολογουμένως συγκινητική είδηση: «Ο υπερμαραθωνοδρόμος Νίκος Κόντης τρέχει περίπου 400 χιλιόμετρα για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών.»

Συγκεκριμένα, ο αθλητής αποφάσισε να ξεκινήσει από την Αθήνα και να φτάσει τρέχοντας μέχρι την κοιλάδα των Τεμπών, στο σημείο του δυστυχήματος. Μαζί με τον Νίκο Κόντη έτρεξε και ο Χριστόφορος Κωνσταντινίδης του οποίου η μητέρα είναι θύμα του δυστυχήματος. Οι δυο τους φορώντας μπλούζες «Δεν ξεχνώ.. 57 ψυχές ζητούν δικαίωση» ξεκίνησαν από τον Σταθμό Λαρίσης, την αφετηρία της μοιραίας αμαξοστοιχίας, το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου στις 8:00 το πρωί με σκοπό μετά από τέσσερις μέρες – στις 27 Φεβρουαρίου- περίπου στις 12 το βράδυ να τερματίσουν στο σημείο μηδέν. Ακολούθησαν τη διαδρομή του τρένου κι έτρεξαν κρατώντας ένα μεγάλο κερί το οποίο άναβαν σε κάθε μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό που συναντούσαν, όπου σταματούσαν και φώναζαν τα ονόματα και των 57 θυμάτων.

Μάλιστα, ο Νίκος Κόντης δήλωσε: «Η κίνηση δεν είναι συμβολική. Οι περισσότεροι κάθονται και βλέπουν και κρίνουν από μακριά. Εγώ αποφάσισα να κάνω ενέργειες μαζί με όσους έχασαν τα αγαπημένα τους άτομα, τους τραυματίες και όλο τον κόσμο που πιστεύει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, για να ζήσουμε πιο ελεύθερα, πιο δημοκρατικά και πιο δίκαια.» Πολλοί εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για την ασφάλεια του αθλητή καθώς θα τρέχει σε κεντρικούς δρόμους για ολόκληρες μέρες, με τον ίδιο να απαντά πως αισθάνεται πιο ασφαλής να τρέχει στο δρόμο παρά να επιβιβαστεί στο τρένο. Κι αυτό είναι μια ειλικρινής διαπίστωση, διότι μέχρι και σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά στα συστήματα ασφάλειας των τρένων.

Βασικό τους μέλημα είναι να μην ξεχαστεί ποτέ το συμβάν από όλους εμάς και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και πράγματι, πρωτοβουλίες σαν κι αυτή κρατούν τα γεγονότα χαραγμένα στη μνήμη μας. Διότι δε βλέπεις κάθε μέρα δύο ανθρώπους να αποφασίζουν να τρέξουν 400 χιλιόμετρα (με όλη τη σωματική καταπόνηση που αυτό συνεπάγεται) για να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη των θυμάτων.

Η στήριξη και η αγάπη του κόσμου για την προσπάθεια των δύο αντρών φάνηκε -και- από τη θερμή υποδοχή που έλαβαν όταν ξημερώματα Τρίτης έφτασαν στο Ζάππειο Λάρισας, τον τόπο καταγωγής του Νίκου Κόντη, όπου κόσμος τους περίμενε για να τους αγκαλιάσει και να τους εμψυχώσει. Ακόμη, το πρωί της 27^ης Φεβρουαρίου, όταν μετά από 72 ώρες τρέξιμο έφτασαν στο τελικό κομμάτι της διαδρομής από τα Βρισιά Λάρισας ως το τέλος της διαδρομής, τους ακολούθησαν δρομείς του συλλόγου δρομέων Φαλάνης για να τερματίσουν μαζί τους.

Ο Νίκος Κόντης και ο Χριστόφορος Κωνσταντινίδης μέσα από τη δική τους υπόσχεση να καταφέρουν να τερματίσουν στα Τέμπη, γίνονται η αφορμή για οποιονδήποτε άλλο επιθυμεί να βρεθεί στο σημείο και να ανάψει ένα κερί στη μνήμη των θυμάτων. Και με την κίνησή τους αυτή, δημιουργούν έναν συμβολισμό τεράστιας αξίας και σημασίας.