Ο νόμος του Cunningham θα σε βοηθήσει να βρεις αυτόν που σου λέει ψέματα

Σύμφωνα με τον νόμο του Cunningham «ο καλύτερος τρόπος για να λάβετε τη σωστή απάντηση στο Διαδίκτυο, δεν είναι να κάνετε μια ερώτηση, αλλά να δημοσιεύσετε τη λάθος απάντηση». Ο Ward Cunningham, εφευρέτης του λογισμικού wiki, ήταν η αφορμή κι έμπνευση αυτού του νόμου, μιας και σύμφωνα με τον συγγραφέα του Steven McGeady, η Wikipedia είναι η ακριβής εφαρμογή του «αν ξέρεις το σωστό, διόρθωσε το λάθος». Ο νόμος του Cunningham μπορεί να θεωρηθεί ισοδύναμος με το γαλλικό ρητό «κήρυξε το ψέμα για να μάθεις την αλήθεια» («prêcher le faux pour savoir le vrai»), ενώ παράλληλα ο γνωστός ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς είχε τη συγκεκριμένη μέθοδο ως βασική αρχή ανά καιρούς. Άρα, ποιος καλύτερος τρόπος για να μάθεις μια αλήθεια;

Εντούτοις αν και ιδρύθηκε με βάση το διαδίκτυο, η συγκεκριμένη τακτική μπορεί να εφαρμοστεί σε μια ρεαλιστική συνθήκη τετ-α-τετ ή κι όχι, για να ανακύψουμε κάποιο ψέμα που έχει ειπωθεί σε εμάς ή για εμάς. Για να γίνω κατανοητή, αν υποψιαζόμαστε πως κάποιος μας κρύβει την αλήθεια, έστω κι ένα μέρος της, περιγράφοντας τα γεγονότα όπως εμείς τα φανταζόμαστε, δηλώνοντας ότι έχουμε μάθει την αλήθεια από κάποιο τρίτο πρόσωπο, κι ουσιαστικά λέγοντας ψιλομπαρούφες, ίσως και να οδηγήσει στην πραγματική αλήθεια.

Κι αυτό έχει τη βάση του στον ανθρώπινο εγωισμό, αφού οι άνθρωποι εκ φύσεως καμία φορά, ενδιαφερόμαστε περισσότερο να επικρίνουμε και να διορθώσουμε τους γύρω μας, παρά να τους βοηθήσουμε. Επομένως, το πιθανότατο σενάριο είναι ότι το άτομο που μας κρύβει την αλήθεια, θα προβεί σε αποκαλύψεις χωρίς καν να το ζητήσουμε άμεσα, μόνο και μόνο για να λάβει τη χαρά να μας διορθώσει, τονίζοντας το εγώ του και προβάλλοντας την υπεροχή του. Άλλωστε, σε αυτό θα βοηθήσει κι ο ανταγωνισμός να κάνουμε αισθητές τις γνώσεις μας, σε όποιο θέμα ή κατάσταση, κι έτσι, πριν καν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τη δική μας αλήθεια, το άτομο που έχουμε απέναντί μας θα μας διακόψει με σκοπό να μας διορθώσει και βγάζοντας την πραγματική αλήθεια στο φως.

Ίσως η θεωρία αυτή να έχει μια βάση από reverse psychology, μια τεχνική που πολλές φορές έχει αποδειχθεί αλάνθαστη. Για να διευκρινίσω, η τεχνική περιλαμβάνει τον ισχυρισμό μιας πεποίθησης, ακόμη και συμπεριφοράς, αντίθετης από την επιθυμητή, σκοπεύοντας έτσι την ενθάρρυνση της πειθούς του να πράξει κάποιος αυτό που επιθυμούμε. Η συγκεκριμένη τεχνική όπως και ο νόμος του Cunningham βασίζεται στο φαινόμενο της αντίδρασης, που συχνά μας οδηγεί σε πράξεις που θεωρητικά μπορεί να μην είχαμε σκοπό να κάνουμε, πράγμα που συνειδητοποιούμε αρκετά αργότερα κι αφού έχει εκτεθεί το ψέμα μας.

Ιδανικά σε ένα μάλλον μη ρεαλιστικό κόσμο τεχνικές σαν και αυτές δε χρειάζονται γιατί ιδανικά η αλήθεια κυριεύει πάντα και παντού. Αν και είμαι από αυτούς που σιχαίνονται τα ψέματα, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν περιπτώσεις που η αλήθεια δεν είναι εύκολο να ειπωθεί, γι’ αυτό και καμία φορά καλείσαι να την ανακαλύψεις μόνος σου. Επομένως, αν ποτέ βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση, όπου θεωρείς ότι σου λένε πράγματα που δεν ισχύουν κι είσαι ένα μπαλάκι ανάμεσα σε ανακρίβειες, ο νόμος του Cunningham ίσως είναι μια καλή πρακτική για να ανακαλύψεις την αλήθεια, χωρίς καν να τη ζητήσεις άμεσα. Φτάνει απλώς να φανερώσεις τις «λανθασμένες» σκέψεις σου στο σωστό άτομο κι αυτό θα κάνει όλα τα υπόλοιπα.