Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε η μουσική σύνθεση «Μουσική για μια ακρωτηριασμένη μπαλαρίνα». Πρόκειται για ένα άλμπουμ που περιλαμβάνει εννέα ορχηστρικά έργα, εννέα σονάτες, εκτελεσμένες από ένα πιάνο κι ένα τσέλο. Οι μελωδίες, στο άκουσμά τους, σε ταξιδεύουν σε παλαιότερες εποχές, ξυπνώντας το συναίσθημα εκείνο της ρομαντικής μελαγχολίας. Άλλωστε, ο αλληγορικός τίτλος του άλμπουμ, προϊδεάζει για ένα τέτοιο άκουσμα.
Ο συνθέτης του έργου εμπνεύστηκε κι έγραψε τη σύνθεση σχεδόν παράλληλα με τη συγγραφή του φιλοσοφικού του βιβλίου «Νοοσοφία». Στο βιβλίο αυτό, περιγράφεται ένας κόσμος όπου οι ιδέες έρχονται σε σύγκρουση με τα μέχρι τώρα στερεότυπα και κατεστημένα. Ένας επαναστατημένος κόσμος, που όμως η επανάσταση δε λαμβάνει χώρα με βίαια μέσα. Ένας κόσμος που, όπως λέει ο συγγραφέας, δεν υπάρχουν πέτρες για να πετάξει κανείς. Υπάρχουν μόνο ιδέες. Για τον λόγο αυτό, αν και εύθραυστος, αυτός ο κόσμος δεν έχει σπάσει ποτέ.
Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει από όλα αυτά. Ποιος μπορεί να είναι ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού; Ποιος είναι ο συνθέτης που η έμπνευση του βιβλίου, γέννησε την έμπνευση για μια σειρά από σονάτες; Να είναι κάποιος φιλόσοφος; Ίσως κάποιος κουλτουριάρης μουσικός; Εμπνευστής όλου αυτού του φιλοσοφικού και μουσικού έργου, είναι ο Νίκος Καρβέλας. Η «Νοοσοφία» είναι το τέταρτο βιβλίο που έχει γράψει και η «Μουσική για μια Ακρωτηριασμένη Μπαλαρίνα», είναι μια δική του κλασική σύνθεση. Πιάνο παίζει ο ίδιος, ενώ στο τσέλο τον συνοδεύει ο Αλέξανδρος Μποτίνης.
Αυτός που έγραψε το «Ο σκύλος μου είναι γκέι» και τους «Δαίμονες», η πιο αντιφατική και πολύπλευρη φιγούρα στην ελληνική σκηνή σύνθεσης. Αυτός που η εγχώρια showbiz, θεωρεί «κακό παιδί», ο αντισταρ που τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας είτε για τις σχέσεις και τους χωρισμούς του, είτε για τις συγκρούσεις του με άλλους επωνύμους και που ταυτόχρονα χαρίζει χρόνια τεράστιες επιτυχίες σε ερμηνευτές (με πρώτη την Άννα Βίσση) και που έχει φιλοσοφικές ανησυχίες πάντα ενδιαφέρουσες και πάντα άξιες συζήτησης.
Αν δώσουμε μια παραπάνω προσοχή στην κλασική του επιτυχία, τη ροκ όπερα «Δαίμονες», όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως και τότε, η κίνησή του υπήρξε άκρως πρωτοποριακή στην ελληνική μουσική κι ίσως έδωσε ξεκάθαρα δείγματα για το ότι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορείς να περιμένεις από εκείνον. Οπότε ναι, εύκολα μπορεί ο Νίκος Καρβέλας να δημιουργήσει κλασικά κομμάτια. Και στο φινάλε, η μουσική χωράει όλες τις χαρισματικές προσωπικότητες και χρειάζεται καλλιτέχνες που έχουν όραμα και ξεφεύγουν από το βαρέλι της κοινοτυπίας, που σαν πολλούς να έχει πνίξει στον πάτο του. Ο Νίκος Καρβέλας δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, ως πρόσωπο και πολύ περισσότερο ως μουσικός. Και το τελευταίο του έργο τον επιβεβαιώνει. Κι όσο κι αν σε κάποιους δεν είναι αρεστός, σίγουρα του αξίζει σεβασμός. Και τον έχει.
Η «Μουσική για μια Ακρωτηριασμένη Μπαλαρίνα» κυκλοφορεί από την Panik Gold και είναι διαθέσιμη στις πλατφόρμες Spotify και Deezer. Και μην ξεχνάτε: Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου