Οι στιγμές ορίζονται από τις πράξεις μας.
Άλλοτε μικραίνουν, άλλοτε μεγαλώνουν.
Άλλοτε μέσω των πράξεών μας,
μικραίνουμε κι εμείς.
Ήσουν για μένα η απόλυτη θέα σε τοπίο.
Ξαφνικά έγινες εμπρηστής της ζωής μας.
Σαν να μην άντεχες την τόση ομορφιά της.
Γιατί;
Για να μπαίνει από την πίσω πόρτα ένα άγριο σκυλολόι;
Πόσο βιαστικά και βίαια η Εδέμ μας έγινε κρανίου τόπος, βοά στα όρνια!
Το δέρμα μου καίγεται αγγίζοντας άλλο δέρμα.
Τα χείλη μου κλείδωσαν φιλώντας κάποια ξένα.
Άξιζε άραγε τόση καταστροφή, για μια στιγμή κακοκαιρίας;
Φυσικό φαινόμενο μιας σχέσης είναι κι αυτό.
Αλλά προτίμησες να αφήσεις τον έρωτά μου άγονο καίγοντας κάθε σπόρο.
Μα ίσως δεν υπολόγισες πως σ’ αυτή την καμμένη γη κι εσύ θα περπατάς.
Συντάκτης: Ευφροσύνη Γιακουμόγλου
