Σε νέα επίπεδα γελοιότητας έφτασε η απόφαση της λυκειάρχη του 15ου Λυκείου Αθηνών να τιμωρήσει με μονοήμερη αποβολή δύο μαθητές της χορωδίας του σχολείου, οι οποίοι αποφάσισαν να αγνοήσουν την απαγόρευση να τραγουδήσουν ένα τραγούδι για τα 57 θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη κατά τη διάρκεια της σχολικής γιορτής της 25ης Μαρτίου. Μια απαγόρευση που θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε εξ αρχής γιατί έγινε, αλλά και με ποια κριτήρια δόθηκε έπειτα αυτή η αποβολή.
Ασφαλώς, η είδηση διαδόθηκε αστραπιαία, με τη Μαρία Καρυστιανού, μητέρα ενός εκ των θυμάτων και πρόεδρο του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, να εκφράζει την οργή της μέσω ανάρτησης στο Facebook. Στο μήνυμά της, καταδικάζει την ενέργεια της διευθύντριας, αποκαλώντας την κοινωνία διεφθαρμένη, δηλώνοντας την ξεκάθαρη στήριξή της προς τους μαθητές, καλώντας τους να μη σιωπήσουν ποτέ.
Στην ανάρτησή της, η κ. Καρυστιανού γράφει: «Με ένα τραγούδι κι ένα μήνυμα, μαθητές Λυκείου Αθηνών ήθελαν να εκφράσουν τη λύπη και την απογοήτευσή τους για τους αδικοχαμένους επιβάτες που βρήκαν τραγικό θάνατο στο έγκλημα των Τεμπών. Αυτή η πρωτοβουλία όμως εξόργισε τη λυκειάρχη. Φώναζε κι έσκισε το μήνυμα, απειλώντας τους νεαρούς μαθητές για την ιδέα, για την πρόθεση, για την κίνηση να ομολογήσουν της ψυχής τους την ανάγκη».
Η ανάρτηση συνεχίστηκε με την ίδια να κάνει μια προσωπική δήλωση που προκαλεί ανατριχίλα: «Μην επιτρέπετε να πνίγουν την αλήθεια σας. Θα ήμουν πολύ περήφανη μητέρα σας. Υποκλίνομαι στη δύναμη της ψυχής σας.»
Ειλικρινά, είναι απορίας άξιο αν η Λυκειάρχης τυφλώθηκε έστω και προσωρινά από την εξουσία της, μην μπορώντας να αντιληφθεί πως ο λόγος που παράκουσαν τα παιδιά την εντολή της, δεν ήταν μια εφηβική αντίδραση, μια επανάσταση κενή ουσίας. Από την άλλη, τα κίνητρά της είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να διαβαστούν, αφού κανένας ανθρώπινος νους δε χωράει το πώς αποβάλλεις ένα παιδί που θέλει να πει ένα τραγούδι μέσω τη χορωδίας για τα Τέμπη. Όπως και κανένας ανθρώπινος νους δε χωράει το πώς μπορεί να ένιωσαν αυτά τα παιδιά στη σκέψη πως το ίδιο τους το σχολείο ακολουθεί την τακτική της φίμωσης, την ίδια ώρα που ολόκληρη η κοινωνία βράζει από θυμό κι έχει ανάγκη για απαντήσεις.
Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση:
Με ένα τραγούδι και ένα μήνυμα
μαθητές Λυκείου Αθηνών, ήθελαν να εκφράσουν τη λύπη και την απογοήτευση τους για τους αδικοχαμένους επιβάτες που βρήκαν τραγικό θάνατο , στο έγκλημα των Τεμπών.
Αυτή η πρωτοβουλία όμως εξόργισε τη Λυκειάρχη.
Φώναζε και έσκισε το μήνυμα, απειλώντας τους νεαρούς μαθητές για την ιδέα, για την πρόθεση, για την κίνηση να ομολογήσουν της ψυχής τους την ανάγκη…
Τιμώρησε μάλιστα κάποιους με αποβολή….
Έτσι δυστυχώς λειτουργεί μια διεφθαρμένη κοινωνία …
Όταν λείπουν τα επιχειρήματα, αρχίζουν οι απειλές.
Όταν φοβάται κανείς την αλήθεια, και μόνο τότε, σκίζει τα γραπτά που τη φανερώνουν.
Τρέμει την αποκάλυψη της μικροψυχίας του ο απάνθρωπος και τιμωρεί τους θαρραλέους.
Μόνο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για εσάς παιδιά!
Μη σιωπήσετε ποτέ! Η ελευθερία του λόγου είναι δικαίωμα σας. Η άποψη σας, δύναμη.
Η αλήθεια πάντα στο φως.
Μην επιτρέπετε να πνίγουν την αλήθεια σας.
Θα ήμουν πολύ περήφανη μητέρα σας.
Υποκλίνομαι στη δύναμη της ψυχής σας…
