15χρονος κάλεσε το 100 για να σώσει τη μητέρα του κι εκείνη δικαιολόγησε τον θύτη

Ένα παιδί 15 χρονών κάλεσε την αστυνομία και κατήγγειλε τον πατέρα του για τη συστηματική κακοποίηση της μητέρας του. Ένα παιδί σε ρόλο προστάτη, βγήκε μπροστά κι αποφάσισε να φέρει την ευθύνη για την ίδια του τη μητέρα, την οποία βρήκε σε φιλικό σπίτι σε κακή ψυχολογική κατάσταση και φοβήθηκε για τη ζωή της. Ένα παιδί που βρέθηκε να καλεί ξανά και ξανά την αστυνομία για να καταγγείλει περιστατικά κακοποίησης και ξυλοδαρμού, τόσο προς τη μητέρα του, όσο και προς τον ίδιο. Που πρώτη φορά βρήκε το θάρρος στα εννιά του μόλις χρόνια, να σηκώνει το τηλέφωνο και καταγγείλει αυτά που βλέπει με τα ίδια του τα μάτια, την κακοποίηση της μητέρας του καρέ-καρέ από τον πατέρα του. Έναν πατέρα σεσημασμένο, που έχει ήδη φυλακιστεί μια φορά κι έχει κατηγορηθεί και για άλλα κακουργήματα, έναν αλκοολικό.

Αυτόν τον πατέρα, λοιπόν, που συνελήφθη και την Παρασκευή αναμένεται να δικαστεί, έρχεται σήμερα η μητέρα τον υποστηρίζει γιατί τον αγαπάει και νομίζει (!) ότι την αγαπάει κι εκείνος, γιατί μετά από κάθε μποuνιά, μετά από κάθε σάπισμα στο ξύλο της ζητάει συγγνώμη και της λέει «σ’ αγαπώ». Στα μάτια της, μια στο τόσο τη χτυπάει κι εκείνη και τον γιο τους όταν πιει, αλλά «φταίει το ποτό» και δε θέλει να μπει φυλακή επειδή πιστεύει ότι δεν τού αξίζει. Μιλώντας στο Πρώτο Θέμα, η ίδια είπε: «Ο σύζυγός μου δε με χτυπάει κάθε ημέρα, αλλά μία-δύο φορές τον μήνα, όταν πίνει και δεν καταλαβαίνει τι κάνει. Μαλώνουμε και την επόμενη ημέρα μου λέει “συγγνώμη, σε αγαπάω”. Τον αγαπάω και εγώ. Δε θέλω να μπει στη φυλακή, είναι κρίμα. Στεναχωριέμαι για αυτόν, έχει πρόβλημα με το αλκοόλ και όταν δεν πίνει είναι καλός άνθρωπος.»

Την ίδια στιγμή που ο γιος της βγαίνει μπροστά για να την προστατεύσει, εκείνη κάνει πίσω, θεωρώντας πως έτσι κρατάει μαζί την οικογένειά της. Για ποια αυταξία, για ποια αξιοπρέπεια μιλάμε; Ποιος προστατεύει αυτή τη στιγμή τη γυναίκα από τον ίδιο της τον εαυτό και το mindset της «μιας στο τόσο κακοποίησης»; Τι να πεις σε αυτό το παιδί που βρήκε το θάρρος να σταθεί ενάντια στον θύτη, όσο η μητέρα του τον υποστηρίζει; «Αυτό γίνεται μια φορά τον μήνα περίπου. Όταν για παράδειγμα το παιδί γυρίζει το βράδυ στο σπίτι και ο σύντροφος μου είναι μεθυσμένος, τον χτυπάει», ανέφερε η μητέρα και για τη βία που δέχεται ο γιος της. Και τα σχόλια είναι μάλλον περιττά.

Και η πολιτεία τι κάνει γι’ αυτό; Στους πόσους ξυλοδαρμούς θα ξυπνήσει; Στις πόσες γυναικοκτονίες θα ξεσηκωθεί και θα πράξει ουσιαστικά, δραστικά και θα κάνει αυτό που πρέπει; Στο κάτω-κάτω για ποιου είδους προστασία των πολιτών της φημίζεται; Ένα παιδί 15 χρονών, λοιπόν, ανήλικο, σήκωσε και σηκώνει, από τα 9 του χρόνια, το βάρος της ευθύνης της προστασίας της μητέρας του και του ίδιου, την ίδια στιγμή που η μητέρα του αρνείται να δει ότι χρειάζεται βοήθεια. Ποιος θα προστατέψει αυτό το παιδί; Ποιος θα γίνει η ασπίδα του για να το σώσει από την ίδια του την οικογένεια; Πότε επιτέλους θα πάψουμε να σοκαριζόμαστε από το πόσο ακραία έχουμε συνηθίσει τη βία σε αυτή τη χώρα;