Μία περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μερικές φορές σου δίνει την εντύπωση ότι κινείσαι σε κάποιον χώρο όπου προσφέρεται δωρεάν εξ αποστάσεως ψυχολογική υποστήριξη. Αμέτρητα προφίλ γνωστών life coach πάντα πρόθυμα να δώσουν συμβουλές που μπορεί να κυμαίνονται από μεθόδους αυτογνωσίας και ανάκτησης της χαμένης αυτοπεποίθησης, μέχρι απόλυτα παρεμβατικές αναρτήσεις που πασχίζουν να σου φτιάξουν την κατεστραμμένη σχέση με το άτομο που επιθυμείς ας πούμε. Ή να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα μετά από έναν χωρισμό, να σου υπενθυμίσουν πόσο καλά έκανες που απαλλάχτηκες από μια τοξική κατάσταση, να συστήσουν τη σωστή συνταγή για μια επανασύνδεση. Να δώσουν τέλος πάντων «άχαστα τιπς» για ό,τι θες να πετύχεις στον συναισθηματικό κυρίως τομέα. Αυτό το «ό,τι θες να πετύχεις» φυσικά δε θα το δεις γραμμένο τόσο ευγενικά και αδιάφορα αλλά με την εξής μορφή: «Πώς να σε δει σοβαρά;» «Τι να κάνεις στο πρώτο ραντεβού για να υπάρξει δεύτερο;», «Πώς πρέπει να φερθείς για να σε κυνηγήσει;» «Τι πρέπει να κάνεις για να κρατήσεις το πάθος ζωντανό;» και άλλα τέτοια, που κάνουν τις σχέσεις να μοιάζουν με πάλη σε ρινγκ και όχι σαν ένα πεδίο αυθορμητισμού και έκφρασης πηγαίων συναισθημάτων.
Άλλοτε, εκτός από συμβουλευτικές, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσφέρουν και άρτιες επιστημονικές υπηρεσίες. Άρθρα επιστημονικής αξιοπιστίας που καθορίζουν με ακρίβεια το ποσοστό μηνυμάτων, τηλεφωνικών συνομιλιών ή ραντεβού για να είμαστε ικανοποιημένοι και ικανοποιημένες. Και άρθρα που γράφτηκαν πολύ πριν την εξάπλωση του Chat-GPT και – ναι – σου προτείνουν δέκα εναλλακτικά μηνύματα του «καλημέρα, καληνύχτα», «τι κάνεις», «θέλεις να τα πούμε από κοντά», «θέλω να μιλήσουμε» και άλλα πολλά.
Πάμε να δούμε κάποιες κλασικές φράσεις που έχουν αποκτήσει πια ισχύ μαθηματικού αξιώματος και που τις θεωρούμε όλοι «Ευαγγέλιο» με αποτέλεσμα να τις επαναλαμβάνουμε στις παρέες μας με ύφος ειδικού και να προσπαθούμε με αυτές είτε να πείσουμε τον εαυτό μας είτε να ταρακουνήσουμε τους φίλους μας να συμπεριφερθούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο στο πρόσωπο που τους ενδιαφέρει.
1. «Παίξτο δύσκολ@ για να ενδώσει…».
Το να δείξεις ότι έχεις τα στάνταρ σου και ότι δεν ικανοποιείσαι με το ελάχιστο δεν είναι κακό. Να δείξεις ότι ο χρόνος σου είναι πολύτιμος και ότι είσαι πολύ επιλεκτικός ή επιλεκτική στο με ποιον το αξιοποιείς, επίσης, δεν είναι κακό. Και σίγουρα δεν είναι κακό να βάλεις σε μια διαδικασία το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει, να προσπαθήσει αρκετά προκειμένου να σε κερδίσει ή να σου κάνει μια καλή εντύπωση. Κακό, όμως, είναι να επιλέγεις επίτηδες μια τακτική σνομπισμού προκειμένου να βάλεις το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να σε εντυπωσιάζει ή να σε κυνηγάει. Γιατί είτε θα βαρεθεί να το κάνει και εσύ θα μεταφράσεις την παραίτηση τελικά ως αδιαφορία -ενώ δεν ήταν- είτε όταν εσύ τελικά «κατακτηθείς» θα αφεθείς και θα δείξεις ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που «κυνήγησε» και διεκδίκησε με τόσο ενθουσιασμό. Είναι υγιές να αναγνωρίζουμε την αξία μας και απαραίτητο για να την αναγνωρίσουν και οι άλλοι, ωστόσο είναι πολύ διαφορετικό από το να βγάζουμε προς τα έξω την εικόνα ενός επάθλου, το οποίο μόλις κερδηθεί, είναι πολύ πιθανό να χάσει την αξία του. Όσο δύσκολος ή δύσκολη και αν το παίζεις, κάποιοι έμπειροι παίκτες – άντρες και γυναίκες – θα σε «καταφέρουν» σίγουρα. Η αδιαφορία και βλάπτει και σίγουρα το σκωτσέζικο ντους ξενερώνει.
2. «Για όποιον θέλει, δεν παίζει το timing κανένα ρόλο…»
Ένα ρητό που λέγεται με αυτοπεποίθηση και γίνεται πιστευτό από πολλούς, ενώ την ίδια στιγμή έχει απορριφθεί και από το πιο μελό είδος κινηματογράφου. Το timing παίζει απόλυτα βασικό ρόλο στο αν δύο άνθρωποι θα πετύχουν κάτι μαζί ή όχι. Μιλάμε για την πιο απλή περίπτωση να ερωτεύονται δύο άνθρωποι που τη δεδομένη στιγμή είναι μη διαθέσιμοι ή από την πιο πολύπλοκη κατάσταση να υπάρχουν ένα σωρό εμπόδια που θα αποκλείσουν το ενδεχόμενο σοβαρής προσπάθειας. Το ίδιο άτομο, από τη μία, θα τύχει τελείως διαφορετικής αντιμετώπισης από κάποιον που θέλει απλά να ζήσει τη στιγμή ή από κάποιον που σκέφτεται να κάνει κάτι πιο μόνιμο στη ζωή του. Είναι ξεκάθαρα και απόλυτα σωστό ότι ναι, είναι κομβικής σημασίας πότε θα συναντήσεις κάποιον στη ζωή σου και πότε θα σε συναντήσει και αυτός. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ένταση του συναισθήματος, έχει να κάνει και με τις συνθήκες.
3. «Όποιος θέλει, στέλνει…»
Η διατύπωση που αναιρείται πιο εύκολα απ’ όλες. Γιατί όλοι και όλες κάποια στιγμή στη ζωή μας το αναιρέσαμε. Πόσες φορές καιγόμασταν να στείλουμε και δε στείλαμε; Γιατί αυτό όμως, να ισχύει μόνο για εσένα που βρήκες χίλιους δύο τρόπους να αποσπάσεις την προσοχή σου και τελικά να μη στείλεις και να μην ισχύει και για το άλλο πρόσωπο που δε σου στέλνει;
4. «Άμα ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει…»
Πόσες φορές έχει σπάσει μια κούπα, αλλά είναι η αγαπημένη μας και απλά την κρατάμε; Ή το αγαπημένο μας βιβλίο είναι φθαρμένο και πολλές σελίδες πλέον δε διαβάζονται; Θα τα πετάξεις; Όχι, γιατί κουβαλάνε αναμνήσεις. Το ραγισμένο γυαλί, ναι, είναι ραγισμένο, φαίνεται η ρωγμή, ό,τι και να κάνεις δε θα εξαφανιστεί. Όμως ράγισε γιατί το χρησιμοποίησες. Τα συναισθήματα που απέκτησες μπορεί να ράγισαν, όμως, υπήρξαν και ίσως υπάρχουν ακόμα και εσύ θα κρίνεις αν πρέπει να μπεις σε διαδικασία να τα ξανά κολλήσεις ή όχι. Δεν είναι κάθε επανασύνδεση αποτυχημένη, σε κάθε περίπτωση όμως σου δείχνει σύντομα αν άξιζε να γίνει ή όχι.
5. «Άμα μπεις friendzone, τελείωσες…»
Όταν κάποιος χρησιμοποιεί αυτή την αιτιολογία για να δικαιολογήσει τον λόγο που δεν ενδιαφέρεται για ένα συγκεκριμένο άτομο, προφανώς δε θα ένιωθε ποτέ κάτι ακόμα κι αν δεν είχε αποκτήσει πρώτα φιλική σχέση μαζί του ή μαζί της. Η φιλική οικειότητα που μπορεί να υπάρχει μεταξύ δύο ανθρώπων εύκολα μετατρέπεται σε μια άλλου είδους σχέση, αν δε φοβηθεί κάποιος από τους δύο να χαλάσει τη φιλία και εάν φυσικά διακρίνεται κι ένα συναισθηματικό υπόβαθρο. Αν ίσχυε η συγκεκριμένη άποψη, τότε δε θα πάσχιζαν όλα τα ζευγάρια να γίνουν και οι καλύτεροι φίλοι μεταξύ τους.
Αν κάποι@ λοιπόν, αναλόγως τη φάση που περνάει, προσπαθήσει να πιαστεί από όλα αυτά είναι λογικό να νιώσει στην αρχή πως βλέπει σε όλες αυτές τις αναρτήσεις οικείες ιστορίες, συναισθήματα και καταστάσεις. Ωστόσο, σιγά-σιγά θα μπει σε μια διαδικασία ν’ ακολουθεί τακτικές, να υιοθετεί απόψεις ή να επηρεάζεται από συμβουλές που σταδιακά δεν μπορούν να προσαρμοστούν πια στη ζωή του, η οποία αλλάζει, εξελίσσεται και προχωράει. Και αυτή η ζωή πλέον μπορεί να περιλαμβάνει κάποια άλλα άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με όσους μας έκαναν ν’ αναζητούμε συμβουλές στους life coach των social. Όμως εμείς ακολουθούμε τον ίδιο τρόπο εκτέλεσης της συνταγής, ενώ τα υλικά μας είναι τώρα διαφορετικά.
Και κάτι τελευταίο που μας αποδεικνύει πως δε χρειάζεται να υιοθετούμε σε απόλυτο βαθμό ένα τέτοιο είδος «κανόνων» στην προσωπική μας ζωή: Οι περισσότεροι είναι διατυπωμένοι αρνητικά ή φέρουν ένα είδος θυμού και αρνητισμού που δε μας χρειάζεται στη ζωή. Αν παρατηρήσετε τους περισσότερους «ειδικούς» που δίνουν αυτές τις διαδικτυακές συμβουλές, θα δείτε ότι εκφέρουν ένα λόγο θυμωμένο, ένα λόγο που θεωρεί πάντα δεδομένο ότι ο άλλος μας έχει βλάψει, μας έχει εκμεταλλευτεί και αυτό μας βάζει αυτόματα στη θέση του θύματος, ενώ εμείς ποτέ δε φερθήκαμε με ανάλογο τρόπο. Τέτοιες στάσεις ζωής τελικά μας δηλητηριάζουν και την μιζέρια που τόσο θέλουμε να αποβάλλουμε από τη ζωή μας, τη μεγεθύνουν και την ενισχύουν.
Ίσως πρέπει να κρατήσουμε μόνο εκείνα τα διαδικτυακά ερεθίσματα που προβάλλουν την αναγκαιότητα της ψυχικής ηρεμίας και της δύναμης της αγάπης. Ειδικά το πρώτο είναι αδιαπραγμάτευτο. Αυτό ναι, δεν το θυσιάζεις και δεν το διαπραγματεύεσαι με τίποτα. Ίσως όμως, χρειάζεται ν’ επαναπροσδιορίσεις τους τρόπους με τους οποίους θα πετύχεις αυτή τη ψυχική ηρεμία. Και αυτοί δεν είναι σίγουρα αρνητικές και απόλυτες διατυπώσεις που ακυρώνουν τη μοναδικότητά σου και τις ιδιαιτερότητες της δικής σου ζωής.
Συντάκτης: Σοφία Ρηγοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Αλίκη Μουσμούλα
