4 φράσεις που κάνουν τα νεύρα κρόσσια κάθε ζευγαριού

Σαν άνθρωποι γενικότερα ακούμε πολλά μέσα στην ημέρα μας, κάποιες φορές ακόμη και σε καθημερινή βάση. Αρκετά είναι αυτά που πολλές φορές μάς κάνουν κι απορούμε για το εάν ο συνομιλητής απέναντι μας είχε το θάρρος και το θράσος να ρωτήσει όντως κάτι τέτοιο, ή και να μάς επιβάλει με κάποιο τρόπο την άποψη του. Kι αυτή η άποψη πολλές φορές περιλαμβάνει κάποιες φράσεις που στο άκουσμά τους και μόνο, μάς κάνουν να θέλουμε να βγούμε έξω απ’ τα ρούχα μας.

Ξέρετε, είναι εκείνα τα πράγματα που έχει κουραστεί ν’ ακούει ένα ζευγάρι, που στην αρχή στο άκουσμα και μόνο κάπως φοβισμένα γυρνούσε να δει ο ένας τον άλλον, αλλά πλέον ετοιμάζοντας να πάνε κάπου μαθαίνουν ποιηματάκι αυτά που θα πουν και προετοιμάζουν τους εαυτούς τους γι’ αυτά που θα ακούσουν ξανά και ξανά. Στο κείμενο αυτό θα εξετάσουμε 4 φράσεις που κάνουν τα νεύρα κρόσσια κάθε ζευγαριού.

Πότε θα παντρευτείτε;

Η κλασική, αγαπημένη ερώτηση όλων. Βέβαια, για καλό ρωτάνε οι άνθρωποι επειδή θέλουν να σάς δουν να παντρεύεστε αλλά το θέμα είναι, εσείς βλέπετε τους εαυτούς σας να παντρεύονται; Πολλές φορές κιόλας θα το ρωτήσουν πιο χαϊδευτικά τύπου «Άντε ρε παιδιά, πότε θα φάμε κουφέτα;» Ασχέτως λοιπόν με την καλή πρόθεση που κρύβεται πίσω απ’ αυτή την ερώτηση, πολλές φορές ξεχνούν πως ένα ζευγάρι μπορεί να μη θέλει να παντρευτεί. Μπορεί και για οποιονδήποτε δικό τους λόγο ή πολύ απλά επειδή δε θέλει να παντρευτεί.

Πότε θα κάνετε ένα παιδάκι; Δεν έχετε και πολλά χρόνια μπροστά σας.

Ποιηματάκι κι αυτό όπως έχετε κι εσείς το δικό σας στις ερωτήσεις τους. Μετά το γάμο σειρά έχει η ερώτηση για το πότε θα κάνετε ένα παιδάκι. Κι αυτή όπως κι η προηγούμενη ερώτηση πραγματικά μπορεί να φέρουν ένα ζευγάρι σ’ αμήχανη θέση. Δεν έχουμε όλοι στη ζωή τα ίδια θέλω και δε γίνεται κιόλας. Ένα ζευγάρι μπορεί να προσπαθεί για ένα μωράκι αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ενώ ένα άλλο μπορεί να μην πρόλαβε να πάρει το μωράκι του στα χέρια του. Κι υπάρχουν κι αυτοί που δε θέλουν γενικά, γιατί να πιέζουμε καταστάσεις δηλαδή;

Σίγουρα κάποιος απ’ τους δυο έχει απατήσει έστω και μια φορά

Αυτό είναι κάτι που όταν ειπωθεί κυμαίνεται μεταξύ σοβαρού κι αστείου αλλά ας συμφωνήσουμε πως δεν είναι αστείο. Αυτή η πεποίθηση ότι για να είναι ένα ζευγάρι χρόνια μαζί σημαίνει πως κάποιος απ’ τους δυο ή κι οι δυο έχουν απατήσει, ακούγεται λίγο άτοπη ερώτηση. Πρέπει να καταλάβουμε πως κάποια ζευγάρια είναι ευτυχισμένα μαζί ακόμη και μετά από πέντε, δέκα ή και δεκαπέντε χρόνια. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε πως δεν απατούν όλοι οι άνθρωποι και δεν μπορούμε να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Τέλος, κάποιοι άνθρωποι αποζητούν κι επιθυμούν την ερωτική επαφή μόνο με το ταίρι τους μη έχοντας την ανάγκη να ψάξουν αλλού. Ακόμη, μήπως δεν έχετε σκεφτεί πως όσο περνούν τα χρόνια γίνεται ακόμη πιο συναρπαστική η σeξουαλική ζωή ενός ζευγαριού καθώς μετά από τόσα χρόνια μπορεί να πειραματίζονται με νέα πράγματα και γενικότερα κάθε φορά ν’ ανακαλύπτουν και κάτι καινούριο;

Δε βαρεθήκατε τόσα χρόνια να είστε μαζί;

Σκέφτομαι, πως μπορείς να βαρεθείς έναν άνθρωπο με τον οποίο είστε πολλά χρόνια μαζί. Κάποια πράγματα δε σού αρέσουν να επαναλαμβάνονται, σίγουρα ως ένα βαθμό και σ’ αυτό παίζει ρόλο η καθημερινότητα που έχετε διαμορφώσει. Όμως πάντα υπάρχουν οι σωστοί μηχανισμοί για να σπάσεις τη ρουτίνα και να κάνεις νέα πράγματα με το ταίρι σου.

Δε θα ήθελες άλλωστε να το κάνεις με κανέναν άλλον. Όταν ακούς αυτήν την ερώτηση λοιπόν, κάπως σαν να απογοητεύεσαι. Σαν να θέλεις να φωνάξεις δυνατά: «Αυτός είναι ο άνθρωπος μου, έχουμε τις κακές μας μέρες, κι όχι δεν κουράζεται ο ένας από τον άλλον αλλά, κουρασμένοι κι οι δυο από τις απαιτήσεις τις καθημερινότητας καθόμαστε στον καναπέ μας βλέπουμε τις ταινίες μας, είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον και ξαφνικά η κούραση δεν υπάρχει».

Ας αφήσουμε λοιπόν κάποιες σκέψεις να παραμείνουν σκέψεις κι ας σκεφτούμε δύο φορές πριν πούμε, ή ρωτήσουμε κάτι. Τα ζευγάρια που είναι χρόνια μαζί ας τα αφήσουμε στην ησυχία τους. Τόσα ακούνε κάθε μέρα απ’ τους εργοδότες τους, τον κοινωνικό τους περίγυρο κ.ο.κ. δε χρειάζεται ν’ ακούνε κι άλλα. Την επόμενη φορά αντί για «Άντε ρε παιδιά, πότε θα φάμε κουφέτα;», ας δοκιμάσουμε να τους ευχηθούμε να βρίσκουν αγάπη και σεβασμό σε κάθε στιγμή της ζωής τους. Και τέλος πάντων αυτές οι φράσεις είναι σίγουρο ότι πρέπει να ποινικοποιηθούν.