Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να μην έχει τραγουδήσει γι’ αυτό. Δεν υπάρχει ταινία που να μην είχε σενάριο για μια τέτοια κατάσταση. Δεν υπάρχουν βιβλία που να μην έχουν πραγματευτεί τέτοιου είδους ιστορίες ζωής. Ο έρωτας μεταξύ δυο ανθρώπων, ο ανομολόγητος, εκείνος που παραμένει στη friend-zone φάση για να μην εμφανιστεί. Να μην τολμήσει, να μη διεκδικήσει, να μην πονέσει και να μείνει στην αφάνεια λόγω ανειλημμένων συναισθηματικών υποχρεώσεων.
Τι κάνει κάποιος όταν ενώ το μέσα του ανθίζει από έρωτα, το έξω του σιωπά γιατί έτσι πρέπει; Πώς συνεχίζει να ζει την καθημερινότητα και πώς διαχειρίζεται την αντίφαση στα συναισθήματα που θρέφει για έναν άλλο άνθρωπο; Πολύ συχνά ακούμε τη φράση friend-zone κι η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια ιδέα που άλλοτε έχει μια βάση κι άλλοτε αποτελεί δικαιολογία. Ας δούμε πότε έχει τη βάση της και πότε όχι μέσα από την περιγραφή δυο υποτιθέμενων σεναρίων με πρωταγωνιστές εσένα, εμένα, εκείνον ή εκείνη. Γιατί απλούστατα είναι μια κατάσταση που μπορεί να συμβεί στον καθένα από εμάς.
Δες εδώ πώς μπορείς να γυρίσεις το friendzone σε έρωτα!
Σενάριο Νο 1: Το friend-zone και το «ας μείνουμε φίλοι κι όχι κάτι άλλο» έχει μια λογική βάση όταν ο ένας εκ των δυο ή και οι δυο αδυνατούν να είναι μαζί λόγω άλλων σχέσεων. Αν έχουν φτιάξει τη ζωή τους, έχουν κάνει οικογένειες, υπάρχουν άλλου είδους υποχρεώσεις –κοινωνικών επιταγών και μη– τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Σαφέστατα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που οι πρωταγωνιστές αψηφούν κάθε δυσκολία δίνοντας πνοή κι ευκαιρία σε αυτό που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Στο όνομα του έρωτα που δεν μπορεί να καταπνίξει άλλο τις λέξεις που πασχίζουν να βγουν στην αλήθεια, υπάρχουν εκείνοι οι ανόητα θαρραλέοι που θα πουν όχι στη συναισθηματική συνήθεια και θα τολμήσουν να γευτούν την ανασφάλεια που συνοδεύει σχεδόν πάντα ένα δυνατό συναίσθημα. Στο σενάριο αυτό, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και για τις δυο πλευρές με το friend-zone να αλλάζει στα καμαρίνια το κοστούμι της φιλίας στο κοστούμι του καλυμμένου ενδιαφέροντος και τους πρωταγωνιστές να λιώνουν από επιθυμία κάθε φορά που θα ειπωθεί κάποια ατάκα.
Σενάριο Νο 2: Η Βίσση έχει πει «προτιμώ να μη μιλάμε» και σε αυτό το σενάριο ο πόνος είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Αν ο ένας από τους δυο δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει ίσως χρησιμοποιεί το friend-zone για να ελέγξει την πορεία των πραγμάτων. Οι λόγοι; Φόβος, δειλία, αναβλητικότητα, αναποφασιστικότητα, μη- αποδοχή των συναισθημάτων και βασικά άρνηση στο να κατακτηθεί το όνειρο. Εδώ οι ρόλοι είναι επίσης ξεκάθαροι με τον πόνο να κερδίζει σαν άλλος Λάνθιμος τα βραβεία το ένα μετά το άλλο. Τι να πεις και πως να πείσεις έναν άνθρωπο ότι πονάς και θέλεις να είστε μαζί; Τι να καταθέσεις πέρα από την ψυχή σου και το εκτόπισμα ενός συναισθήματος για να καταλάβει ο άλλος πως δε γίνεται να είστε φίλοι; Ότι αυτό που θέλεις είναι κάτι μεγαλύτερο και πως το έχεις φανταστεί στο μυαλό σου και θα είναι υπέροχο απλώς δε σου δίνεται η ευκαιρία μέσα από το πάγωμα ενός δικτατορικού σχεδόν friend-zone, να το εκφράσεις και να το κάνεις πράξη. Κι αυτό το πότε κρύο πότε ζέστη να αλλάζει συνεχώς και να σε ανεβάζει μια στα ουράνια και μια στα έγκατα της γης. Είναι θα λέγαμε η απόλυτα ψυχοφθόρα κατάσταση γιατί την ίδια στιγμή που γεμίζεις ελπίδες έρχεται ένα σημάδι να σου πάρει πίσω τις ελπίδες και μάλιστα με τόκο.
Οι άνθρωποι που έμελλε να ερωτευτούν μέσα σε όποια από τα παραπάνω σενάρια είναι καταδικασμένοι να ζουν έναν έρωτα λειψό με κάποιες δυνατές στιγμές που θα έρχονται να λυτρώσουν μια απόφαση που ποτέ δεν πάρθηκε. Οι ερωτευμένοι αυτών των σεναρίων ζωής είναι ταυτόχρονα πρωταγωνιστές και κομπάρσοι ανάλογα με τις απαιτήσεις του σκηνοθέτη που δεν είναι άλλος από το ευφυέστατο friend-zone.
Σκεφτείτε πόσες τέτοιες αποφάσεις παίρνονται καθημερινά και πόσο σκληρό είναι το να θυσιάζεται μια πιθανή ευτυχία στον βωμό της άτολμης συμβατικότητας. Μπορεί τελικά το να μείνεις φίλος με έναν άνθρωπο που σε ενδιαφέρει σε άλλο επίπεδο κι όχι της φιλίας να είναι μια απόφαση που πονάει και πληγώνει κάθε μια από τις δυο πλευρές. Ποιος μπορεί να μπει στη θέση σου αν δεν το νιώσει;
Από την άλλη, το friend-zone είναι η τέλεια δικαιολογία. Μια δικαιολογία για να αποφύγει κάποιος μια σχέση όταν οι προϋποθέσεις υπάρχουν για να γίνει και δε στέκουν ρεαλιστικά εμπόδια στο δρόμο της. Είναι όμως διττός ο ρόλος αυτής της δικαιολογίας. Το «να μείνουμε φίλοι» είναι για πολλούς ανθρώπους εκεί έξω ένα άλλοθι ώστε να συνεχίσουν να ζουν το δικό τους φανταστικό σενάριο, όπου το φίλοι διαγράφεται με ένα φιλί. Ουτοπία ή πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί ποτέ να ξέρει. Ο έρωτας εξυμνείται σε κάθε περίπτωση κι είναι ο απόλυτος σταρ.
Αφιερωμένο στα friend-zone που δεν είναι ποτέ user – friendly.
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
