«Μεγάλ@ να γίνεις με άσπρα μαλλιά, παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως…». Φαίνεται να ακούγεται γύρω-γύρω απ’ το τραπέζι με την τούρτα στη μέση σας να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όσο τα κεράκια σχηματίζουν τον αριθμό των χρόνων που έχεις ζήσει, που έχεις μάθει, που έχεις αγαπήσει και που έχεις γελάσει μέσα από την ψυχή σου. Είναι λίγο σαν να γινόμαστε πιο ευαίσθητοι την ημέρα αυτή των γενεθλίων μας, σαν να νιώθουμε έξτρα την αγάπη των δικών μας ανθρώπων. Οι σκέψεις σου μοιάζει να έχουν πάρει τη μορφή ταινίας που έχει υποσχεθεί να σου θυμίσει όλες τις αναμνήσεις του τελευταίου χρόνου, λες και τις βλέπεις όλες να περνάνε μπροστά από τα μάτια σου.
Όπως και να το κάνουμε, ενώ σκέψεις πολλές κατακλύζουν το μυαλό μας καθημερινά, η μέρα αυτή έχει κάτι το διαφορετικό, λες και σε βάζει να αναθεωρήσεις τους κόσμους σου, σαν να μην έχεις άλλη επιλογή. Και ποιος ξέρει; Ίσως και να μην έχεις. Πέντε σκέψεις λοιπόν, που περνάνε από το μυαλό μας την ημέρα των γενεθλίων μας που λίγο πολύ, όλοι τις κάνουμε.
1. «Πως φαντάζομαι τον εαυτό μου του χρόνου, τέτοια μέρα;»
Συχνά είναι που έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε το μέλλον, σε καθημερινή βάση κιόλας σκεφτόμαστε το αύριο, το μεθαύριο, σε ένα χρόνο σε δύο. Την ημέρα των γενεθλίων μας όμως, αυτό κάπως μας βάζει σε έναν προβληματισμό. Πού θα είμαι του χρόνου τέτοια ημέρα; Ποιους ανθρώπους θα έχω δίπλα μου; Θα έχω πετύχει τους στόχους μου;
2. «Τι έχει αλλάξει από πέρυσι;»
Όσο συχνά σκεφτόμαστε το μέλλον τόσο συχνά ανατρέχουμε και στο παρελθόν. Είναι λες και θέλουμε να νιώσουμε, να δούμε πόσο έχουμε αλλάξει και πόσο έχουμε μεγαλώσει σαν άνθρωποι. Κάπως σαν να ταυτίζουμε την ηλικία που πάει ένα νούμερο πάνω με το δικό μας μπόι ανθρωπότητας: αφού μεγαλώνει αυτή πρέπει να «μεγαλώσουμε» κι εμείς.
3. «Είμαι ευτυχισμέν@; »
Ο κάθε άνθρωπος βρίσκει την ευτυχία εκεί που μόνο ο ίδιος μπορεί να την ορίσει. Την ημέρα αυτή λοιπόν, αφού αναθεωρούμε τους κόσμους μας, αναθεωρούμε και την πολύ δική μας ευτυχία. Θέλουμε να είμαστε βέβαιοι πως είμαστε στον «σωστό» για εμάς δρόμο, πως είμαστε στ’ αλήθεια ευτυχισμένοι. Μα αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις παρά μόνο να το νιώσεις.
4. «Δε θέλω να μεγαλώσω »
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να μας παίρνει από κάτω όσο μεγαλώνει ο αριθμός στα κεριά. Άλλοι μπορεί να το νιώσουν αυτό κλείνοντας τα 25, άλλοι τα 30 και άλλοι τα 50. Σαν να ορκίζεσαι στον εαυτό σου πως μόλις χθες ήσουν 17 και πώς γίνεται να περνάνε τόσο γρήγορα τα χρόνια. Μπορούμε όμως αυτό να το δούμε από μια άλλη οπτική γωνία: Κάθε χρόνο που μεγαλώνει κανείς αποκτά περισσότερες γνώσεις, εμπειρίες, γίνεται σοφότερος. Άλλωστε όπως γράφει και η Άλντα Μερίνι «Κάθε ρυτίδα του προσώπου μας είναι και μια ιστορία που ζήσαμε με θάρρος.»
5. «Τι να ευχηθώ;»
Πώς να το κάνουμε, είναι η μέρα που έχουμε την ευκαιρία να ευχηθούμε αυτό που καθημερινά μας ψιθυρίζει η καρδούλα μας. Φοβόμαστε μήπως και δεν επιλέξουμε την πιο ποθητή ευχή. Και τι να πρωτοευχηθούμε; Να είναι πάντα καλά οι άνθρωποι μας; Να πετύχουμε εκείνον τον στόχο που έχουμε βάλει; Να πάμε το ταξίδι των ονείρων μας; Μήπως να σβήσουμε πέντε τούρτες για πέντε ευχές;
Κι ενώ σου τραγουδούσαν το χρόνια πολλά εσύ φαίνεται να έκανες τις διαδρομές στις σκέψεις σου. Τώρα έμεινε να σκεφτείς την ευχή. Κι όσο βλέπεις τους ανθρώπους γύρω σου να σου τραγουδούν σκέφτεσαι πως αλήθεια, την ευτυχία μπορείς μονάχα να τη νιώσεις. Κι όσο παίζει η «ταινία» μπροστά στα μάτια σου αναρωτιέσαι «Τι άλλο χρειάζομαι;» Και κάπου εκεί πίσω συνεχίζουν «… Και όλοι να λένε να ένας σοφός. »
Συντάκτης: Όλγα Οσιπίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
