Γραμμένο σε ένα χαρτάκι
ξεχασμένο σ’ ένα συρτάρι
μακριά από τη φθορά του χρόνου.
Κι όμως εκεί, να σου θυμίζει την παρουσία του.
Κάθε γράμμα, κάθε λέξη να σου δείχνει
πως ήταν δίπλα από κάθε βήμα σου,
σε κάθε επιτυχία σου, σε κάθε χαμόγελό σου
κι εσύ απλώς δεν το ήξερες.
Πόσο θα ήθελες τώρα εκείνη την αγκαλιά.
Ξαφνική και δυνατή, να μη σου φύγει.
Κι έπειτα, το κράτημα να γλιστρήσει προς το χέρι,
όσο το βλέμμα περπατά τα μάτια σας,
λέγοντας «ποτέ ξανά δε θα σε αφήσω».
Μα αντί γι’ αυτό, χάνεται σαν οπτασία, όπως ήρθε
Μένει μόνο εκείνο το χαρτάκι στο χέρι,
να σου θυμίζει αυτό που πρέπει να κάνεις:
«Αγάπα αλλά σιωπηλά.»
Συντάκτης: Αλεξία Ψαρρά
