«Επειδή σ' αγαπώ»: Μια φράση που σε διαλύει σε μια χειριστική σχέση

Μπορείς πολύ εύκολα να βρεθείς χαμένος δίπλα σε έναν γοητευτικό, ανεξάρτητο και δυναμικό άνθρωπο, που θα σε συνεπάρει με τις υπερβολικές του εκδηλώσεις αγάπης. Κι όσο γοητευτικός, δυναμικός κι ανεξάρτητος άνθρωπος είσαι κι εσύ, δεν είναι εύκολο να διακρίνεις ότι αυτού του είδους οι υπερβολικές κινήσεις κρύβουν μέσα τους τάση για έλεγχο και κυριαρχία. Άλλωστε, στην αρχή είναι όλα τόσο ρόδινα κι οι χειρισμοί τρομερά λεπτοί, τόσο για να μην μπορέσεις να αντιληφθείς από μέρους του την εξουσία που σιγά-σιγά καταλαμβάνει. Κι αν τύχει ποτέ και κάτι πάρεις πρέφα, ένα «επειδή σ’ αγαπώ», ως απάντηση στο «γιατί το έκανες αυτό» θα σε βάλει πάλι για ύπνο.

Μια χειριστική σχέση δε θα ξεκινήσει ποτέ με καβγάδες και πολέμους, αλλά με λεπτότητα, με αδιανόητα έντονη σαγήνη. Βλέπετε εκείνο το «επειδή σ’ αγαπώ» είναι μια φράση που ο καταχραστής της θα χρησιμοποιήσει με όπλο την αγάπη και το νοιάξιμο, ώσπου να γίνει το μέσο ελέγχου που στο τέλος θα τσακίσει.

Οι φίλοι, οι συγγενείς, μπορεί να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, αλλά αυτός που αγαπάει είναι ο τελευταίος που θα το καταλάβει. Τους αμφισβητεί προσπαθώντας να εξηγήσει πως ο καθένας δείχνει την αγάπη του με διαφορετικό τρόπο, δικαιολογώντας τη δική του. Και πριν προλάβετε να αναρωτηθείτε πως είναι δυνατόν, σας λέω εκ των έσω πως είναι.

Το να καταφέρουν να σε κάνουν να πιστεύεις πως το «επειδή σ’ αγαπώ» κρύβει μέσα του αγάπη, είναι ταλέντο των χειριστικών ανθρώπων. Κι αυτό γιατί στην αρχή, υπάρχει η ηρεμία στη συζήτηση που τείνει να γίνει επιβολή και μια αφοπλιστική ειλικρίνεια από μέρους τους, σε βαθμό να νιώθεις ο τρελός της σχέσης, που τόλμησες να τους αμφισβητήσεις. Και περνάει καιρός, πολύς καιρός μέχρι να δεις ότι δεν είσαι. Αν το δεις και ποτέ: Δε γίνονται όλα επειδή σ’ αγαπάει. Μα πόση τέτοιου είδους αγάπη, τελικά, μπορούμε να αντέξουμε;

Η συνέχεια σε φυλακίζει σε σκέψεις που τρομάζουν. Καταλαβαίνεις πως η αγάπη είναι το πιο όμορφο και δυνατό συναίσθημα του κόσμου και κρύβει μέσα της χαρά, στοργή, αφοσίωση, καλοσύνη. Πως δεν είναι αφοσίωση να θέλουν, να ξέρουν ανά πάσα ώρα και λεπτό που είσαι, τι κάνεις, τι φοράς και πόσο θα μείνεις. «Μωρό μου επειδή σ’ αγαπάω νοιάζομαι για το τι κάνεις». Δεν είναι νοιάξιμο αν έχεις ξεχάσει το τηλέφωνό σου ή έχεις δουλειά και δεν το σηκώσεις, το να βρεις 100 κλήσεις, 42 μηνύματα και 27 μέιλ. «Επειδή σ’ αγαπάω ανησύχησα αν έπαθες κάτι». Δεν είναι κατανόηση να σε βλέπει να στεναχωριέσαι επειδή μάλωσες με φίλους ή οικογένεια και να σε συμβουλεύουν να κόψεις επαφές. «Σ’ αγαπάω και ξέρω πως το καλό σου δεν είναι μαζί τους». Και φυσικά το καλύτερο για το τέλος. Η ζήλια. Εκείνο το σαράκι που μπαίνει και τρώει τα σωθικά. «Αγάπη μου επειδή σ’ αγαπάω στα λέω, δε ζηλεύω εσένα αλλά όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να του την πέσουν».

Ξέρεις πόσο απέχει η απόσταση από το να υπερβείς την κόκκινη γραμμή και να πέσεις στην παγίδα; Ελάχιστα. Πόσο απέχει το «επειδή σ’ αγαπώ» ενός χειριστικού ατόμου από το να ρομαντικοποιήσεις τη χειραγώγηση; Καθόλου. Όταν όλα τα καμπανάκια μέσα σου χτυπάνε λέγοντάς σου πως κάτι συμβαίνει, συμβαίνει όντως. Μην τα αγνοείς. Εμπιστεύσου το ένστικτό σου κι αποχώρησε, διαφορετικά θα σου συμπεριφέρονται όπως εσύ επιτρέπεις. Όσο περισσότερο λες «δεν πειράζει» τόσο περισσότερο θα ανοίγεις την πόρτα στην εκμετάλλευση.

Αγνόησε αυτούς τους ανθρώπους, εμπιστεύσου την κρίση σου, και πίστεψε πως αξίζεις έναν άνθρωπο που θα σ’ αγαπάει ελεύθερα. Αυτή την αγάπη να την υπερασπιστείς μέχρι τέλους. Και να θυμάσαι πάντα πως το «επειδή σ’ αγαπώ» κρύβει μέσα του πολλή αγάπη, που θα ρθει η στιγμή να σας φανερωθεί.