Η Έλσα είναι το 3ο μωρό που η οικογένειά της παράτησε ένα βράδυ στον δρόμο

Ειδήσεις σαν τις παρακάτω είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι είναι αλήθεια. Κι όμως η πραγματικότητα βρίσκει πάντα έναν τρόπο να σου δείξει πόσο σκληρή μπορεί να γίνει. Ένα νεογέννητο μωρό που βρέθηκε νωρίτερα φέτος στο Newham, στο ανατολικό Λονδίνο, είναι το τρίτο παιδί που εγκαταλείφθηκε από τους ίδιους γονείς, σύμφωνα με το BBC. Βρέθηκε από έναν περιπατητή σκύλων τον Ιανουάριο σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν -την πιο κρύα νύχτα του έτους- τυλιγμένο σε μια πετσέτα μέσα σε μια τσάντα. Αν και ήταν εξαιρετικά κρύα όταν βρέθηκε, η Έλσα (όπως ονομάστηκε) είχε τις αισθήσεις της, έκλαιγε κι ανταποκρινόταν.

Το γεγονός της εγκατάλειψης γίνεται ακόμα πιο απεχθές εάν εστιάσουμε στο κομμάτι εκείνο της είδησης ότι, μάλλον, οι γονείς της το έχουν «σύστημα» να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Οι εξετάσεις DNA που παρουσιάστηκαν στο Οικογενειακό Δικαστήριο του Ανατολικού Λονδίνου διαπίστωσαν ότι η «Μικρή Έλσα» είναι το τρίτο αδελφάκι δύο μωρών, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, που βρέθηκαν σε πολύ παρόμοιες συνθήκες το 2017 και το 2019, δηλαδή πάλι εγκαταλειμμένα από τους γονείς τους, οι οποίοι παρά τις εκκλήσεις και τις προσπάθειες της Μητροπολιτικής Αστυνομίας δεν έχουν εντοπιστεί. Η λεπτομέρεια του αδελφικού δεσμού αλλά και η καταγωγή των παιδιών (αφροαμερικανική) δόθηκαν στο φως της δημοσιότητας με ειδική άδεια που δόθηκε στο BBC και την PA Media.

BBC: Roman, το αδερφάκι της Έλσας βρέθηκε το 2019 εγκαταλελειμμένο μέσα σε μια σακούλα για ψώνια σε ένα πάρκο σε θερμοκρασίες σχεδόν παγωμένες κατά τη διάρκεια της νύχτας

Όλη αυτή η ιστορία προκάλεσε μεγάλο δημόσιο ενδιαφέρον σύμφωνα και με τη δικαστή Κάρολ Άτκισον, καθώς τα μωρά πολύ σπάνια εγκαταλείπονται στη Μεγάλη Βρετανία και σε καμία περίπτωση η προβολή αυτής της ιστορίας δεν πρέπει να ωθήσει κι άλλους γονείς να πράξουν κάτι αντίστοιχο, λόγω, ίσως, της ανέχειας και γενικά της μη δυνατότητας να αναθρέψουν ένα παιδί.

Σαν απλοί άνθρωποι κι άσχετοι σε σχέση με όρους νομικούς ή με όσα ισχύουν στον κώδικα του οικογενειακού δικαίου, έχουμε κάτι να καταθέσουμε; Αυτή η φράση που πολλές φορές χρησιμοποιείται –«έκθεση ανήλικου σε κίνδυνο»– μπορεί να αισθητοποιήσει τι πραγματικά υφίσταται ένα βρέφος όταν στην ανατολή της ζωής του βιώνει αυτού του είδους την κακουχία και την ταλαιπωρία; Μπορούμε να αισθανθούμε το δράμα ενός μωρού που παρατημένο, κρυώνει, πεινάει και κυρίως ψάχνει τη μητέρα του ως φυσικό άγγιγμα, την αγκαλιά της, το στήθος της, την ανάσα της, τη φωνή της και δεν τα βρίσκει; Και μόνο από το κλάμα που προκαλεί αυτή η στέρηση το βρέφος μπορεί να καταλήξει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Έλσα είχε ακόμα δεμένο τον ομφάλιο λώρο, άρα αυτοί οι γονείς ήταν πλήρως συνειδητοποιημένοι να την εγκαταλείψουν αμέσως μετά τη γέννησή της επιβεβαιώνοντας ότι υιοθέτησαν τη συγκεκριμένη πράξη σαν σύστημα στη ζωή τους.

Από τη μία σκέφτεσαι πόσο λυπηρό είναι να αρχίζεις τη ζωή σου μόνος σου, ουρλιάζοντας μέσα σε μια τσάντα σε έναν παγερό δρόμο. Το ευχάριστο είναι ότι αν τα παιδιά αυτά διασώζονται και επιβιώνουν –όπως τα τρία παιδιά της ιστορίας μας, τα οποία υιοθετήθηκαν ήδη– είναι τυχερά και τελικά χρωστάνε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φυσικούς γονείς τους. Διότι αυτοί, μέσα στο απεχθές της πράξης τους, έκαναν κι ένα καλό. Κατάλαβαν ότι τα παιδιά τους θα είναι καλύτερα κι ασφαλέστερα σε άλλα χέρια. Που μπορεί να γίνει έτσι, αλλά μπορεί και να μη γίνει. Γιατί οι θετοί γονείς μπορεί να είναι χειρότεροι και δυστυχώς η κακία του ανθρώπου δεν έχει όρια και ταβάνι, όπως μας διδάσκει η καθημερινή δημοσιογραφία.

Το άγχος που νιώθουν οι νέοι γονείς σχετικά με το αν μπορούν να καλύψουν ακόμα και τα προς το ζην στα παιδιά τους είναι απόλυτα φυσιολογικό. Από αυτές τις ανησυχίες μέχρι την πράξη να αφήσεις το σπλάχνο σου σε έναν σκουπιδοτενεκέ, όχι, δεν είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Το κουβαλάς μέσα σου όπως το κουβαλάει και το παιδί αυτό, εάν ποτέ το μάθει. Του στερείς το δικαίωμα να μεγαλώσει με τους φυσικούς γονείς, με τα αδέλφια του και μετά το βάζεις σε μια αιώνια διαδικασία αναζήτησης και προσπάθειας να ολοκληρωθεί. Γιατί να γίνει αυτό και να μη γίνει κάτι άλλο; Να επιλέξεις μια συγκεκριμένη δομή όπου τα παιδιά μεγαλώνουν με στοιχειώδη φροντίδα μέχρι να βρεθεί μία γυναίκα, ένας άντρας, ένα ζευγάρι (οποιασδήποτε σύστασης) που θέλει να περιθάλψει το δικό σου πλάσμα με αγάπη και στοργή.

Οι γονείς της Έλσας δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα, ωστόσο είναι σίγουρο πως αν βρεθούν, πρέπει να τιμωρηθούν με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα, ώστε να εισακουστεί και η δικαστής, η οποία δε θέλει να νομιμοποιηθεί μέσω αυτής της ιστορίας μια χαλαρότητα κι ένα απίστευτο «δικαίωμα» να φέρεται κάποιος στα παιδιά του όπως θέλει. Επίσης, ναι, πρέπει να ελεγχθούν και να αναβαθμιστούν όλα τα ιδρύματα που περιθάλπουν παιδιά που έχουν δοθεί από τους φυσικούς γονείς τους ώστε να μην υπάρχει καν η υποψία ότι στον δρόμο ένα βρέφος είναι ασφαλέστερο από το να ήταν σε μία τέτοια δομή.

Οι φυσικοί γονείς ενός παιδιού έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους για να βελτιωθούν και να γίνουν καλοί γονείς. Είναι πολύ άδικο να αρνούνται αυτή τη δυνατότητα που τους δόθηκε όταν υπάρχουν σε αυτή τη γη γεννημένοι γονείς που επειδή η ζωή δεν τους έδωσε φυσικά παιδιά δε θα μπορέσουν ποτέ να διαπιστώσουν πόσο καλοί γονείς θα μπορούσαν να είναι. Μιας Έλσας που ένα βράδυ πετάχτηκε στην άκρη του δρόμου.