Είναι και κάποιοι άνθρωποι που σε ηρεμούν από τη φασαρία των άλλων

Υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή σου, για να την αλλάξουν για πάντα. Αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να τους ξέρεις από κούνια, να είναι αιώνιοι γείτονες ή συμμαθητές. Μπορεί να έρθουν αργότερα στη ζωή σου, μέσα από μια εξωτερική δραστηριότητα ή στο Πανεπιστήμιο, μέσα από κοινές παρέες. Με όποιο τρόπο, όμως, κι αν έρθουν στη ζωή σου, σου δημιουργούν από τα πρώτα λεπτά που τους γνωρίζεις και κάθεσαι μαζί τους, ανάμεικτα συναισθήματα, που δεν μπορείς εξ αρχής να τα προσδιορίσεις.

Θα καταλάβεις ότι γνώρισες έναν τέτοιο άνθρωπο, γιατί σου αρέσει ο τρόπος που μιλάει, οι εκφράσεις του, ταυτίζεσαι με το χιούμορ που μπορεί να κάνει, νιώθεις άνετα μαζί του, θέλεις να συνεχίσετε να κουβεντιάζετε και μια ιδιαίτερη ηρεμία σας διακατέχει. Μέσα σου σκέφτεσαι «τι ωραίο τυπάκι είναι αυτό, θα μπορούσα άνετα να κάνω μαζί του παρέα». Για την ακρίβεια, δεν έχεις συνειδητοποιήσει πως μόλις ξεκίνησε ένα ταξίδι φιλίας, με ό,τι αυτό μπορεί σου φέρει.

Πηγαίνετε μαζί σε συναυλίες, ο θερινός κινηματογράφος είναι από τα αγαπημένα σας στέκια. Μια μπίρα και μερικά πατατάκια αρκούν για να ξεκινήσετε να μιλάτε με τις ώρες, στην αγαπημένη σας παραλία, μέχρι να σας πιάσει το επόμενο πρωί. Είναι το πρώτο άτομα που θα σκεφτείς να στείλεις μήνυμα όταν ο μεγάλος σου έρωτας, επιτέλους ανταποδίδει στο κάλεσμά σου. Ενώ σίγουρα έχετε κάνει από τα καλύτερα ξενύχτια μαζί, τόσο ιστορικά, που κάθε φορά που συναντιέστε σε παρέες δεν παραλείπετε να αναφέρετε τα κατορθώματα εκείνης της βραδιάς. Αν και σε πολλούς μπορεί να ακούγεται αδιάφορο ή και ξένο, το καλύτερό σας είναι να αράζετε σε κάποιο σπίτι, συνήθως όχι με πολύ κόσμο, και να ακούτε μουσική με τις ώρες καθώς συζητάτε περί ανέμων και υδάτων.

Οι συζητήσεις σας, είναι το βασικό συστατικό που σας φέρνει κοντά. Μολονότι πολλές φορές μπορεί να διαφωνείτε, ακόμα και να υπάρχει ένταση μεταξύ σας πάντα καταλήγετε να συμφωνείτε ότι διαφωνείτε κι εκεί αρχίζουν τα γέλια. Δε σταματάτε όμως. Μπαινοβγαίνετε από το ένα θέμα στο άλλο και προσπαθείτε να καταλήξετε σε κάποιο συμπέρασμα, που ίσως αυτή τη φορά να συμφωνήσετε. Έντονοι χαρακτήρες και οι δύο, θέλετε να βρείτε χώρο για να εκφράσετε τις σκέψεις σας κι όλα αυτά που σας βασανίζουν. Ταυτόχρονα, ο καθένας σας δίνει στον άλλον τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί. Κι αυτό, γιατί μπορείτε να παραμείνετε ο εαυτός σας χωρίς να νιώθετε άσχημα για όλα αυτά που είστε.

Έπειτα, η επικοινωνία σας πάει στο επίπεδο που δε χρειάζονται λέξεις. Αρκεί μία και μόνο ματιά για να καταλάβετε ο ένας τον άλλον. Ειδικά αν βρίσκεστε σε εξωτερικό χώρο, οι ματιές μιλούν από μόνες τους. Μπορείτε να συνεννοηθείτε με ειδικό τρόπο, τέτοιο που ίσως μόνο εκπαιδευμένοι θα κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν.

Όταν έρθει ένα τέτοιο άτομο στη ζωή σου, θα καταλάβεις τι σημαίνει πλήρης αποδοχή. Δεν είναι ότι δε θα βλέπει τα αρνητικά σου, αλλά είναι εκεί επίσης για να σου υπενθυμίσει, όταν το έχεις ανάγκη, και τα προτερήματά σου. Μια μορφή ανιδιοτελούς αγάπης, γιατί αυτές οι σχέσεις δε βασίζονται σε εγωιστικά κίνητρα αλλά αντίθετα λειτουργούν σαν ένα άλλο εγώ.

Είναι εκείνο το άτομο που θα εμπιστευτείς τις πιο κρυφές σου σκέψεις, χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε προδώσει. Από το πιο μικρό, ως το πιο μεγάλο, σου μυστικό, που ούτε η μαμά σου δεν έχει ανακαλύψει, είναι το μόνο άτομο που αισθανόσουν ασφαλής να το εκμυστηρευτείς, γιατί ξέρεις πως ό,τι και να γίνει, θα είναι σαν δικό του και δε θα σκεφτεί ποτέ να το πει σε κάποιον.

Μεταξύ σας υπάρχει μία ιδιαίτερη οικειότητα. Έχεις το θάρρος να τηλεφωνήσεις όταν δε νιώθεις και στα καλύτερά σου απλά και μόνο για να το ακούσεις. Πολλές φορές, ειδικά όταν νιώθεις μόνος, αυθόρμητα ο δρόμος σου θα σε βγάλει στο σπίτι του, με ένα μπολ παγωτό στο χέρι, ένα μπουκάλι κρασί και λίγα ζελεδάκια. Δε θα σε ρωτήσει «τι έχεις». Θα σε πάρει μια αγκαλιά και θα καθίσει μαζί σου.

Αν και με τους περισσότερους ανθρώπους που δημιουργούμε σχέσεις συχνά νιώθουμε την ανάγκη να απολογηθούμε για τα συναισθήματά μας, τις επιλογές μας, τι σκέψεις μας, με κάποιους δε χρειάζεται να δίνουμε εξηγήσεις. Η επαφή βγαίνει φυσικά. Το μοίρασμα των συναισθημάτων δρα σαν συνδετικός κρίκος. Ακόμα και αν έχουν περάσει βδομάδες, μήνες ή ακόμα και χρόνια που έχετε να ιδωθείτε είναι σαν να ήσασταν πάντα μαζί. Νιώθετε και οι δύο άνετα σαν να μην πέρασε μια μέρα, από την τελευταία φορά που συναντηθήκατε. Έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό να πείτε τα νέα σας, να αναλύσετε διεξοδικά όλα όσα συνέβησαν που όλοι και όλα τριγύρω σας χάνονται. Ακριβώς, γιατί υπάρχει αυτός ο συνδετικός κρίκος.

Δεν είναι εύκολες οι ανθρώπινες σχέσεις. Θέλουν να βάλεις μεράκι, στοργή. Χρειάζονται να τις φροντίζεις για να αντέχουν. Σε κατευθύνουν οι ίδιες γι’ αυτό. Εσύ πρέπει μονάχα να αφουγκράζεσαι, τι θέλουν να σου πουν. Κι αν στο δρόμο σου συναντήσεις αυτούς τους μοναδικούς ανθρώπους που χαίρονται όταν σε βλέπουν, να ξέρεις πως είσαι ευλογημένος.