Σχέση χωρίς φίκι-φίκι, γίνεται;

Πιάνουμε πάλι το φλεγόμενο θέμα το σχέσεων. Και ειδικότερα αυτή την καυτή πατάτα του σ3ξ μέσα στη σχέση που σε πολλές περιπτώσεις έχει γίνει ένας πουρές χωρίς επιστροφή. Γιατί πώς διαφοροποιείται μια σχέση η ένας γάμος από μια απλή φιλία ή συνεταιρισμό αν το θέμα του πηδήματος δεν κάνει άλματα και συχνά guest στο κρεβάτι μας η σε μια ποικιλία επίπλων και περιοχών ανάλογα με τις ορέξεις μας.

Είναι λοιπόν φυσιολογικό να μην υπάρχει σ3ξουαλικη επαφή σε ένα ζευγάρι;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ένα μεγάλο όχι.

Οι ειδικοί έρχονται εδώ να ορίσουν ως σχέση άνευ σ3ξ την περίπτωση που η ερwτική πράξη συμβαίνει σε μεγαλύτερο διάστημα από μια φορά το μήνα. Το κάθε ζευγάρι ωστόσο βρίσκει τους δικούς του κώδικες και συχνότητα που επιθυμεί. Πάντα ο ένας από τους δυο είναι πιο ενεργός σ3ξουαλικά και προκαλεί το έτερον ήμισυ. Αυτό μπορεί να εναλλάσσεται ανάλογα και με τις φάσεις που περνάμε με το σύντροφο μας. Ωστόσο είναι κοινά αποδεκτό πως η έντονη καθημερινότητα, η ρουτίνα, επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις η λεγόμενες τυπικούρες που έρχονται με τον καιρό ρίχνουν τη λίμπιντο στα τάρταρα.

Και όσο δύσκολες και απαιτητικές είναι οι μέρες που μεσολαβούν, δεν πρέπει να αφήνουμε την απόλυτη επαφή με το σύντροφο μας να χάνεται. Γιατί το σ3ξ πέρα από τις φυσιολογικές ορμές που καλύπτει δίνει αυτή τη βαθύτερη σύνδεση και οικειότητα. Παραγνωρίζεσαι με το σωστό τρόπο. Ίσως κάποιες φορές ρουτινιάζεις, πράγματι. Άλλες φορές όμως ανακαλύπτεις, πειραματίζεσαι, εξερευνείς, δένεσαι. Σίγουρα όμως δεν το αφήνεις στο πάγο το σύστημα. Το έχεις πότε σε λειτουργία πτήσης και πότε στην έντονη δόνηση.

Για να εμβαθύνουμε λιγάκι, όλη αυτή η ασέξ0υαλ ιστορία ξεκινά μετά το Β’ παγκόσμιο που ενσωματώσαμε στις ζωές μας το οκτάωρο και την υπερεργασία. Η εξέλιξη και ο επαγγελματικός οίστρος μας ξεκίνησαν να μας στερούν τον προσωπικό μας χρόνο ενώ το στρες έγινε το πλέον ακατάλληλο αντίδοτο της σ3ξουαλικής μας υπερδιέγερσης.

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου ένα 25% μένει ανενεργό σ3ξουαλικά για διάστημα έτους. Αυτό φέρνει τεράστιες ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις. Οι ορμόνες της χαράς φρενάρουν και προβλήματα υγείας όπως υπερπλασία του προστάτη καραδοκούν.

Τι κάνουμε όμως στην πράξη.

Δυστυχώς είναι κάτι που συναντάμε άπειρα στα ζευγάρια και όλο και συχνότερα. Ακόμη και στις δικές μας σχέσεις σε πολλές περιπτώσεις δεν τολμάμε καν να μας το παραδεχτούμε, πόσο  μάλλον να συζητήσουμε για αυτό  με τον εκάστοτε  σύντροφο μας, κάποιο φίλο μας η τον εξειδικευμένο σύμβουλο.

Η λύση πάντα απέχει χιλιόμετρα από τη σιωπή. Δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχικά σε καμία των περιπτώσεων. Μιλάμε στο έτερον ήμισυ για όσα μας προβληματίζουν. Βρίσκουμε την κατάλληλη στιγμή, τη δημιουργούμε και κάνουμε αν ανοιχτό διάλογο. Μπορεί το πρόβλημα να είναι ψυχολογικό, ασθένεια η απλώς  να μην τη βρίσκει πλέον μαζί μας. Οφείλουμε να ξέρουμε και να είμαστε υποστηρικτικοί αν υπάρχει περιθώριο. Όλα μπορούν να αντιστραφούν.

Προτείνουμε εμείς να πάμε σε ένα σύμβουλο από κοινού αν νιώθουμε πως έχουμε χαθεί. Δεν κάνουμε τα στραβά μάτια. Έχουμε μόνο να κερδίσουμε.

Αν τίποτα από  αυτά δεν ευδοκιμήσει η λύση είναι σκληρή αλλά μπορεί να χρειάζεται να προχωρήσουμε τραβώντας διαφορετικούς δρόμους. Όταν ο πόθος και το πάθος δεν μπορούν να  αναζωπυρωθούν, απλώς κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και καθυστερούμε τη ζωή που μας περιμένει. Ο εαυτός μας πρέπει να είναι το επίκεντρο και να είναι καλά ώστε να είναι όλα γύρω μας.

Ακόμη και σε περίπτωση που υπάρχουν παιδιά στη μέση και πολλοί επιλέγουν να καταπιεστούν, κάνουν ένα τεράστιο αμάρτημα για τον εαυτό τους. Γιατί τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα και είναι προτιμότερο να δεχτούν μια αλήθεια με ομαλότητα παρά ένα συνεχές μη υγιές περιβάλλον με πιθανές εντάσεις αλλά και λάθος μηνύματα για τις σχέσεις και τη συντροφικότητα.

Οι ερwτικές σχέσεις και η σ3ξουαλική δραστηριότητα πάνε πακέτο. Σίγουρα δεν είναι όλα τα διαστήματα ίδια, αλλά όποιος δεν το δέχεται απλώς κοροϊδεύει τον εαυτό του.