Η ώρα 05:30 το πρωί. Ένα διερχόμενο αυτοκίνητο χτυπά με ιλιγγιώδη ταχύτητα στη Λεωφόρο Αθηνών μια 17χρονη κοπέλα κι εξαφανίζεται. Την πετά δεκάδες μέτρα μακριά και προσγειώνεται στο οδόστρωμα βίαια.
Επί 28 ολόκληρα λεπτά, όπως φαίνεται και στο παρακάτω βίντεο του MEGA, η κοπέλα μένει εντελώς αβοήθητη. Τα οχήματα περνούσαν από δίπλα της και κανένας οδηγός δεν κατέβηκε να τη βοηθήσει, να δει αν είναι ζωντανή. Ένας, δε, οδηγός, σύμφωνα με την καταγραφή της τροχαίας, παρατηρεί την κοπέλα πεσμένη στον δρόμο, κάνει όπισθεν και με ελιγμό την προσπερνά. Πεζοί έχουν μαζευτεί στην απέναντι πλευρά της λεωφόρου, ενώ αυτοκίνητα, μηχανές και φορτηγά συνεχίζουν κανονικά την πορεία τους, σαν να μην υπάρχει άνθρωπος πεσμένος στην άσφαλτο.
Μόνο ένας άνθρωπος σταμάτησε αφού αντιλήφθηκε τι συνέβη, κάλυψε με το αυτοκίνητό του την κοπέλα στο δρόμο για να μην την πατήσει κανένα διερχόμενο όχημα και κάλεσε αμέσως το ΕΚΑΒ κι έτσι η κοπέλα στο παρά τσακ να γλιτώσει από το να πεθάνει ακριβώς εκεί, μόνη της, στον δρόμο. Φυσικά, ο οδηγός που τη χτύπησε αναζητείται.
Χρησιμοποιώ τη λέξη άνθρωπος και οδηγός. Φυσικά και πρέπει αυτά τα δύο να είναι συνυφασμένα ως μία λέξη. Εν αντιθέσει, δεν είναι δυστυχώς συνυφασμένα στην πραγματικότητα. Πόσα ατυχήματα έχουμε δει το τελευταίο διάστημα, που εγκαταλείπουν τους ανθρώπους πίσω τους, χτυπημένους, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν ζουν, αν χρειάζονται βοήθεια ή αν είναι νeκροί. Να αναφέρω τις περιπτώσεις που άνθρωποι πέθαναν στο οδόστρωμα καθώς τους παρέσυρε με ιλιγγιώδη ταχύτητα αυτοκίνητο, τους εγκατέλειψε και βρήκαν τραγικό θάνατο; Ενώ, αν είχε σταματήσει, θα καλούσε τις πρώτες βοήθειες κι ίσως να τους προλάβαιναν; Να αναφέρω πόσα δυστυχήματα και μέσα σε αυτοκίνητα και πάνω σε μηχανές γίνονται συνέχεια και δυστυχώς τους περισσότερους ακούμε να τους αφήνουν αβοήθητους κι αιμόφυρτους; Να σας θυμίσω και το περιστατικό στη Λεωφόρο Κηφισού το 2022 που μητέρα με το παιδί της παρασύρθηκαν και βρήκαν κι εκείνοι τραγικό θάνατο; Μπορώ να σας αναφέρω, δυστυχώς, χιλιάδες παραδείγματα, που συμβαίνουν καθημερινά.
Ένα κοινό στοιχείο έχουν, όμως, όλα. Την εγκατάλειψη του θύματος και την αμέλεια, την έλλειψη του να πάρουν την ευθύνη και να φερθούν ως άνθρωποι στον συνάνθρωπο. Δε λέω, μπορεί να φταίει ο οδηγός κάποιες φορές, μπορεί και ο πεζός ή και οι δύο. Όμως, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφήνει έναν άνθρωπο, εγκαταλελειμμένο, χτυπημένο και κάποιοι περαστικοί απλά να τον παρατηρούν από μακριά να υποκύπτει σιγά σιγά στα τραύματά του.
Δεν είναι δύσκολο να ενδιαφερθείς για τον συνάνθρωπό σου, αρκεί να είσαι εσύ πρώτα απ’ όλα άνθρωπος. Καταλαβαίνω ότι όταν κάποιος αντικρίζει ένα τέτοιο γεγονός βρίσκεται σε σοκ. Σκέφτεσαι «να βοηθήσω; Μήπως μπλέξω; Κι αν τον/την έχω σκ@τώσει;». Με το ίδιο σκεπτικό σκέφτεται κι ο επόμενος. «Να εμπλακώ; Κι αν με κατηγορήσουν;». Άκου άνθρωπε, όταν συμβαίνει ένα δυσάρεστο γεγονός, κάτω από όποια συνθήκη και να έγινε, το σωστό και τίμιο είναι, παρόλο το σοκ και τον φόβο σου, να το αντιμετωπίσεις κατάματα. Να βοηθήσεις, να αναλάβεις τις ευθύνες σου, να τρέξεις για τον άλλο. Άλλα πάνω απ’ όλα να λειτουργήσεις με ενσυναίσθηση και συναίσθηση. Γιατί το ένα περιέχει το άλλο. Τη συναίσθηση των πράξεών μας και της αλληλοβοήθειας. Ακόμα όμως και να μην το κάνεις, η ζωή θα τρέξει και σε προλάβει κάποια στιγμή, για να σου σερβίρει πίσω ό,τι έδωσες. Στο μεταξύ, μπορεί να έχεις σώσει και τον άνθρωπο που παραλίγο να σκοτwθεί. Δεν το λες και λίγο.
Συντάκτης: Μαριάννα Σεργάκη
