Οι ιστορίες από την οικογένεια Kennedy μας συγκλονίζουν τις τελευταίες δεκαετίες με τη φημολογούμενη κατάρα να συνδέεται με την τραγική κατάληξη όλων των μελών της. Μια ακόμη ιστορία ήρθε να προστεθεί την τελευταία δεκαετία και δεν είναι άλλη από της Rosemary Kennedy, της μεγαλύτερης κόρης και τρίτο παιδί της Ρόουζ και του Τζοζεφ Κένεντι, αδερφή του προέδρου της Αμερικής Τζον Κενεντι. H ίδια έμεινε μια ζωή στα αζήτητα, κλεισμένη σε ιδρύματα με την οικογένεια να κρατά πολύ καλά ένα «ένοχο μυστικό». Τη συγκλονιστική ιστορία της κοπέλας αυτής αποκάλυψαν δυο βιβλία τα οποία κυκλοφόρησαν το 2015, το “The Missing Kennedy” της Elizabeth Koehler-Pentacoff και το “Rosemary: The hidden Kennedy daughter” της Kate Clifford Larson.
Η Rosemary γεννήθηκε το 1918, μια εποχή που στις Ηνωμένες Πολιτείες η Ισπανική Γρίπη μάστιζε την Αμερική. Ο γιατρός της άργησε να έρθει στη γέννα, μια δύσκολη γέννα, με το μωρό να καθυστερεί να βγει στον κόσμο κατά τουλάχιστον δύο ώρες. Αυτή η καθυστέρηση έκανε ζημιά στο βρέφος που του στέρησε το απαραίτητο οξυγόνο, τουλάχιστον αυτό επικρατεί ως θεωρία, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι οδήγησε στη φτωχότερη ανάπτυξη του μυαλού της Rosemary.
Η μητέρα της, όπως η ίδια είπε στην αυτοβιογραφία της, κατάλαβε από τη γέννησή της ότι αυτό της το παιδί έχει το κάτι διαφορετικό. Άργησε να περπατήσει, να μιλήσει και το να μάθει κάτι καινούργιο ήταν γι’ αυτήν ένας Γολγοθάς. Έτσι, μόλις στα 8 της χρόνια οι γονείς της αποφάσισαν να την αποσύρουν από το σχολείο και να της κάνουν μαθήματα στο σπίτι.
Η διαφορετικότητα της Rosemary παρέμενε μια ντροπή κι ένα αγκάθι για την οικογένεια με τις μεγάλες βλέψεις στην πολιτική. Οι γονείς της συμβουλεύτηκαν το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, το οποίο έπειτα από μια σειρά εξετάσεων αποφάνθηκε πως η Rosemary ήταν διανοητικά καθυστερημένη και πρέπει να εισαχθεί σε κάποιο ίδρυμα άμεσα. Το 1931 και σε ηλικία των 13 ετών οι γονείς της την κλείνουν σε μοναστήρι, στο οποίο βρισκόταν απομονωμένη και διδάσκεται μακριά από όλα τα άλλα παιδιά. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε όλα αυτά τα χρόνια μοναξιάς και εγκλεισμού. Στα 18 της χρόνια, επέστρεψε στο σπίτι της όπου με τη συντροφιά των αδερφών της και με την αίσθηση της οικογένειας και της συνύπαρξης με άλλους, η ίδια βρήκε τα βήματά της κι άρχισε να εμφανίζει στοιχεία ομαλής ένταξης στον απαιτητικό κοινωνικό βίο των Kennedy.
Το 1938 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Βρετανία όπου ο πατέρας δέχθηκε τη θέση του Πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών στο Λονδίνο. Εκεί η Rosemary μαζί με τις αδερφές της παρευρέθηκε στον χορό των ντέπινταντ στο Μπάκιγχαμ, ενώπιον του βασιλιά Γεωργίου VI. Ο Αμερικάνικος και Αγγλικός τύπος εκθείασαν τότε την εμφάνιση της Rosemary και το πόσο όμορφη ήταν, με τις λεπτομέρειες των ρούχων και των κοσμημάτων της.
Με τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, η οικογένεια αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αμερική. Η Rosemary ήταν τότε 22 ετών. Ένα κορίτσι γεμάτο όρεξη για ζωή με έντονη σεξουαλικότητα. Οι γονείς της όμως προβληματίζονταν με τις πράξεις της και το έντονο ενδιαφέρον από το αντρικό φύλλο, ενώ φοβόταν το σκάνδαλο μια ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης η οποία θα έβλαπτε τον δρόμο του αδερφού της Τζον στην πολιτική του καριέρα. Η Rose κλείστηκε και πάλι στο μοναστήρι όπου ο θυμός της μεγάλωσε και η κατάστασή της επιδεινώθηκε με ξεσπάσματα θυμού και κρίσεις επιληψίας. Το έσκαγε καθημερινά καθώς δεν άντεχε να ζει έτσι.
Ο πατέρας της τότε αποφάσισε να την πάρει κρυφά από όλη την οικογένεια, όπως λέγεται, σε έναν νευρολόγο-ψυχίατρο τον Γουόλτερ Φρίμαν ο οποίος τη διέγνωσε με βαριάς μορφής κατάθλιψη. Έτσι, πρότεινε στον πατέρα μια νέα μέθοδο, την προμετωπιαία λοβοτομή, η οποία εγγυόταν την εξαφάνιση των συμπτωμάτων της Rosemary. Ο Τζόζεφ συμφώνησε, μη γνωρίζοντας καν ότι ο συγκεκριμένος γιατρός έχει κάνει αυτή την επέμβαση μόνο σε νεκρούς. Η επέμβαση έγινε με τη Rosemary να μεταμορφώνεται μόλις στα 23 της χρόνια σε ένα άψυχο πλάσμα, το οποίο δεν μπορούσε να μιλήσει, η αριστερή της πλευρά είχε παραλύσει και το κεφάλι της έγερνε μονίμως. Ο πατέρας της έκρυψε από τους πάντες τι είχε συμβεί και την έκλεισε σε ίδρυμα· είπε μάλιστα ότι η κατάστασή της επιδεινώθηκε και οι γιατροί συνέστησαν να μην την επισκέπτεται κανείς. Εκεί, έμεινε μόνη για 20 χρόνια. Έπρεπε να μάθει από την αρχή πώς να τρώει, να μιλάει, να περπατάει, να ντύνεται. Κανείς δε νοιάστηκε για αυτή και κανείς δεν έκανε το παραμικρό όταν η ίδια κακοποιήθηκε σ3ξουαλικά το 1949, πράγμα που παρέμεινε άλλο ένα μεγάλο μυστικό όπως και η ίδια της η ύπαρξη.
Ο πατέρας της πέθανε το 1969 και μόνο τότε όπως υποστηρίζει η μητέρα της Ρόουζ στην αυτοβιογραφία της, έμαθε όλη την αλήθεια. Στο βιβλίο της Kate Clifford Larson αναφέρθηκε και σε μια επίσκεψη του Τζον Κένεντι στην αδερφή του, με κανέναν να μην μπορεί να το επιβεβαιώσει. Μόνο δύο από τα μικρότερα αδέρφια της αποφάσισαν έστω και μετά από χρόνια να είναι δίπλα της, Ο Τεντ κ η Γιούνις, η οποία με βάση την τραγική ιστορία της αδερφής της ίδρυσε τους Special Olympics.
Μια ιστορία που συγκλονίζει και ξερνάει πατριαρχία. Ένας πατέρας που παίρνει αποφάσεις για το σώμα της κόρης του, ένας πατέρας που με κάθε κόστος θα προτιμήσει την καριέρα του ίδιου άλλα και του γιου του, του μεγάλου Προέδρου, από την ψυχική υγεία του παιδιού του. Μια κοινωνία γεμάτη στίγμα για το διαφορετικό άλλα και τους ψυχικά ασθενείς. Έχουμε φύγει άραγε από αυτές τις εποχές ή τείνουμε να τις αναπαράγουμε, απλώς καλύτερα κρυμμένοι;
Συντάκτης: Ισμήνη Κ.
