Η ηθοποιός Τραϊάνα Ανανία βρέθηκε πρόσφατα προσκεκλημένη στην εκπομπή podcast της Δάφνης Καραβοκύρη, όπου κι έκανε μια καθόλου εύκολη εξομολόγηση για μια περίοδο της παιδικής της ηλικίας. Η ηθοποιός, μίλησε ανοιχτά για μια εμπειρία σ3ξουαλικής παρενόχλησης που βίωσε κατά τη διάρκεια μιας εξομολόγησης, όταν ήταν ακόμη μικρό κοριτσάκι.
«Στα πλαίσια μιας εξομολόγησης, εξομολόγησης κανονικής που πας κι εξομολογείσαι στον πάτερ, είχα βιώσει στuση από τον πάτερ. Δεν ήταν ακριβώς ο πάτερ του σχολείου, αλλά της κοινότητας μέσα από το σχολείο. Eίχα βιώσει αυτό. Πώς τον λένε, δε θυμάμαι. Ποιος είναι, δε θυμάμαι, δεν μπορώ να πω ποιος είναι, αλλά αυτό έχει γίνει», δήλωσε η Τραϊάνα Ανανία.
Η ηθοποιός συνέχισε την αφήγησή της εξηγώντας πως το περιστατικό συνέβη όταν ήταν μαθήτρια στην πέμπτη ή έκτη δημοτικού και συμμετείχε σε μια δραστηριότητα του σχολείου: «Δεν ήμουν μέσα στο σχολείο όταν συνέβη αυτό, ήμουν σε μια δραστηριότητα του σχολείου». Η ίδια, περιέγραψε τη στιγμή που ο πάτερ της ζήτησε να εξομολογηθεί, ενώ εκείνη του εκμυστηρευόταν τα συναισθήματά της για ένα συμμαθητή της: «Ήμουν πέμπτη ή έκτη δημοτικού. Δεν το είπα σε κανέναν τότε. Ήταν κι αυτός εκεί κι εξομολογούσε, πήγα να εξομολογηθώ. Του έλεγα τι νιώθω για τον Δημητράκη που είμαι ερωτευμένη, και μου έλεγε αυτός, «πες μου κι άλλα, πες μου κι άλλα» κι όταν μετά μου είπε, «έλα να σε εξομολογήσω» και μου έβαλε το ράσο πάνω από το κεφάλι μου, το πράγμα που ένιωσα δεν ήταν κανονικό. Έγινε αυτό». Η ιδια ανέφερε πως ενώ μπορούσε να καταλάβει πως κάτι εκείνη τη στιγμή πάει πολύ λάθος, δεν μπορούσε να αντιληφθεί τι βίωνε, πράγμα που κατάφερε να αποκωδικοποιήσει αργότερα στη ζωή της, όταν κι απέκτησε ερωτικές επαφές. Για το περιστατικό δε μίλησε ποτέ και σε κανέναν.
Ανάμεσα σε πολλά άλλα, μίλησε για το ευρύτερο περιβάλλον του σχολείου το οποίο ήταν πολυεπίπεδα κακοποιητικό με πολύ αυστηρούς κανόνες, σωματική βία κι απαγορεύσεις κάθε είδους, που επηρέασαν την προσωπικότητά της και της δημιούργησαν τραύμα. Όπως η ίδια περιγράφει «Δε θέλω καν να πηγαίνω στη Θεσσαλονίκη, έχουν γίνει πολλά και μου είναι δύσκολο να αντιμετωπίσω όσα έχω ζήσει εκεί».
