Σε μία εποχή καταιγισμού πληροφοριών τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή. Όπου οι άνθρωποι έρχονται μόνιμα σε επαφή με πληροφορίες μέσω διαφόρων μέσων (social media, τηλεόραση, διαδίκτυο), το «Happiness Factory» στη Νότια Κορέα, επίσημα γνωστό ως “Happitory”, προσφέρει τη δική του λύση, στην προσπάθεια επανασύνδεσης του ατόμου με τον εσωτερικό του κόσμο. Αυτό το «καταφύγιο», όπως θα μπορούσε να το πει κανείς, φαίνεται να γίνεται όλο και πιο γνωστό ανάμεσα σε Νοτιοκορεάτες γονείς και επαγγελματίες, που ψάχνουν έναν τρόπο να ξεφύγουν από τις πιέσεις της σύγχρονης καθημερινότητας.
Η εγκαταστάσεις του «Happitory», βρίσκονται στην επαρχία Gangwon και συγκεκριμένα στο Hongcheon. Η ιδέα ανήκει σε ένα ζευγάρι, τον Kwon Yong-seok και τη Noh Jihyang. Οι εγκαταστάσεις ξεκίνησαν να λειτουργούν το 2013, οι εγκαταστάσεις παραπέμπουν σε φυλακές, καθώς οι επισκέπτες περιορίζονται σε μικρά δωμάτια, παρόμοια με κελιά, με ελάχιστες ανέσεις και τους παρέχονται ελάχιστες ανέσεις -ένα κρεβάτι, μία τουαλέτα και ένα σημειωματάριο. Οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή ή τεχνολογία, που θα μπορούσε να τους φέρει σε επαφή με εξωτερικά ερεθίσματα, απουσιάζει πλήρως αφήνοντας τους συμμετέχοντες μόνο με τις σκέψεις και το σημειωματάριό τους. Η διάρκεια αυτής της εμπειρίας μπορεί να κυμαίνεται από λίγες ώρες έως και πολλές μέρες. Αν και μπορεί να ακούγεται σαν σκηνή που έχει βγει από δυστοπική νουβέλα, στην πραγματικότητα, η ιδέα αυτή υπογραμμίζει την ανάγκη για αποσύνδεση και απελευθέρωση από τις πιέσεις της τοπικής κοινωνίας της Νότιας Κορέας.
Η χώρα, είναι γνωστή για το ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό της σύστημα, την απαιτητική εργασιακή κουλτούρα και τις μη ρεαλιστικές κοινωνικές προσδοκίες. Αυτό ακριβώς είναι που κάνει το «Happitory», τόσο δημοφιλής επιλογή για τους κατοίκους της χώρας. Κυρίως, για τους νοτιοκορεάτες γονείς, που δε φαίνεται να επιλέγουν αυτή την εμπειρία τόσο για τις δικές τους ανάγκες, όσο προκειμένου να κατανοήσουν την κατάσταση που βρίσκονται τα παιδιά τους. Τους λόγους για τους οποίους απομονώνονται και φυλακίζονται σε έναν κύκλο άγχους και ανταγωνισμού, ειδικότερα όσο πλησιάζουν οι εθνικές εξετάσεις. Προσπαθούν έτσι να επανασυνδεθούν μαζί τους με έναν ουσιαστικό τρόπο και να τους προσφέρουν την κατάλληλη υποστήριξη. Το «Happiness Factory», με άλλα λόγια, προσφέρει στους ανθρώπους μία απόδραση από όλες αυτές τις πιέσεις και χαρίζει στους πελάτες του το δώρο της απομόνωσης σε μία χώρα που η ψυχική ηρεμία θυσιάζεται στον βωμό της επιτυχίας.
Πολλές είναι οι κοινωνίες που συνδέουν την απομόνωση και τον περιορισμό με τιμωρία. Παρόλα αυτά, οι απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής την έχουν ανάγει σε απαραίτητο αγαθό για τη συναισθηματική ευημερία των ανθρώπων. Οι συμμετέχοντες, εισέρχονται οικειοθελώς στις εγκαταστάσεις και έρχονται αντιμέτωποι με τους εαυτούς τους χωρίς εξωτερικούς αντιπερισπασμούς. Μπορεί αυτή η διαδικασία να είναι άβολη και αμήχανη για αυτούς, καθώς έρχονται στην επιφάνεια καταπιεσμένα συναισθήματα, σκέψεις και ανάγκες. Ο καλλιτέχνης Kyungmook Kim, όπου συμμετείχε σε αυτό το προτζεκτ, περιέγραψε την εμπειρία του ως μία πρόκληση που του πρόσφερε ικανοποίηση. Η απομόνωση τον ανάγκασε να αντιμετωπίσει τα δημιουργικά του μπλοκ και να τα ξεπεράσει, με αποτέλεσμα να έρθει πιο κοντά στην καλλιτεχνική του υπόσταση. Αυτό είναι ένα κοινό θέμα μεταξύ εκείνων που επισκέπτονται το Εργοστάσιο Ευτυχίας – η δημιουργικότητα, φαίνεται, ανθίζει απουσία περισπασμού.
Σε μία εποχή όπου η σύγκριση δεν έρχεται μόνο από την άμεση επαφή με την κοινωνία, αλλά και μέσα από τη σωρεία άλλων κοινωνικών μέσων και δικτύων, η άνοδος εγκαταστάσεων σαν το «Happitory» αποτελεί σύμπτωμα δυσλειτουργικών μεθόδων της κοινότητας. Σε έναν κόσμο που είμαστε μόνιμα «συνδεδεμένοι», όπου με ένα scroll, ερχόμαστε σε επαφή με μία πιο λαμπερή εικόνα όσων ατόμων ανεβάζουν στα social, κάνοντας ασυνείδητα συγκρίσεις που μόνο καλό δεν κάνουν στην ψυχική μας υγεία. Η ανάγκη για απομόνωση και επιστροφής στην πραγματικότητα μας, καθίσταται απαραίτητη. Μπορεί στον δυτικό κόσμο και στην Ευρώπη, οι κοινωνικές τάσεις, να μην είναι το ίδιο αυστηρές με αυτές της Νότιας Κορέας, η αλήθεια όμως είναι πως υπάρχουν πολλοί αντιπερισπασμοί που μας αποσυντονίζουν από το εδώ και το τώρα και μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα για τον τρόπο ζωής μας χωρίς αντικειμενικότητα.
Πηγή εικόνων: ArtView
Συντάκτης: Έφη Ζ.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
