Είναι μια νέα ορολογία, που έχει απασχολήσει πολύ τελευταία ως όρος την ενίσχυση δεσμών σε ένα ζευγάρι, στον τομέα της ψυχολογίας, κυρίως στο εξωτερικό. Το σε πολλούς άγνωστο pebbling -όσο περίεργο κι αν ακούγεται- έχει τις ρίζες του από τους πιγκουίνους. Πιο συγκεκριμένα, είναι μια πρακτική που προέρχεται από τους πιγκουίνους Gentoo που ζουν στην Ανταρκτική, οι οποίοι όταν θέλουν να εκφράσουν το ενδιαφέρον τους και την αγάπη τους στον σύντροφό τους. Για να το καταφέρουν αυτό, προσφέρουν ένα πετραδάκι (pebble), το οποίο μπορεί να ψάχνουν επιμελώς για ημέρες, έτσι ώστε να είναι το καλύτερο, πιο γυαλιστερό, πιο άρτια δομημένο πετραδάκι που υπάρχει στο μέρος που ζουν. Όταν ο άλλος πιγκουίνος δεχτεί αυτό το δώρο, από κοινού πια χρησιμοποιούν τις πέτρες για να φτιάξουν μια φωλιά και να ξεκινήσουν τη ζωή τους μαζί.
Αν το καλοσκεφτείς, αυτή είναι μια πρακτική που χρησιμοποιούμε κι οι άνθρωποι στις σχέσεις μας, χωρίς να γνωρίζουμε ότι έχουμε αυτό το κοινό με τους πιγκουίνους. Είναι όλες εκείνες οι πράξεις που αναφέρονται σε μικρά σημάδια αγάπης ή στοργής που χαρίζονται σε έναν φίλο ή ένα αγαπημένο πρόσωπο, με φροντίδα και μεράκι, έτσι ώστε να τους αρέσουν και να τα απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Είναι το μοίρασμα μικρών πραγμάτων με κάποιον που μας ενδιαφέρει, ώστε να μπορέσουμε να χτίσουμε έναν δεσμό.
Έχει πολλά θετικά και οφέλη, καθώς ενισχύει τη σύνδεση με τον άλλο άνθρωπο, χωρίς να απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Είναι μια φυσική, αυτόματη, ευχάριστη συνήθεια που γίνεται εύκολα οποιαδήποτε στιγμή είτε δια ζώσης, είτε από την άνεση του σπιτιού μας. Το pebbling, ακόμα και στην πιο απλή μορφή του, έχει την ικανότητα να προκαλέσει μια θετική χημική αλυσιδωτή αντίδραση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. «Όταν κάνεις μια όμορφη πράξη, ο εγκέφαλός σου απελευθερώνει ντοπαμίνη, έναν νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με την ευχαρίστηση, τα κίνητρα και την ενίσχυση. Το αίσθημα της αναγνώρισης και της εκτίμησης δίνει και στον αποδέκτη ένα κύμα ντοπαμίνης», υποστηρίζει η ψυχολόγος Κάμερον Κάσγουελ.
Ακόμα και μέσα από ένα φαινομενικά απλό πράγμα, όπως η αποστολή βίντεο στους ανθρώπους μας, μπορεί να γίνει ένας τρόπος για να συνδεθούμε, να ενισχύσουμε τις αλληλεπιδράσεις μας και να δείξουμε την αγάπη μας. Θα μπορούσε να είναι ένα απλό “Καλημέρα!” ή ένα ζεστό γεύμα μια δύσκολη μέρα. Ένα σύντομο τηλεφώνημα ή μια συνάντηση στην οποία θα κεράσουμε ο ένας τον άλλον έναν καφέ.
Από την άλλη πλευρά, ως μέσο συναισθηματικής επικοινωνίας, δεν αντικαθιστά τις γενναίες πράξης εκδήλωσης αγάπης, αλλά σίγουρα τις ενισχύει. Η ψυχολόγος Σαΐνα Άλι επισημαίνει ότι όταν οι άνθρωποι, καμιά φορά το χρησιμοποιούν και για αποφυγή δύσκολων συζητήσεων, ενώ μπορεί να θεωρηθεί ως αποστασιοποίηση, αποφυγή εμβάθυνσης, έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος ή αφοσίωσης. Εάν καταφεύγουμε συνεχώς στο pebbling αντί να αντιμετωπίσουμε κάποια θέματα, μπορεί να οδηγηθούμε σε παρανοήσεις πολύ εύκολα στις σχέσεις μας, αλλά και στη συνειδητοποίηση ότι δεν έχει γερές βάσεις και καθορισμένη κατεύθυνση.
Επομένως, είναι καλό να συμβαίνει ή όχι; Φυσικά και ναι, αν συμφωνούσαμε ότι όπως κάθε μέσο επικοινωνίας, το pebbling θα πρέπει να χρησιμοποιείται με φίλτρο και σίγουρα να έχει ως βασικό του άξονα ότι στα μικρά πράγματα καμιά φορά βρίσκονται τα πραγματικά μεγάλα. Και τελικά, να είναι κι ο λόγος που θα μας ωθήσει να κάνουμε ακόμα μεγαλύτερα, σαν τους φίλους μας τους πιγκουίνους.
Συντάκτης: Δήμητρα Τανού
