Κάποτε,

ένα χρυσό βράδυ που το φεγγάρι θα λείπει

χαμένος στα ξέφωτα θα ονειρεύομαι να έρχεσαι.

Θα χάνομαι στων άστρων το φως

Κι όπως θα έρχεσαι

οι σκέψεις θα φύγουν.

Κι όπως θα έρχεσαι

ένας πόθος θα συνοδεύει το πλησίασμά σου.

Κι  όπως θα με αγγίζεις

θα κλείνω τα μάτια,

ταραγμένος,

συναισθηματικά πλημμυρισμένος.

Η αύρα σου θα με ξύπνα

θα με σηκώνει ψηλά

Εκεί,

στα ξέφωτα τ’ ουρανού

τα σώματα μας

να ερωτοτροπούν στ’ αστέρια.

Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος