Το ρολόι στον τοίχο δείχνει μία η ώρα τα μεσάνυχτα. Το σπίτι είναι γεμάτο από καπνούς, στο τραπέζι πάνω υπάρχουν άδεια ποτήρια από κρασί, ανοιγμένα πατατάκια, μισοφαγωμένες σοκολάτες, κι ένα μπολ παγωτό να περιμένει. Εσύ και το φιλαράκι σου, κάθεστε στο σαλόνι και ξαφνικά αντιλαμβάνεστε πως πέρασε η ώρα. Τέσσερις ώρες πριν, ξεκινήσατε να αναλύετε το θέμα που τόσο καιρό έκαιγε μέσα σου.
Έχεις κλάψει, έχεις θυμώσει, έχεις ξεστομίσει κάθε είδους χαρακτηριστικό επίθετο που θα μπορούσες να πεις, νιώθεις απελπισία κι ανικανότητα να κατανοήσεις τι έχει συμβεί, ενώ μέσα σε όλα σου τα ξεσπάσματα ο φίλος είναι δίπλα σου και σε υποστηρίζει.
Ανακυκλώνετε τις ίδιες κουβέντες προσπαθώντας να δείτε απ’ όλες τις οπτικές το θέμα, αλλά, λίγο μετά τα μεσάνυχτα κι ακόμα να βρείτε κάποια λύση. Εσύ αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που σου έτυχε, ενώ ταυτόχρονα και οι δύο γελάτε με την όλη κατάσταση, πριν βουρκώσετε ξανά και πάλι από την αρχή.
Υπάρχει και από τις δύο πλευρές ένας έντονος συναισθηματισμός. Προσπαθείς να εκφράσεις όλα εκείνα τα συναισθήματα που έχεις και να τα κατανοήσεις κι εσύ ο ίδιος. Εξηγείς με κάθε σχολαστική λεπτομέρεια πώς ένιωσες, τι ήθελες να γίνει στην πραγματικότητα και δεν έγινε ποτέ, πώς έφυγες και τι βιώνεις τώρα.
Ξαφνικά, επικρατεί μια ηρεμία στον χώρο. Έχετε χαθεί μέσα στις σκέψεις σας. Εσύ σηκώνεσαι, ανοίγεις το ψυγείο και παίρνεις ένα μισό-άδειο μπουκάλι. «Η νύχτα προβλέπεται μεγάλη», ακούγεται μια φωνή στο βάθος. Βάζεις πρώτα στο ποτήρι της παρέας σου κι έπειτα στο δικό σου. Και η σιωπή σπάει. Η αποψινή σου συντροφιά, που τόση ώρα σε άκουγε και προσπαθούσε να μπει στην ψυχολογία σου και να σε κατανοήσει, ξεκίνησε να χτίζει της θεωρίες της, θέλοντας να σε βοηθήσει.
Τώρα, ήρθε η στιγμή να ακούσεις εσύ τι έχει να σου πει.
Σαν πραγματικός κολλητός, που είναι, δε θα θελήσει να σου χαϊδέψει τα αυτιά, αλλά θα είναι αντικειμενικός. Θα σου μιλήσει για τα δικά σου σφάλματα, πού ήσουν λάθος, τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά και δεν έκανες, για τις νευρικές ή σπασμωδικές κινήσεις, για τον χρόνο που έχασες ή την ενέργεια που ξόδεψες κάπου που δεν άξιζε. Δε θα θελήσει να σε μειώσει, αλλά σου δείχνει τις αδυναμίες σου, ώστε να μπορείς την επόμενη φορά να αντιδράσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ξέρει ακριβώς τον δικό σου χαρακτήρα και σκοπός του είναι να βγάλει όλα τα θετικά χαρακτηριστικά που έχεις στο φως. Εμβαθύνει με γνώμονά του εσένα και προσπαθεί να σε καθοδηγήσει, για να μην πληγωθείς ή πληγώσεις παραπάνω.
Παρ’ όλο, που καμιά φορά μας τσούζει όταν μας θυμίζουν τα σκοτεινά σημεία του χαρακτήρα μας, έχει άλλη αξία οι λέξεις να έρχονται από ένα αγαπημένο πρόσωπο. Η συζήτηση, σαφώς και σε ξεβολεύει. Εκεί που ήσουν το θύμα και μονολογούσες για το πόσο άσχημη είναι η ζωή σου, κάποιος έρχεται και σε φέρνει προ των ευθυνών σου. Μέσα σου γνωρίζεις πως ό,τι λέει έχει μια δόση αλήθειας. Προσπαθείς να πάρεις τον λόγο και να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, χίμαιρα όμως ο συνομιλητής σου, συνεχίζει. Η μια θεωρία διαδέχεται την άλλη, κι εσύ εμβρόντητος παραμένεις με το ποτήρι στο χέρι, καθώς κάθεσαι στο πάτωμα, να ακούς. Αν και θα ήθελες να νιώσεις ότι είναι με το μέρος σου λίγο παραπάνω, ένα αίσθημα περηφάνιας σε κατακλύζει, καθώς βλέπεις ότι ο άνθρωπος που διάλεξες να είναι ο αδελφικός σου φίλος, παραμένει πάντα αμερόληπτος. Κι εκεί, κάπου στις 3 το χάραμα, έχεις λάβει τις καλύτερες δυνατές συμβουλές που θα μπορούσες.
Κάνεις ένα αστείο, να ελαφρύνεις λίγο το κλίμα, πιάνει αμέσως το μήνυμα και βάζει λίγη μουσική υπόκρουση να παίζει ίσα – ίσα. Το τραγούδι είναι όμως χαρακτηριστικό για την κουβέντα. Ανοίγεις τον καπνό σου, στρίβεις ένα τσιγάρο, το ανέβεις και χαμογελάς. Σχολιάζεις πως μόνο με τη δική του παρέα θα μπορούσες να ξενυχτήσεις και να μιλάς ακατάπαυστα, κάνοντας τέτοιου είδους συζητήσεις. Συμφωνεί μαζί σου και γέρνει το ποτήρι του προς το δικό σου για ένα εγκάρδιο εις υγείαν. Συνεχίζετε τρώγοντας από το λιωμένο παγωτό, έχοντας κάνει παύση πυρός κι απλά ανταλλάσσετε απόψεις περί του θέματος. Είσαι ήδη κάποιος άλλος κι είναι κάποιος άλλος, μετά από αυτή τη βραδιά.
Είναι κάποιοι άνθρωποι που οι συμβουλές που σου δίνουν, είναι σαν μικρά μαθήματα ζωής. Όταν κάτι σε απασχολεί, τους ψάχνεις ασυνείδητα, για να σου πουν κάτι μικρό, που θα ηρεμήσει, όμως, την ταραγμένη σου ψυχή. Αυτοί οι άνθρωποι θα έρθουν και θα σε βρουν, όταν είναι σίγουροι ότι είσαι έτοιμος να τους ακούσεις. Δε θα έρθουν για να σε διδάξουν, αλλά για να μοιραστούν μ’ εσένα ό,τι ήδη έχουν μάθει κι εκείνοι από την εμπειρία τους.
ΥΓ: Οι καλύτερες συμβουλές δόθηκαν μέσα στην ηρεμία, μιας βραδιάς από το φιλαράκι μας, που ξέχασε ότι έχει δικό του σπίτι κι ήρθε κι έμεινε στο πλευρό μας όταν το είχαμε πραγματικά ανάγκη.
Συντάκτης: Άννα Κοκολάκη
