Φαντάσου μια βραδιά στη Νέα Υόρκη, καθώς περπατάς στους στενούς, πολυσύχναστους δρόμους του Greenwich Village. Η υγρασία του αέρα, ανακατεμένη με τους ήχους της πόλης, σου θυμίζει ότι βρίσκεσαι στην καρδιά της, στο μέρος όπου γεννιούνται οι ιστορίες της τζαζ. Ένα μικρό φως σε οδηγεί σε μια πόρτα. Έξω από αυτή, αναγράφεται το όνομα Blue Note, και για κάποιον περίεργο λόγο νιώθεις ότι ξέρεις τι θα συμβεί αν μπεις μέσα. Μια στιγμή διαχρονική, σαν να ανήκει σε κάθε εποχή.
Μπαίνεις και σε τυλίγει ένα ζεστό, απαλό φως. Οι κουρτίνες κρέμονται βαριές, ενώ τα τραπέζια είναι σχεδόν στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Ο αέρας είναι βαρύς από τον καπνό και τις ομιλίες, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό που τραβάει την προσοχή σου είναι ο ήχος. Στη σκηνή, οι μουσικοί έχουν ήδη ξεκινήσει. Κάποιο σαξόφωνο ξεχύνεται σαν ένα παράπονο που ξεφεύγει από τα χείλη κάποιου σε μια στιγμή απόγνωσης. Το πιάνο απαντάει με μια μελαγχολική μελωδία, και ο κόσμος γύρω σου σχεδόν χάνεται μέσα σε αυτή τη μυστικιστική συνομιλία ανάμεσα στους μουσικούς. Προσπαθείς να καταλάβεις ποια βάσανα προσπαθεί ο κάθε ένας να ξετυλίξει και να αποτινάξει από πάνω του. Και μέσα σε αυτή την τελετουργία χάνεσαι και εσύ στα συναισθήματα που αναδύονται.
Όταν άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1981, ήταν σαν να ήρθε να δώσει φωνή σ’ όλους εκείνους που αγαπούσαν την τζαζ όχι μόνο για την τεχνική της πολυπλοκότητα, αλλά για το συναίσθημα, τον πόνο και την αναζήτηση του εαυτού που βγαίνει μέσα από κάθε μουσικό την ώρα που οι μελωδίες ξεχύνονται στον αέρα. Από εδώ έχουν περάσει θρύλοι όπως ο Dizzy Gillespie, ο Herbie Hancock, και ο Chick Corea. Όταν ανέβηκαν στη σκηνή του Blue Note, δεν έπαιζαν απλά μουσική. Άνοιγαν διάλογο με τον χώρο, με το κοινό, με τον ίδιο τον χρόνο. Κάθε νότα που έπαιζαν κυλούσε σαν ανάσα, γεμάτη σοφία και μελαγχολία, μεταφέροντας την ιστορία δεκαετιών μέσα σε λίγα λεπτά. Το μπλουζ της ζωής τους μπλέκεται με τον πόνο και τη χαρά όλων αυτών που κάθονται σιωπηλοί στα τραπέζια, με ένα ποτήρι ουίσκι ή κρασί μπροστά τους, και παρακολουθούν, όχι απλά για να ακούσουν, αλλά για να νιώσουν.
Το Greenwich Village πάντα φιλοξενούσε καλλιτέχνες, μποέμ, ονειροπόλους. Και το Blue Note έγινε το σπίτι όσων θέλουν να δραπετεύσουν για λίγο από την καθημερινότητα. Βυθιζόμενοι σε έναν κόσμο όπου η μουσική αφηγείται ιστορίες που δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια, αλλά μπορούν να κατανοηθούν με αόρατες μελωδίες στον αέρα. Κάθε βράδυ εκεί έχει τη δική του αίσθηση, σαν μια διαφορετική πτυχή της τζαζ – άλλοτε είναι ένας εκρηκτικός, γεμάτος ενέργεια αυτοσχεδιασμός, και άλλοτε μια ήσυχη, σχεδόν υπνωτική μελωδία που σε αγκαλιάζει αργά και σε παρασύρει.
Δεν έχει σημασία πόσος κόσμος βρίσκεται στο μπαρ. Πάντα υπάρχει αυτός ο αόρατος δεσμός μεταξύ των καλλιτεχνών και του κοινού. Οι τοίχοι μοιάζουν να έχουν εμποτιστεί με τζαζ, σαν να έχουν απορροφήσει κάθε ανάσα, κάθε γλίστρημα των δαχτύλων πάνω στο πιάνο. Το Blue Note, με τη ζεστασιά του, την ελαφριά μυρωδιά του αλκοόλ στον αέρα και τη μουσική που ξεχύνεται σαν ψίθυρος, είναι ένας τόπος όπου όλοι μπορούν να νιώσουν ελεύθεροι.
Δεν είναι μόνο η ιστορία του θρυλικού χώρου, ή τα μεγάλα ονόματα που πέρασαν από τη σκηνή του. Είναι η ίδια η ατμόσφαιρά του, αυτή η αίσθηση μελαγχολικής γλυκύτητας που σε περιβάλλει καθώς βυθίζεσαι στην εμπειρία. Είναι το μέρος που μπορείς να πας μόνος, να κάτσεις σε μια γωνία με ένα ποτό στο χέρι, και για λίγο, να αφήσεις πίσω τη μοναξιά σου. Η τζαζ εκεί σε αγκαλιάζει, σε καλωσορίζει και σε αφήνει να χαθείς μέσα της, σαν μια παλιά ανάμνηση που επανέρχεται κάθε φορά που η βελόνα του πικάπ αγγίζει τον δίσκο.
Το Blue Note Jazz Club είναι το είδος του μέρους που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ιστορίες κουβαλάει κάθε τραπέζι, κάθε γωνιά του δωματίου. Είναι ένας χώρος όπου οι νότες φέρνουν μαζί τους ψυχές από το παρελθόν και το παρόν, δεμένες με έναν κοινό παλμό – τον παλμό της τζαζ. Ωστόσο, δεν έμεινε μόνο στη Νέα Υόρκη. Η επιρροή του εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο, κάνοντάς το κάτι περισσότερο από έναν τοπικό θρύλο. Σήμερα, το Blue Note είναι ένα διεθνές δίκτυο τζαζ κλαμπ, με υποκαταστήματα σε διάφορες πόλεις. Το Τόκιο, το Μιλάνο, η Νάπολη και η Χονολουλού έχουν πλέον το δικό τους Blue Note, μεταφέροντας την ατμόσφαιρα και την εμπειρία αυτού του μοναδικού κλαμπ σε διαφορετικές κουλτούρες και κοινά. Σε κάθε πόλη, η ουσία παραμένει η ίδια – η τζαζ εδώ είναι ζωντανή και σε συνεχή εξέλιξη, ενώ ταυτόχρονα παραμένει πιστή στις ρίζες της.
Το Blue Note παραμένει από τη βραδιά που άνοιξε τις πόρτες του πρώτη φορά, το ίδιο καταφύγιο για καλλιτέχνες και ακροατές. Στη Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Μιλάνο ή τη Χονολουλού, οι μουσικοί μοιράζονται τη σκηνή, ανταλλάσσοντας ιστορίες μέσα από τις νότες τους. Από τα έντονα σόλο σαξοφώνου μέχρι τα πιο γλυκά και μελαγχολικά κομμάτια πιάνου, κάθε Blue Note κουβαλάει μέσα του την ίδια διαχρονική ποιότητα που το έκανε διάσημο: μια κοινή γλώσσα που συνδέει ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου, μέσα από την τζαζ.
Συντάκτης: Έφη Ζ.
