Έρωτας άνεμος, φτερά μες στη βροχή
ψυχή που ριγεί, σε αλήθεια φωτεινή.
Αγκάθι και λουλούδι, ενώνονται σε ένα
στιγμή μιας θείας λύτρωσης για μάτια οικεία και ξένα.
Αγάπη, θάλασσα, στα βάθη της θα βρεις,
αστέρια σβησμένα και φως μιας παλιάς γιορτής.
Χάδι που λυτρώνει, άγγιγμα σιωπής,
στα χέρια ξάφνου κρατάς τη γύρα όλης της γης.
Έρωτας αιώνιος, στης ψυχής τα βάθη
χωρίς να τον λυγίζουνε τα πιο μεγάλα λάθη.
Δε φοβάται τη νύχτα, δε χάνεται στο φως
είναι μια σπίθα απόκρυφη, ένας κόσμος απλός.
Συντάκτης: Στάθης Αναστασίου
