Ο άνθρωπος από τη φύση του αναζητά σύνδεση. Από την πρώτη στιγμή που ανοίγει τα μάτια του στον κόσμο, το πρώτο του ένστικτο είναι να βρει κάποιον που να τον κρατήσει, να τον αγκαλιάσει, να τον αγαπήσει. Δεν είναι απλώς μια συναισθηματική επιθυμία, αλλά κάτι θεμελιώδες για την ύπαρξή μας. Η αγάπη μας προσφέρει αίσθηση σκοπού, αναγνώρισης και ανήκειν, κι αυτή η ανάγκη μας ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από την ηλικία ή την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Είναι η αόρατη δύναμη που μας συνδέει με τους άλλους και χωρίς αυτήν, είμαστε χαμένοι, σαν πλοία χωρίς πυξίδα στη θάλασσα.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν τα νήματα μιας πολύτιμης υφαντής. Καθένα από αυτά τα νήματα είναι μια σύνδεση που δένει τις ζωές μας με τις ζωές των άλλων. Όταν αυτά τα νήματα σπάσουν, νιώθουμε μια έλλειψη, ένα κενό που μόνο η αγάπη μπορεί να γεμίσει. Γιατί η αγάπη είναι το νήμα που κρατάει όλα τα κομμάτια της ύπαρξής μας ενωμένα. Γιατί όταν αγαπάμε κι αγαπιόμαστε, ο κόσμος γύρω μας αποκτά χρώμα, οι προκλήσεις μοιάζουν πιο ελαφριές και οι δυσκολίες πιο εύκολα αντιμετωπίζονται.
Η αναζήτηση της αγάπης δεν περιορίζεται μόνο στις ρομαντικές σχέσεις, αφού αναζητούμε σύνδεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας— στις φιλίες, στην οικογένεια, ακόμα και στον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας. Η φιλία είναι μια μορφή αγάπης που μας δίνει τη δυνατότητα να μοιραζόμαστε στιγμές, χαρές και λύπες. Η οικογένεια είναι το πρώτο σημείο σύνδεσης, η βάση που μας κρατάει όταν όλα γύρω μας μοιάζουν αβέβαια. Και η αυτοαγάπη, η πιο δύσκολη ίσως από όλες, είναι αυτή που μας βοηθά να συνεχίσουμε όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν.
Η αγάπη είναι το φάρμακο για τις πληγές μας, είναι η φλόγα που δε σβήνει ποτέ, όσο κι αν φυσούν οι άνεμοι της ζωής. Ακόμα κι όταν όλα φαίνονται χαμένα, αναζητούμε τη σύνδεση, γιατί μέσα από αυτήν βρίσκουμε την ελπίδα να προχωρήσουμε. Η αγάπη μας δίνει φτερά, μας επιτρέπει να ονειρευτούμε, να πετάξουμε πάνω από τις δυσκολίες και να δούμε πέρα από τις καθημερινές μας ανησυχίες.
Όταν οι άνθρωποι αγαπιούνται, δημιουργείται μια δύναμη που ξεπερνά τον χρόνο και τον χώρο. Η αγάπη μας συνδέει με κάτι μεγαλύτερο από εμάς τους ίδιους, μας δίνει το κουράγιο να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις, να συγχωρούμε και να συνεχίζουμε. Είναι ο λόγος που σηκωνόμαστε κάθε πρωί, ο λόγος που χαμογελάμε, ακόμα και όταν η ζωή μοιάζει σκληρή. Στο τέλος της ημέρας, η αναζήτηση της είναι αυτή που μας καθοδηγεί. Είμαστε όλοι κομμάτια ενός μεγάλου παζλ, που αναζητούμε τη θέση μας δίπλα στους άλλους. Κι όταν βρούμε την αγάπη, ό,τι κι αν σημαίνει για τον καθένα, τότε νιώθουμε ότι η ζωή μας έχει βρει τον σκοπό της.
Και τελικά, τι είναι αυτό που ψάχνουμε στη ζωή μας; Είναι η ασφάλεια; Η αποδοχή; Ή μήπως η βαθιά, αληθινή σύνδεση που μας επιτρέπει να νιώθουμε ότι ανήκουμε κάπου; Ίσως, η απάντηση βρίσκεται σε κάθε μικρή στιγμή, σε κάθε βλέμμα, σε κάθε χέρι που μας απλώνεται για να μας πιάσει όταν πέφτουμε. Αναζητούμε την αγάπη που θα γεμίσει τα κενά μέσα μας και θα μας κάνει να νιώσουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Όπως λέει και το τραγούδι “I Still Haven’t Found What I’m Looking For” των U2, «I have climbed the highest mountains, I have run through the fields… but I still haven’t found what I’m looking for». Κι αυτή η αναζήτηση, όσο κι αν μοιάζει ατελείωτη, είναι που μας καθοδηγεί, μας εξελίσσει, και τελικά μας κρατάει ζωντανούς.
Κι όμως, πολλές φορές αυτό που ψάχνουμε μπορεί να είναι ήδη δίπλα μας– στην καθημερινότητα που μοιραζόμαστε με εκείνους που αγαπάμε, στις μικρές στιγμές που μας γεμίζουν ευτυχία. Ίσως, τελικά λοιπόν, το μυστικό της ζωής δεν είναι να βρούμε την τέλεια αγάπη, αλλά να μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε την αγάπη που ήδη υπάρχει γύρω μας.
Συντάκτης: Ερατώ Μπουλαζέρη
