O Joseph Marr είναι ένας καλλιτέχνης με έδρα το Βερολίνο. Δημιουργεί διάφορα έργα τέχνης κυρίως γλυπτά, από διάφορα υλικά όπως μάρμαρο, μπρούτζος αλλά φημίζεται για τα αγάλματα που φτιάχνει από ζάχαρη! Ο Joseph Marr είναι ο μάστερ της ζάχαρης αφού την επεξεργάζεται σε τέτοια θερμοκρασία που τη μετατρέπει σε υλικό σταθερό που έχει τη δυνατότητα να αντέχει στο χρόνο. Μάλιστα το πιο παλιό γλυπτό έχει αντέξει πάνω από 14 χρόνια όπως λέει σε συνέντευξή του.
Το αξιοπερίεργο όμως έρχεται όταν η έννοια «γλυπτό» παίρνει πιο κυριολεκτική σημασία. Το βερολινέζικο κοινό του εκστασιασμένο που παρακολουθούσε τα εκθέματά του άρχισε… να τα γλείφει κιόλας! «Δεν περίμενα ποτέ οι επισκέπτες να αρχίζουν να τρώνε τα γλυπτά! Στην αρχή πίστευα ότι θα είναι ωραίο οι άνθρωποι να τα δουν, αλλά αυτοί ξαφνικά άρχισαν να τα γλείφουν!», λέει με γνήσια έκπληξη ο καλλιτέχνης ενώ συνεχίζει: «Μα τι κάνετε; Δεν ξέρετε ποιος έχει γλείψει εκεί πριν από εσάς!» και φαίνεται να καταλήγει λέγοντας πως «Είναι απλά περίεργο».
Κι όντως το κοινό φαίνεται να λατρεύει αυτή την αλληλεπίδραση με τα έργα του. Μάλιστα πολλές μητέρες έβαλαν και τα παιδιά τους να γλείψουν κάποιο από τα ζαχαρένια αγάλματα. Ο καλλιτέχνης δηλώνει ενθουσιασμένος με την έκπληξη που προκαλεί στο κοινό του με το υλικό που χρησιμοποιεί και φαίνεται πως ο κόσμος θέλει με κάποιο τρόπο να νιώσει μέρος του έργου του. Άλλωστε έχει ένα ενδιαφέρον το πώς η τέχνη του μπορεί να συμπεριλάβει την αίσθηση της γεύσης και να γίνει τόσο προσωπική μέσα από τη συμμετοχή του στόματος και της γλώσσας.
Μάλιστα το ενδιαφέρον είναι ότι τα έργα του απεικονίζουν αληθινούς ανθρώπους – clubbers του θρυλικού Berghain – του πιο εξεζητημένου club του Βερολίνου. Ένα club που φημίζεται για τα πολυήμερα τέκνο πάρτυ του, την πολύ αυστηρή πόρτα του και φυσικά την ομερτά που επικρατεί για το τι γίνεται εκεί μέσα. Έτσι μέσω 3D printers πραγματικοί θαμώνες αλλά και προσωπικό του μαγαζιού έγιναν η έμπνευση για ένα όπως λέει «Ελληνικού στυλ πάγωμα στον χρόνο» ώστε οι φιγούρες να αρχίζουν και να τελειώνουν η μία πάνω στην άλλη θέλοντας να τονίσει την έννοια του «μαζί». Και παρόλο που ο καλλιτέχνης ήθελε να φέρει στο κοινό τη ζάχαρη ακατέργαστη ώστε να μπορεί κανείς τη βλέπει στα αγάλματα και να τη μυρίζει, δεν περίμενε πως το κοινό του θα είναι τόσο θαρραλέο ώστε να τολμάει να τα γευτεί.
Αλήθεια, εσείς θα τα γλείφατε;
Πηγή εικόνας: Joseph Marr
Συντάκτης: Αγγελική Θεοχαρίδη
