Μπορεί πολλές φορές στη ζωή μας να το θεωρήσαμε ως κάτι το ενοχλητικό, αλλά όσοι πραγματικά ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία και το βιώνουμε όλοι θα συμφωνήσουμε ότι το να μεγαλώνουμε έχοντας αδέρφια είναι κάτι πραγματικά το υπέροχο και το μοναδικό. Είναι μεγάλη ευλογία να έχεις ένα ή και περισσότερα άτομα που μπορείς να μοιραστείς μαζί του/τους συμβουλές, μυστικά που δεν πρέπει να μάθουν οι γονείς, να περάσεις ατελείωτες ώρες παίζοντας και να «δανειστείς» ρούχα, τα οποία ξέρεις ότι με έναν ατυχή τρόπο θα καταστραφούν και αυτό θα αποτελέσει αιτία τσακωμού όταν το ανακαλύψουν. Κυρίως όμως είναι ο άνθρωπος που ξέρεις ότι θα υπερασπιζόσουν με πάθος και παρρησία και που θα έτρεχες να κάνεις τα πάντα για αυτόν (και το αντίθετο φυσικά!)
Παρόλα αυτά, αν ανήκεις στην κατηγορία του «μικρότερου παιδιού» στην οικογένεια, γνωρίζεις ήδη ότι η θέση αυτή κρύβει εκτός από πλεονεκτήματα και πολλά μειονεκτήματα που πρέπει να αντιμετωπίσεις. Υπάρχουν κάποιες ρημάδες ατάκες – κόλαφος που σου έχουν πει τα μεγαλύτερα αδέρφια σου και σε έχουν κάνει να θυμώσεις, να κλάψεις και ίσως κάποιες στιγμές να σε έχουν οδηγήσει στη σκέψη της τεκνοθεσίας (αφού η άσκηση β1ας αποτελεί ποινικό αδίκημα). Ποιες είναι λοιπόν οι ατάκες αυτές και πόσοι τις έχουμε ακούσει;
#1 Γιατί είσαι ο/η μικρότερος/η
Είναι η πιο κλασική απάντηση στο δικό σου «γιατί;» που τόλμησες να ξεστομίσεις όταν το μεγαλύτερο αδέρφι σου ήθελε να σε χώσει για κάτι. Μπορεί να χρειαζόταν κάτι από το σαλόνι, μπορεί να διψούσε πολύ και φυσικά εσύ με έναν μαγικό τρόπο βρισκόσουν πάντα πιο κοντά από όλους στη βρύση, μπορεί να ήθελε τα χρήματα του κουμπαρά σου… η απάντηση ήταν πάντα η ίδια. Τις περισσότερες φορές ευτυχώς η χάρη που σου ζητούσε δεν απαιτούσε ιδιαίτερο κόπο ή χρόνο από πλευράς σου.
#2 Δεν μπορείς να έρθεις μαζί μας
Μαθαίνεις ότι η παρέα του/της μεγαλύτερου/ης αδερφού/ής σου ετοιμάζεται να βγει και εσύ ρωτάς αν μπορείς να πας μαζί τους. Εννοείται ότι η απάντηση είναι αρνητική. Τι θα πει «δεν μπορείς να έρθεις μαζί μας γιατί είσαι μικρός/ή;». Όχι, μπορώ. Δεν είμαι τόσο μικρός και σου υπόσχομαι ότι θα είμαι καλό παιδί και δε θα ενοχλήσω. Και εκείνη την ώρα που προσπαθείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα που φτάνουν στην άκρη των ματιών σου για την κατάφορη αδικία που βιώνεις, ακούς τον χαρακτηριστικό ήχο της πόρτας που κλείνει. Και εσύ μένεις μόνος/η μέχρι την ώρα που επιστρέφουν και ακούς το πόσο τέλεια πέρασαν στην έξοδό τους και το μικρό πράσινο τερατάκι της ζήλιας λίγο ξυπνάει μέσα σου.
#3 Σπόρε
Κλασικός χαρακτηρισμός – παρατσούκλι που σε κάνει να θέλεις να φωνάξεις «Δεν είμαι σπόροοοοοοοοος!!!» Δε φταίμε εμείς που γεννηθήκαμε τελευταίοι στη σειρά. Δε θέλουμε να μας αντιμετωπίζετε σαν μικρά και ανήμπορα πλάσματα που δεν έχουν καμία ικανότητα ή τα κάνουν όλα λάθος. Είμαστε κι εμείς άξιοι και θέλουμε να μας δίνετε την ευκαιρία να σας το αποδεικνύουμε όταν αυτό είναι εφικτό.
#4 Σε πήραμε από… ή Είσαι υιοθετημένος/η
Και κάπως έτσι ξεκινούσε η αφήγηση για τη βιολογική μας οικογένεια που συνήθως ήταν κάτι το περίεργο και εμείς θεωρούσαμε ότι πρέπει να χρωστάμε αιώνια χάρη στους ανθρώπους που επέλεξαν να μας πάρουν στη δική τους οικογένεια και να μοιραστούν το σπίτι τους μαζί μας. Ο αδερφός μου λέγεται Θάνος και είναι 9μιση χρόνια μεγαλύτερος μου. Ακόμα σε πολλές συζητήσεις μας θα μου πει ότι τελικά ίσως ήταν καλύτερα να είχαν κρατήσει εκείνο το τσουβάλι με τις πατάτες αντί για εμένα και όταν εγώ θα του απαντήσω ότι πληγώνει το αίμα του όταν μου μιλάει έτσι, θα δώσει την αποστομωτική απάντηση «είμαι αιμοδότης!». (Γελάστε ελεύθερα!). Πόσα τραύματα έχουν δημιουργηθεί σε αθώες ψυχούλες από αυτές τις ατάκες – φωτιά που μας έκαναν να αναρωτηθούμε αν όντως είναι αλήθεια το ότι μας πήραν από κάπου.
#5 Θα κάνεις ό,τι λέω
Στη συγκεκριμένη ατάκα ξέρεις ότι πρέπει να υποκύψεις στον όποιο εκβιασμό σου ασκήσει ο άνθρωπος με τον οποίον τυγχάνει να έχεις τους ίδιους γονείς. Ακόμα και αν σου κάνει κάποιο μικρό χατίρι (για να σου χρυσώσουν το χάπι) για να μη χρειαστεί να πεις στους γονείς σας όσα έχει κάνει (κρυφά και συνήθως δεν έχει εξελιχθεί καλά), εσύ καταβάθος θα κρατήσεις την υπόσχεσή σου και δε θα καρφώσεις το αίμα σου. Γιατί αυτό θα πει αδερφική αλληλεγγύη.
Όση ώρα γράφω αυτό το άρθρο, θυμάμαι τις φορές που άκουσα κάποια από τις παραπάνω ατάκες από το στόμα του αδερφού μου και γελάω και συγκινούμαι ταυτόχρονα. Σε όποια θέση και αν έχεις βρεθεί, είτε να τις έχεις πει είτε να τις έχεις ακούσει, το σίγουρο είναι ότι τελικά το δέσιμο των αδερφών μεταξύ τους είναι κάτι μαγικό. Και εσείς τα πιο μεγάλα αδέρφια να θυμάστε ότι και μπορεί να είμαστε μικρότερα σε ηλικία αλλά η αγάπη μας για σας είναι τεράστια.
«Θάνο, να μην ξεχάσεις ποτέ τη χρυσή συμβουλή….εγώ κι εσύ μαζί…»
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη