Είναι νύχτα
κι ακούγεται από το φεγγάρι ο ύμνος των εραστών.
Ύμνος που δοξάζει,
εκείνους που επιθυμούν ο ένας τον άλλον πιότερο από τον εαυτό τους,
που διψούν για το άγγιγμα
κι αυτή η ανάγκη τους είναι αήττητη.
Οι εραστές δεν ξυπνάνε,
γιατί δεν κοιμούνται ποτέ.
Όταν χορτάσουν ο ένας του άλλου το κορμί,
τότε ξεκινούν κι ονειρεύονται.
Το μαζί.
Το φιλί.
Τον έρωτα.
Το άγγιγμα,
ως το πρώτο σ’ αγαπώ.
Συντάκτης: Έλενα Γραμόζη
