Σωτήρης και Στέλλα. Ίσως από τα πιο φαινομενικά αταίριαστα ζευγάρια που έχουμε συναντήσει στην ελληνική μικρή οθόνη. Αν και έχουν περάσει 23 χρονιά από το πρώτο επεισόδιο του «Είσαι το ταίρι μου», ακόμα θυμόμαστε τον ερώτα του Σωτήρη και της Στέλλας! Πώς να ξεχάσουμε την τελευταία σκηνή με τους δυο τους πάνω σε μια μηχανή, να βολτάρουν στην Αθήνα βράδυ, με τη Στέλλα να λέει «πες μου για μια φορά στη ζωή σου σ’ αγαπώ, πες το μου, γιατί θέλω να τ’ ακούσω» και αυτόν με τσαμπουκά να απαντάει «σκάσε και κοίτα μπροστά σου». Και κάπου εκεί εμφανίζεται μια φωτεινή επιγραφή που λέει «σ’ αγαπώ».
Αυτός ένας φαινομενικά σκληρός γόης, ρόλος που ανατέθηκε στον Αλέξη Γεωργούλη. Για τον Γεωργούλη δε χρειάζεται να πω πολλά, μιας και πολλοί-ές είναι αυτοί-ές που τον έχουν καψουρευτεί και έχουν λιώσει για πάρτη του. Ο Σωτήρης είναι ένας απλός, λαϊκός τύπος, που προσπαθεί να πάρει ρόλο κακού παιδιού, με σκοπό να κρύψει την ευαίσθητη και γλυκιά πλευρά του. Αυτός ο γόης ζει αποκομμένος από όλους και απ’ όλα, σε ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι στον κήπο. Και κάπου εδώ εμφανίζεται η Στέλλα, η οποία μπαίνει στο πατρικό του ως μελλοντική γυναίκα του αδερφού του, του Νίκου, στη θέση της Βίκης, και ερωτεύεται τον και καλά μέλλοντα κουνιάδο της, τον Σωτήρη. Το μαύρο πρόβατο της οικογένειας Μπεζαντάκου χωρίς να το αντιληφθεί ερωτεύεται με τη σειρά του τη Βίκυ Σταυροπούλου.
Στα πρώτα επεισόδια η σχέση των δυο είναι σχεδόν ανύπαρκτη και η επαφή τους ελάχιστη. Από τη μία το κακό παιδί που πάει κόντρα σε όλους και όλα, και τη βρίσκει μόνο με 2-3 φίλους και με τη μηχανή του, και από την άλλη η γλυκιά Στέλλα, που προσπαθεί με τον δικό της τρόπο να πλησιάσει αυτό το αλητόπαιδο, γυροφέρνοντας κάθε τρεις και λίγο το μικρό του σπιτάκι στον κήπο. Τη μια τον πλησιάζει φιλικά, την άλλη επιχειρεί να χωθεί με το έτσι θέλω στην καλύβα του, και την άλλη προσπαθεί να τον κάνει να ξεδιπλωθεί, μπας και καταφέρει να τον ψυχολογήσει.
Η δυναμική ανάμεσα στη Στέλλα και τον Σωτήρη αποτελείται από μια σειρά αληθινών και κωμικών στιγμών, που φέρνουν τους δυο χαρακτήρες κοντά παρά τις διαφορές τους. Και όταν ο Σωτήρης ανακαλύπτει την πραγματική ταυτότητα της Στέλλας, η σχέση τους δεν κλονίζεται, αντιθέτως ο ίδιος αφήνει στην άκρη τους όποιους ενδοιασμούς είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή, γεγονός που δείχνει ότι ο έρωτάς τους είναι ουσιαστικός. Πίσω από τη μάσκα του βαρύ και ασήκωτου άντρα, βλέπουμε την ευαίσθητη πλευρά του Σωτήρη που ερωτεύτηκε την ντομπροσύνη της Στέλλας. Εδώ σαν πραγματική φαν θα ήθελα να επισημάνω ότι θα απολαμβάναμε να βλέπαμε αυτή τη σχέση να παίρνει σάρκα και οστά για να γευτούμε λίγη ακόμα απ’ τη μαγεία της.
Ένα ζευγάρι που πολλοί απόρησαν πώς και γιατί κατέληξε μαζί, μιας και κρίνοντας αυθαίρετα απ’ το παρουσιαστικό τους θα έλεγε κανείς πως δεν ήταν ιδιαίτερα ταιριαστοί. Κι όμως απέδειξαν ότι οι άνθρωποι μπαίνουν στις ζωές μας όχι για την εντυπωσιακή τους παρουσία αλλά για τον χαρακτήρα τους και η χημεία δεν έχει σε καμία περίπτωση να κάνει με εξωτερικά χαρακτηριστικά.
«Εν ολίγοις και για να μη μακρηγορούμε, μη με διακόπτεις, σ’ αγαπώ. Έπαθα χοντρή ζημιά μαζί σου από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Στο λέω για να καταλάβεις γιατί συνέχισα να ζω εδώ. Για να είμαι κοντά σου, να μπορώ να σε βλέπω, να σου μιλάω, να σε τσαντίζω, με δυο λόγια να ζω τ’ όνειρό μου». Η Στέλλα λίγο πριν φύγει απ’ την Ελλάδα με τον πιο πάνω μονόλογο προσδιορίζει όλα όσα ίσως είναι πραγματικά ο έρωτας. Αγνός, λιτός, με πάθος και με μεγάλο ρίσκο. Όλα ή τίποτα, μιας και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ρίσκο της Στέλλας βγήκε, και έζησαν το δικό τους love story!
Υ.Γ. Κάπου εκεί έξω σε περιμένει ένας Σωτήρης ή μια Στέλλα! Γιατί για όλους υπάρχει ένα ταίρι μοναδικό.
Συντάκτης: Τόνια Κωνσταντίνου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
