Βαθμολογία: ⭐⭐⭐

Ο Σον Μπέικερ δημιουργεί ανθρώπινες ταινίες με ατελείωτη ενσυναίσθηση, αν κι η οξύτητά τους είναι συχνά υποτιμημένη. Είναι στον χώρο του Χόλιγουντ και του ανεξάρτητου κινηματογράφου εδώ και δεκαετίες — έχει δημιουργήσει άλλωστε και το “Greg the Bunny” — όμως με το “Tangerine” έσπασε όλα τα φράγματα στον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Οι ταινίες του απέκτησαν ένα συναρπαστικό μομέντουμ: η διανομή τους επεκτάθηκε, κι η αναγνωρισιμότητα του ίδιου αυξήθηκε σημαντικά, χωρίς το έργο του ν’ αλλάξει θεμελιωδώς. Ο Μπέικερ, αντλούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση στο να αιφνιδιάζει το κοινό, είτε με το iPhone τέχνασμα στο “Tangerine”, είτε με το τέλος του “The Florida Project”, είτε, λοιπόν, με την ίδια του την αριστουργηματική ταινία, “Red Rocket”, κι αγαπούσε να τοποθετεί άγνωστους ηθοποιούς (όπως ο Σάιμον Ρεξ) στον πυρήνα των έργων του.

Η πρωταγωνίστριά μας εδώ, η Μίκι Μάντισον δεν είναι ακριβώς άγνωστη — αν ήσουν απ’ τα εκατομμύρια που είδαν το «Κάποτε στο… Χόλιγουντ» ή το reboot του “Scream” στους κινηματογράφους ή αν παρακολουθούσες το “Better Things” στο FX, την έχεις δει σ’ εξέχοντες ρόλους πολύ πρόσφατα. Είναι υπέροχη κι ενσωματώνεται άψογα στο πλούσιο ψηφιδωτό της ζωής της Νέας Υόρκης που έχει υφάνει ο Σον Μπέικερ εδώ, αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσο μ’ εκείνη, όσο μ’ αυτά που της έχουν δοθεί σε σύγκριση μ’ άλλους πρωταγωνιστές του.

Λίγα λόγια για την υπόθεση χωρίς σπόιλερ:

Η Άνι είναι στρiπτιζ3ζ σε νυχτερινό κλαμπ της Νέας Υόρκης. Έχει εύκολη και προσιτή προσωπικότητα, μία ελαφριά σκληράδα και κινήσεις που την κάνουν αρκετά επιτυχημένη στη δουλειά της, σχετικά. Όταν βγάζει το μακιγιάζ κι αφαιρεί τα ρούχα της στο σπίτι της αδερφής της, η ζωή της καταρρέει στη ρουτίνα του να είσαι φτωχή στο Μπράιτον Μπιτς. Φασαριόζικα τρένα, η τεμπέλα τύπισσα που βγαίνει με την αδερφή της και πιάνει τον καναπέ κι όλα όσα φέρνει μια βαρετή ζωή. Η Άνι δεν αποκαλύπτει πολλά για την εσωτερική της ζωή, κάτι αναγκαίο στη δουλειά της, κι η λεπτότητα του Μπέικερ αποκαλύπτεται. Μάλιστα, εδώ είναι και πλεονέκτημα και πρόβλημα: η Μάντισον είναι τόσο καλή στη θεατρικότητα του ρόλου που λείπει η εσωτερική διαμάχη και σύγκρουση. Έτσι, όταν συναντά τον Ιβάν στο κλαμπ ένα βράδυ, είναι στα καλύτερά της και την καλεί το αφεντικό της να του μιλήσει, καθώς ξέρει λίγα ρωσικά. Αρχικά φλερτάρουν με ελαφρύ, επαγγελματικό τρόπο, αλλά όταν τού κάνει έναν χορό, ο Ιβάν τη ρωτάει αν κάνει «κατ’ οίκον επισκέψεις». Και το παιχνίδι αρχίζει…

Όταν φτάνει στην έπαυλή του στο Νιου Τζέρσεϊ, είναι προφανές πως ο τύπος είναι φραγκάτος. Κάνουν σ3ξ, αυτός το απολαμβάνει, κι εκείνη παραμένει περίεργα γοητευμένη απ’ αυτόν τον παράξενο χαρακτήρα. Είναι μια εμφάνιση του ρωσικού πλούτου — σίγουρα κάποιος ολιγάρχης — αλλά ξεθωριάζει μόλις καταλαβαίνει ότι είναι γιος ολιγάρχη. Ωστόσο, είναι αξιολύπητος μ’ έναν ανθρώπινο και γοητευτικό τρόπο, και, τέλος πάντων, έχει πολλά χρήματα. Κι εδώ θα σταματήσω, γιατί πραγματικά δε θέλω να σας αποκαλύψω τίποτα περισσότερο. Μην καταλήξουμε σε σπόιλερ χωρίς να το θέλω!

Είναι αλήθεια, πως αυτή η ταινία θα έπρεπε να βρει το συγκρουσιακό της στοιχείο, αλλά η Άνι είναι ερωτευμένη. Είναι διέξοδος απ’ τους τύπους του κλαμπ, τις χορεύτριες με τις οποίες πρέπει να συνεργάζεται και τη χάλια ζωή με την αδερφή της. Είναι μια ταινία που αξίζει να δεις μέχρι το τελευταίο λεπτό. Θα περάσεις καλά, θα γελάσεις με την ψυχή σου και σίγουρα θα τη σκέφτεσαι αρκετή ώρα μετά. Άλλωστε πάντα αυτό δε συμβαίνει με τις ταινίες του Σον Μπέικερ;

Περιλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά του: την εστίαση σ’ όσους περιθωριοποιούνται, την ικανότητά του να δημιουργεί απίθανες περιπέτειες στην τρίτη πράξη, τη δύναμη των ηθοποιών του και την ποιότητα του χιούμορ και της οπτικής του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το “Anora” είναι η πιο προσιτή ταινία του Μπέικερ κι ένας εύκολος τρόπος για νέους θεατές να γνωρίσουν το στιλ του. Ήταν στο σκληρό επίπεδο για χρόνια, και τώρα έφτιαξε κάτι πιο ελαφρύ για όσους δεν αντέχουν πολλή ένταση. Αυτή η σύγκριση δεν είναι κριτική, αλλά μια ήπια γεύση είναι πάντα απολαυστική κι αυτό ο Μπέικερ το γνωρίζει πολύ καλά.

Η ταινία “Anora” κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από την Tanweer.

Πηγή φωτογραφίας