Ένα πρωτοφανές περιστατικό μίσους έλαβε χώρα στο γυμνάσιο του Λαυρίου, όπου καθηγητής, αντί να ενθαρρύνει τη συζήτηση και τον αλληλοσεβασμό, μοίρασε φυλλάδια με ομοφοβικό περιεχόμενο που εξισώνουν την ομοφυλοφιλία με τις πλέον αποκρουστικές πράξεις. Αυτή η αχαρακτήριστη κίνηση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, όχι μόνο από τους μαθητές, αλλά και από το σύνολο της κοινωνίας, που παρακολουθεί σοκαρισμένη το συμβάν.
Αντί να απαντήσει στις απορίες των μαθητών του με υπευθυνότητα, λοιπόν, ο εκπαιδευτικός προσέφυγε στον ιστότοπο rimata-zois.gr, από όπου άντλησε φράσεις, οι οποίες χαρακτηρίζουν τους ομοφυλόφιλους ως «χειρότερους από τους δ@λ@φόνους» και «σιχαμερούς». Ο ίδιος ο εκπαιδευτικός επέλεξε να διανείμει αυτό το μίσος στους μαθητές του, μετατρέποντας μια ανοιχτή ερώτηση σε όπλο καταστολής της διαφορετικότητας. Το γεγονός πως ορισμένα από αυτά τα λόγια αποδίδονται σε θρησκευτικές προσωπικότητες δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για να προάγεται η μισαλλοδοξία μέσα στην τάξη.
Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να θέσει σε αναστολή τον εκπαιδευτικό ήταν -πάλι καλά- άμεση. «Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Κυριάκου Πιερρακάκη, εκπαιδευτικός σε Γυμνάσιο της Ανατολικής Αττικής τίθεται σε αναστολή άσκησης καθηκόντων μετά από την παραπομπή του στο αρμόδιο Πειθαρχικό Συμβούλιο» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Υπουργείο Παιδείας. Αρκεί η ποινή αυτή, όμως, για να γιατρέψει τη ζημιά που προκλήθηκε; Η πράξη αυτή δεν είναι απλά «λάθος», αλλά παραβίαση των αρχών της εκπαίδευσης και των αξιών που πρέπει να προωθούνται στα σχολεία. Τα σχολεία πρέπει να είναι φάροι αλληλεγγύης και αποδοχής, όχι πεδία καλλιέργειας προκαταλήψεων και κοινωνικού μίσους, την ίδια στιγμή που καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της αυξανόμενης βίας μεταξύ μαθητών.
Το σημαντικότερο όμως στην παρούσα είδηση και σύμφωνα με το rosa.gr είναι ότι οι ίδιοι οι μαθητές αντέδρασαν πρώτοι, αναγνωρίζοντας πως τέτοιες πρακτικές δεν έχουν θέση σε καμία αίθουσα διδασκαλίας. Κι αυτό ναι, είναι μια αχτίδα φωτός. Χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι μαθητές βροντοφώναξαν την αντίθεσή τους, καθιστώντας σαφές πως η νέα γενιά δεν αποδέχεται το μίσος ως μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Το περιστατικό αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένο συμβάν, αλλά αποκαλύπτει ένα χρόνιο πρόβλημα στην εκπαίδευση, όπου η έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης για τα LGBTQ+ δικαιώματα και η απουσία σεβασμού στη διαφορετικότητα επιτρέπουν σε ορισμένους να εκφράζουν ανοιχτά τέτοιες αντιλήψεις. Δεν πρόκειται για απλή «ελευθερία λόγου», αλλά για συνειδητή προσπάθεια καταπίεσης και αποκλεισμού.
Σε μια εποχή όπου η εκπαίδευση πρέπει να πρωτοστατεί στην εξάλειψη των προκαταλήψεων, τέτοιες ενέργειες όχι μόνο υπονομεύουν την πρόοδο, αλλά τη γυρίζουν επικίνδυνα πίσω. Είναι επιτακτικό το σχολείο να επανεξετάσει το ρόλο του: να λειτουργεί ως χώρος ενθάρρυνσης της αποδοχής και να εκπαιδεύει τους νέους να αντιστέκονται στη μισαλλοδοξία και την προκατάληψη, αντί να προάγει αναχρονιστικές και επικίνδυνες αντιλήψεις. Διότι το πραγματικό έγκλημα είναι η καλλιέργεια του μίσους σε παιδιά που προσδοκούν να λάβουν μόρφωση και αξίες, όχι την άγνοια και την οργή.
