Ψιθυρίζει ο άνεμος, ακούς;
Στο άκουσμά του
ξεψυχά και το τελευταίο
καλοκαιρινό φιλί.
Στο τζάμι του αυτοκινήτου
τα απομεινάρια
ενός παράξενου έρωτα.
Μια μελωδία υποτάσσεται
κουρνιάζει κι αυτή
στο ζεστό βελούδο των καθισμάτων.
Ο ρυθμός της βροχής
συντονίζεται με τις ανάσες μας
σε αυτό τον μικρό χώρο.
Γρήγορα κύλησε
κι αυτό το φθινοπωρινό απόγευμα.
Τα πόδια μου βαδίζουν
μα η σκιά μου μένει πίσω.
Σε ψάχνω.
Στα καθίσματα, στο τζάμι
στη θήκη που συνήθιζες
να βάζεις τον καφέ σου.
Μ΄ακούς;
Συντάκτης: Στέλλα Δαναβασίλη
