Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από 206 κόκαλα. Αν το σκεφτεί κανείς φαίνονται πολλά. Κι αν σου έλεγα ότι παλαιότερα μπορεί να ήταν και 207; Κι αν επίσης σου έλεγα ότι οι τυχεροί με το ένα κόκαλο παραπάνω ήταν γένους αρσενικού; Πολύ καλά κατάλαβες. Το ανθρώπινο πeος είχε οστό. Πολλά ερωτήματα, όμως, προκύπτουν από αυτό. Γιατί δεν έχει πια; Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε; Έχουν και άλλα ζώα οστό στο πέος;
Το συγκεκριμένο οστό λένε ότι πρωτοεμφανίσθηκε πριν από 145 έως 95 εκατ. χρόνια. Στους επιστήμονες είναι γνωστό και με τον όρο baculum. Το baculum εμφανίζεται σε θηλαστικά αλλά και πρωτεύοντα θηλαστικά σε όλο τον κόσμο, ενώ το μήκος ποικίλλει από είδος σε είδος. Με την πάροδο των χρόνων και την εξέλιξη των ειδών, το συγκεκριμένο οστό σε άλλα ζώα έγινε μεγάλο, σε άλλα μικρότερο και σε άλλα εξαφανίστηκε τελείως. Το εξαιρετικά αξιοπερίεργο με το κόκαλο αυτό είναι πως το μέγεθος του εκάστοτε αρσενικού δεν έπαιζε κανέναν ρόλο στο μέγεθός του. Δηλαδή, ο μακάκος που είναι ένα ζώο μόλις 10 κιλών έχει κόκαλο πέους 5 εκατοστά, ενώ πολύ μεγαλύτεροι πίθηκοι έχουν baculum πέντε φορές μικρότερο από αυτό.
Κάτι επίσης περίεργο, είναι πως το οστό αυτό συνδέεται στην άκρη του πeους και όχι τη βάση, όπως θα ήταν και το πιο λογικό. Αυτό συμβαίνει γιατί έτσι δίνει μεγαλύτερη υποστήριξη στα αρσενικά ζώα που εμπλέκονται σε παρατεταμένη εισχώρηση. Τα αρσενικά που μετρούσαν περισσότερη ώρα, είχαν και μεγαλύτερο baculum. Τι εννοούμε όμως παρατεταμένη; Μην πάει το μυαλό σας σε καμία πράξη τύπου μίας ώρας. Ακούσατε, ακούσατε, η «παρατεταμένη εισχώρηση» σημαίνει ότι η πράξη διαρκεί για περισσότερα από τρία λεπτά. Και όχι, δεν το έβγαλα από το μυαλό μου. Όλα τα παραπάνω προκύπτουν από τη μελέτη που διεξήγαγαν ο Kit Opie και η Matilda Brindle στο University College του Λονδίνου. Σκεφτείτε μόνο πως στους χιμπατζήδες, το συγκεκριμένο οστό δεν είναι μεγαλύτερο από ένα ανθρώπινο νύχι και ο λόγος είναι ότι η διαδικασία ζευγαρώματος διαρκεί επτά ολόκληρα δευτερόλεπτα.
Πότε όμως οι άνθρωποι και συγκεκριμένα οι άντρες έχασαν αυτό το οστό; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό συνέβη περίπου 1,9 εκατομμύρια χρόνια πριν, κατά την εποχή του Homo erectus. Και τι έγινε τότε; Η μονογαμία έγινε κυρίαρχη αναπαραγωγική στρατηγική. Σε τέτοιες σχέσεις, το αρσενικό δε χρειαζόταν να περάσει πολύ χρόνο διεισδύοντας στο θηλυκό, γιατί δεν ήταν πιθανό να ζευγαρώσει ερωτικά με άλλα αρσενικά. Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν το οστό να ατροφήσει αρχικά και έπειτα να εξαφανιστεί. Όπως δήλωσε και ο ίδιος ο ερευνητής, Kit Opie «Με τον μειωμένο ανταγωνισμό συντρόφων, είναι λιγότερο πιθανό να χρειαστείτε ένα baculum. Παρά το τι μπορεί να θέλουμε να πιστεύουμε, είμαστε στην πραγματικότητα ένα από τα είδη που βρίσκονται κάτω από το όριο των τριών λεπτών στα πράγματα για τα οποία είναι χρήσιμο».
Οπότε με τη μονογαμία, ο αρσενικός Homo erectus εξασφάλισε δύο πολύ καλά για εκείνον προνόμια. Και ότι δε θα ζευγάρωνε με κανένα άλλο αρσενικό το θηλυκό, και πως δε θα χρειαζόταν να εκτελέσει διείσδυση για πάνω από 3 λεπτά. Βολικό; Βολικότατο. Μόνο για τα αρσενικά; Εννοείται. Αλλά κάθε βολική πράξη έρχεται και με μια συνέπεια. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η απώλεια ενός οστού.
Συντάκτης: Χριστίνα Γκούτη
