Πόσες φορές έχεις νιώσει χαμένος σε μια θάλασσα από συναισθήματα, χωρίς να ξέρεις πού πηγαίνεις; Ή σαν να ζεις σε μια ταινία που δεν έχεις επιλέξει εσύ; Τριγύρω σου, κόσμος, αλλά μέσα σου, ένα τεράστιο κενό. Κάπως έτσι ένιωθα και εγώ για πολύ καιρό. Οι σχέσεις μου; Ένα αστείο. Σαν να προσπαθούσα να φτιάξω παζλ με κομμάτια από άλλο κουτί. Ήθελα ένα deep connection, αλλά το μόνο που έβρισκα ήταν ghosting και friendzone. Αισθανόμουν σαν να έψαχνα το άλλο μου μισό, αλλά αυτό το μισό είχε χαθεί σε μια παράλληλη διάσταση, μαζί με το τηλεκοντρόλ και το αγαπημένο μου t-shirt.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι οι άλλοι, αλλά ο ίδιος ο καθρέφτης μας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ίσως, επειδή ζούμε σε μια εποχή που μας ενθαρρύνει να είμαστε κάτι που δεν είμαστε. Το Instagram μας παρουσιάζει την τέλεια εικόνα της ζωής των άλλων, ενώ εμείς αγωνιζόμαστε να φτάσουμε σε αυτά τα πρότυπα, που ίσως και να μη μας ταιριάζουν καθόλου. Το άγχος της τελειότητας μας κυνηγάει, ο φόβος της αποτυχίας μας παραλύει και η έλλειψη αυτοπεποίθησης μας κρατάει πίσω.
Το σημαντικότερο για να βγούμε από αυτή τη μαύρη τρύπα, είναι να καταλάβουμε ότι αυτό το κομμάτι που μας λείπει είναι ο έρωτας για τον εαυτό μας. Εγώ ήμουν τόσο απασχολημένη με το να κάνω τους άλλους χαρούμενους που είχα ξεχάσει να φροντίσω τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μου: εμένα. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τόσο δύσκολο. Πατάς “reset” στη ζωή σου και ξεκινάς από την αρχή. Σχέσεις που σε εξάντλησαν, φιλίες που ήταν one-sided και οικογενειακές συγκρούσεις που σε άφησαν με σπασμένα κομμάτια, όλα αυτά που στη δική σου ψυχή είναι σαν μια κακή σειρά Netflix που δεν μπορείς να σταματήσεις να βλέπεις, παρόλο που ξέρεις ότι θα τελειώσει άσχημα.
Μέχρι που έρχεται η ώρα να πατήσεις ένα sonorous «ώπα, σταμάτα!» και να πάρεις τον έλεγχο του σεναρίου της ζωής σου. Γιατί να είσαι κομπάρσος, άλλωστε, στην ιστορία σου; Να είσαι ο freakin’ πρωταγωνιστής! Και όπως κάθε σέξι πρωταγωνιστής χρειάζεται ένα badass σχέδιο, έτσι κι εσύ, πάρε τα ηνία της ζωής σου και να ξεκίνησε ένα epic quest για να βρεις τον εαυτό σου. Εγώ αυτό έκανα. Βούτηξα με τα μούτρα σε βιβλία αυτοβοήθειας, σαν να ήμουν σε αποστολή να γίνω η επόμενη μεγάλη guru. Άρχισα να διαβάζω κάθε βράδυ, υπογραμμίζοντας φράσεις και σημειώνοντας σκέψεις σε ένα μικρό σημειωματάριο. Έγραψα μια λίστα με πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω αλλά φοβόμουν κι άρχισα να τα τικάρω ένα προς ένα. Κάθε φορά που ξεπερνούσα έναν φόβο μου, ένιωθα σαν να αποκτώ ένα κομμάτι από τον χαμένο μου εαυτό.
Κάπως έτσι, συνειδητοποιείς ότι η ευτυχία δεν είναι κάποιο μαγικό φίλτρο που θα σου ρίξει κάποιος από ψηλά. Είναι σαν να προσπαθείς να πάρεις high score σε ένα νέο video game. Χρειάζονται λοιπόν μικρές κινήσεις, πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις σαν rockstar σε karaoke bar. Για μένα, ήταν το να περνάω χρόνο στη φύση, μακριά από τα notifications και τα memes, να γράφω ποιήματα, να ανακαλύπτω τα δημιουργικά μου όρια. Για σένα, μπορεί να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Το ζητούμενο είναι, κάθε βήμα, μικρό ή μεγάλο, να νιώθεις σαν να αποκτάς superpowers. Θα μάθεις σιγά σιγά να βάζεις όρια σε μη υγιείς σχέσεις, σαν να βάζεις firewall στον υπολογιστή σου. Να περιβάλεις τον εαυτό σου με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις σαν να είσαι μέλος ενός super hero squad. Και το πιο σημαντικό, να κάνεις ειρήνη με τα ελαττώματά σου.
Η ευτυχία είναι ένα non-stop party, όχι μια τελική γραμμή τερματισμού. Είναι ένα συνεχές ταξίδι αυτοβελτίωσης και αυτοανακάλυψης. Αν είσαι κι εσύ σε αυτό το τρένο, μην τρελαίνεσαι! Είσαι σε καλά χέρια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πιστέψεις στον εαυτό σου και να κάνεις το πρώτο βήμα. Κι αν χρειαστείς παρέα, ο καλύτερός φίλος σου είναι ο καθρέφτης σου.
ΥΓ: Και μην ξεχνάς, το να είσαι ευτυχισμένος δε σημαίνει ότι πρέπει να είσαι πάντα χαρούμενος. Είναι εντάξει να νιώθεις κάποιες φορές σαν ένα μπουκάλι αναψυκτικό που έχει ανακινηθεί πολύ. Απλά, βρες έναν τρόπο να ξεφύγεις από την πίεση!
Συντάκτης: Βαλεντίνα Λεωνίδου
