Το να κάνεις πίσω σε έναν καβγά θεωρείται αδυναμία ή ψυχικό σθένος;

Τι κάνεις κατά τη διάρκεια ενός καβγά; Έχεις την τάση να κλείνεις το στόμα σου και να υποχωρείς ή το πας μέχρι τέρμα; Σκέψου τώρα να έκανες ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνεις τώρα; Θεωρείς πως θα είχες διαφορετικά αποτελέσματα ή όχι; Πολλοί άνθρωποι ορίζουν το να κάνεις πίσω σε έναν καβγά ως αδυναμία και προδοσία προς τον εαυτό τους και σε αυτά που πιστεύουν. Σκέψου το όμως από μια άλλη οπτική, την οπτική του πώς αυτός που υποχωρεί δεν είναι αδύναμος αλλά πιο δυνατός και ώριμος.

Το να μπορείς να δεις πέρα από την ένταση της στιγμής και να καταλάβεις πως ίσως είναι καλύτερο να υποχωρήσει ο ένας από τους δύο, απαιτεί μια μεγάλη δόση αλτρουισμού. Πρέπει δηλαδή να είσαι σε θέση να δεις το θέμα του καυγά αρκετά σφαιρικά έτσι ώστε να ζυγίσεις τα πράγματα και να καταλήξεις στο ότι είναι πιο σημαντικό για εσένα να βρεθεί μια λύση παρά να είσαι εσύ το άτομο που έχει δίκαιο. Συνήθως σε έναν καβγά δε θα μπορέσεις ποτέ να είσαι το άτομο που έχει και δίκαιο αλλά και να είσαι και αυτός που μπορεί να βρει λύση στο πρόβλημα. Έτσι καταλήγουμε στο ότι για να λυθεί το πρόβλημα απλά κάποιος από αυτούς που το δημιούργησε πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω έτσι ώστε να βοηθήσει και το άλλο άτομο που δεν είναι σε θέση να κάνει το ίδιο, να δει διαφορετικά τα πράγματα, με μια διαφορετική ματιά. Αυτό μπορείς να το πετύχεις πολύ εύκολα αν βρεις από πού πηγάζει η επιθυμία αυτή, του να νιώθεις πως έχεις δίκαιο και σε έχουν αδικήσει. Ξεκίνα να εξερευνάς τις σκέψεις αυτές μέσα σου και μέσα από το ψάξιμο θα καταλήξεις πως όλα πηγάζουν από την ανάγκη που έχει το «εγώ» σου να ακουστεί. Κάνε το εικόνα λοιπόν, 2 άτομα με 2 τεράστια ego να προσπαθούν να βρουν λύση σε κάτι. Μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σωστά;

Ας το δούμε τώρα από την πλευρά εκείνου που πιστεύει ακράδαντα πως έχει δίκαιο και δεν μπορεί να δει τίποτα πέρα από αυτό; Πώς θα αντιδράσει αν το άτομο που έχει απέναντι του είναι έτοιμο να υποχωρήσει με ήρεμες και μετρημένες κουβέντες; Θα θυμώσει περισσότερο; Πολύ πιθανόν, όμως δε θα κρατήσει για πολύ και έτσι όλα τα σενάρια καταλήγουν στο ότι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο θα δει το θέμα διαφορετικά και εκτός του ότι ο καβγάς πια θα σταματήσει ίσως και να τον κάνει να κατανοήσει πως είχε άδικο και στην καλύτερη των περιπτώσεων να απολογηθεί.

Άρα τελικά η λύση στους καβγάδες είναι να υπάρχει πάντα ένα άτομο που έχει την ικανότητα να μένει ήρεμο και κάνοντας πίσω να δίνει λίγο τόπο στην οργή για να υπάρχει ο χρόνος όπου θα μπορέσει και το άλλο άτομο να αξιολογήσει καλύτερα την κατάσταση. Προφανώς δε θα είναι πάντοτε όλοι οι άνθρωποι σε θέση να παραδεχτούν πως έχουν σφάλει, γιατί όπως είπαμε και πιο πάνω το ego του καθένα βγαίνει σε διαφορετικά μεγέθη, κάποιων είναι τεράστια κάποιων μεσαία και των πιο τυχερών είναι τόσο δα μικρούλικα που χωράνε στη μικρή τσεπούλα του παντελονιού. Όμως αν καταφέρεις εσύ να φέρεις τον εαυτό σου σε αυτό το σημείο δε θα σε ενδιαφέρει πια ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο γιατί η δύναμη που σου προφέρει η ηρεμία αυτή είναι πιο μεγάλη από το να έχεις δίκαιο και έτσι βγαίνεις διπλά κερδισμένος! Και καταφέρνεις να ηρεμήσεις τα πνεύματα και τον καυγά βάζοντας τέλος στην κόντρα που έχεις με το άλλο άτομο και νιώθεις μέσα σου μια ηρεμία πως δε σε ελέγχουν τα συναισθήματά σου αλλά εσύ αυτά. Το να κάνεις πίσω λοιπόν σε αυτή την περίπτωση δεν είναι αδυναμία, αν μάθεις και καταλάβεις τους λόγους πίσω από αυτό, το να κάνεις πίσω θα γίνει μια από τις σούπερ δυνάμεις σου.