Το ημερολόγιο γράφει 21 Μαϊου 2022 και ο Tom Turcich γίνεται ο 10ος άνθρωπος που περπάτησε όλο τον κόσμο, με τη Savannah, το σκυλί του να γίνεται ο πρώτος σκύλος που κάνει αυτό το εγχείρημα.
Ο Τομ και η Σαβάνα ταξίδεψαν περπατώντας έξι γεωγραφικές ηπείρους (Βόρεια Αμερική, Νότια Αμερική, Ανταρκτική, Αφρική, Ευρασία και Αυστραλία) και τριάντα οχτώ χώρες, κάτι που ελάχιστοι άνθρωποι έχουν καταφέρει ως τώρα. Πώς, όμως, αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι; Παράδειγμά του αποτέλεσε ο πρώτος άνθρωπος που έκανε το γύρο του κόσμου με τα πόδια, ο Steven Newman, αλλά και ο Karl Bushby που το επανέλαβε το 1998. Ξεκίνησε στις 2 Απριλίου 2015. Καταλυτικοί παράγοντες για την απόφασή του στάθηκαν οι θάνατοι των φίλων του Anne Marie και Shannon. Ο ίδιος ξεκίνησε με ένα καροτσάκι μωρού, όπου κουβαλούσε εξοπλισμό πεζοπορίας, υπνόσακο, φορητό υπολογιστή, φωτογραφική μηχανή DSLR και κιβώτιο αποθήκευσης του φαγητού. Όσο για τη Σαβάνα, αυτή δεν ήταν από την αρχή μέρος του ταξιδιού, προστέθηκε αργότερα όταν ο Τομ την υιοθέτησε, κουτάβι ακόμα, από ένα καταφύγιο ζώων. Όπως αποδείχθηκε, είχε δίκιο πως το να έχει ένα σκύλο μαζί του, θα ήταν αυτό που θα έκανε τη διαφορά.
View this post on Instagram
Οι δυο τους περπατούσαν περίπου 29 με 38 χιλιόμετρα τη μέρα. Να σημειωθεί πως για να κάνει κανείς ρεκόρ Γκίνες ταξιδεύοντας με τα πόδια όλη τη γη, απαιτεί να διανύσεις 30.000 χιλιόμετρα και να διασχίσεις τέσσερις ηπείρους. Ο Turchich, φυσικά, το ξεπέρασε. Αν έκανε το ταξίδι χωρίς τη Σαβάνα, όμως, ο ίδιος λέει πως δε θα ήταν το ίδιο, αφού δε θα μπορούσε να απολαύσει τις στιγμές. Η Σαβάνα ήταν άλλωστε το στήριγμά του σε αυτή τη μαγική διαδρομή.
View this post on Instagram
Όλα όσα έγιναν στο ταξίδι του, ο ίδιος τα αναφέρει στο βιβλίο του The World Walk. Αποτελεί ένα είδος απομνημονευμάτων. Η συγγραφή του ήταν μια καθοριστική εμπειρία για τον ίδιο και στόχο είχε να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να γίνουν πιο περίεργοι για τον κόσμο, δείχνοντας και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε αυτόν.
View this post on Instagram
Αν και πήγε σε πολλές χώρες θα ήθελε να ξανα επισκεφθεί τη Γεωργία και την Τουρκία. Το σημαντικότερο που πήρε, όπως λέει ο ίδιος, είναι η συνειδητοποίηση του πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε μπροστά στο μεγάλο σύστημα των πραγμάτων. Διανοητικά, ήταν κάτι που ήξερε, αλλά το ταξίδι τον βοήθησε να το καταλάβει. Ο στόχος του βέβαια δεν ήταν να γίνει ο 10ος άνθρωπος που περπάτησε τον κόσμο, αλλά να γνωρίσει τον κόσμο και μάλιστα το έκανε με τον ιδανικότερο για τον ίδιο τρόπο, περπατώντας.
View this post on Instagram
Ο ίδιος δήλωσε στο CNN πως όταν έφτασε και πέρασε τη γραμμή τερματισμού που είχε θέσει, ήταν σαν να έφτασε στον παράδεισο. Μία αίσθηση που τον συνόδεψε για τρεις μήνες μετά την επιστροφή του, μιας και το απίστευτο αυτό επίτευγμα ζωής του είχε χαρίσει υπέροχες και ατελείωτες εικόνες. Όμως όλο αυτό άρχισε σιγά σιγά να φθίνει και η συνειδητοποίηση πως ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του ανήκε στο παρελθόν τον χτύπησε. Φυσικά και είχε επιτύχει ένα σπουδαίο στόχο, αλλά ο ίδιος δυσκολευόταν να συμφιλιωθεί με αυτή την ιδέα και σημάδια κατάθλιψης άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Ο Turcich, αναρωτήθηκε πώς συνεχίζεις τη ζωή σου όταν έχεις πλέον καταφέρει το μεγαλύτερο στόχο σου; Κάνοντας πράγματα που δε σημαίνουν το ίδιο και έχουν μικρότερη σημασία; Αυτή η παραδοχή, πως πλέον ο σκοπός του δεν είναι ξεκάθαρος τον οδήγησε και στην κατάθλιψη.
View this post on Instagram
Σαφώς ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο να περπατήσει τον κόσμο και το κατάφερε, δε θα έμενε άπραγος μπροστά στην πρόκληση της κατάθλιψης. Αλλά, αν και ήδη την είχε αναγνωρίσει το πρόβλημα και προσπαθούσε να το αντιμετωπίσει, η απώλεια της Σαβάνα μετά το ταξίδι τους, τον κράτησε πίσω. Ο σκύλος με τον οποίο είχε ταξιδέψει τον κόσμο, λόγω νεφρικής ανεπάρκειας, έπρεπε να θανατωθεί. Για τον ίδιο δεν ήταν απλά ένα κατοικίδιο, όμως, αλλά ο συνοδοιπόρος και εμψυχωτής του και η απώλειά του βάρυνε περισσότερο τον ψυχισμό του.
View this post on Instagram
Ωστόσο, αν κάτι ξέρει να κάνει ο Turcich καλά και σωστά, είναι να μην το βάζει κάτω τόσο εύκολα. Στα 17 του, άλλωστε, άρχισε να σχεδιάζει αυτό το ταξίδι ζωής με αφορμή πάλι έναν θάνατο. Του πήρε περίπου 15 χρόνια για να εκπληρώσει αυτόν τον στόχο, τα πρώτα 9 σχεδιάζοντας και αποταμιεύοντας για αυτόν και τα επόμενα 7 κατακτώντας τον. Αυτό που ο ίδιος συνειδητοποίησε μέσα από τις απώλειες των φίλων του, είναι πως η ζωή είναι μικρή για να τη σπαταλάμε σε ανύπαρκτα “δεν μπορώ”. Ποιος ξέρει, ίσως σύντομα τον απολαύσουμε σε ένα επόμενο γενναίο ταξίδι. Τόσο αυτός, όσο και οι 9 περιπατητές του κόσμου που προηγήθηκαν, είναι η ζωντανή απόδειξη πως αν κάποιος θέλει, τα μπορεί όλα.
Συντάκτης: Ελευθερία Ιωάννογλου
