Κι εκεί που έλεγες ότι τα πράγματα από άποψη ειδήσεων δε θα μπορούσαν να γίνουν και πολύ χειρότερα, μια νέα φρικιαστική είδηση από τη Βουλή των Ελλήνων ήρθε στο φως, όταν αποκαλύφθηκαν οι εγκληματικές πράξεις ενός αστυνομικού που υπηρετούσε στην Υπηρεσία Ασφαλείας της Βουλής (ΥΑΒΕ). Οι κατηγορίες που βαραίνουν τον αστυνομικό περιλαμβάνουν ενδοοικογενειακή βία εναντίον της εγκύου συζύγου του, καθώς και σ3ξουαλική κακοποίηση και πιο συγκεκριμένα βιaσμό, των τεσσάρων παιδιών τους.
Η σύζυγος του αστυνομικού, επίσης μέλος της ΕΛ.ΑΣ., κατήγγειλε το περιστατικό βίας στις 18 Νοεμβρίου στο Τμήμα Ενδοοικογενειακής Βίας της Καλλιθέας. Αμέσως μετά την καταγγελία, ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας, προχώρησε σε άμεση απομάκρυνση του αστυνομικού από την Υπηρεσία Ασφαλείας. Στις 20 Νοεμβρίου, ο κατηγορούμενος παραπέμφθηκε στο Αυτόφωρο και καταδικάστηκε σε έναν χρόνο φυλάκιση με αναστολή για ενδοοικογενειακή βία. Ωστόσο, η υπόθεση πήρε ακόμη πιο τραγική τροπή, όταν η σύζυγός του προχώρησε σε νέες καταγγελίες για σ3ξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους, γεγονός που οδήγησε σε νέα προανακριτική διαδικασία.
Παιδιά χωρίς επιμέλεια και κατηγορίες εκατέρωθεν
Μετά τις νέες καταγγελίες, η επιμέλεια των παιδιών αφαιρέθηκε από τους γονείς, καθώς οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ τους περιέπλεξαν την υπόθεση. Η ΕΛ.ΑΣ. ανακοίνωσε ότι ο κατηγορούμενος, ο οποίος από τις αρχές του 2019 υπηρετούσε στη Βουλή χωρίς να φέρει όπλο λόγω ψυχολογικών προβλημάτων, παραμένει στο ψυχιατρείο του Στρατού, καθώς φέρεται να δήλωσε στη μητέρα του ότι σκοπεύει να κάνει κακό στον εαυτό του.
Η σύζυγός του, έγκυος στο πέμπτο τους παιδί, συνεχίζει να συνεργάζεται με τις αρχές, ενώ η προανακριτική διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη.
«Όπου και να το πει κανείς, αρρωσταίνει»
Ο κ. Τασούλας, ενημερώνοντας τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, δήλωσε αποσβολωμένος: «Όπου και να το πει κανείς, αρρωσταίνει. Τώρα βρισκόμαστε στην ανακριτική διαδικασία».
Η υπόθεση αυτή δικαίως προκαλεί τεράστια ανησυχία για την αποτελεσματικότητα των ελέγχων και της ψυχολογικής αξιολόγησης των αστυνομικών που υπηρετούν σε ευαίσθητες υπηρεσίες, όπως η Υπηρεσία Ασφαλείας της Βουλής, που υποτίθεται ανήκει στην αφρόκρεμα του σώματος- άρα τι να υποθέσουμε για την υπόλοιπη επικράτεια; Παράλληλα, εγείρει ερωτήματα για τη διαχρονική πληγή αυτής της χώρας που αφορά στην προστασία των παιδιών σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής κακοποίησης.
Πώς είναι δυνατόν ένας αστυνομικός με ψυχολογικά προβλήματα να υπηρετεί σε μια τόσο ευαίσθητη υπηρεσία όπως η Υπηρεσία Ασφαλείας της Βουλής; Υπάρχουν συστηματικοί έλεγχοι ψυχικής υγείας για τους αστυνομικούς, και αν ναι, πόσο αποτελεσματικοί είναι; Πόσο άμεσα και ουσιαστικά ανταποκρίνονται οι αρχές σε καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία, ειδικά όταν αφορούν αστυνομικούς; Υπάρχουν μηχανισμοί προστασίας για τα θύματα, ιδίως όταν ο κατηγορούμενος έχει πρόσβαση σε κρατική εξουσία; Ποια είναι η ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών που επέτρεψαν σε έναν άνθρωπο με τέτοιες κατηγορίες να παραμείνει στη θέση του για τόσο καιρό;
Μένει να δούμε αν και πότε θα απαντηθούν όλα αυτά τα ερωτήματα, με βασικότερο όλων, πότε επιτέλους θα πάρουμε στα σοβαρά την ευθύνη μας απέναντι στην ενδοοικογενειακή βία;
