Το 608 είναι σίγουρα το πιο θρυλικό λεωφορείο της Αθήνας

Το μετρό Θεσσαλονίκης λειτουργεί κι αυτό είναι γεγονός. Οι Θεσσαλονικείς το περίμεναν πώς και πώς, έκαναν υπομονή πολύ καιρό και ανέμεναν εκείνο που διευκόλυνε την καθημερινότητα των Αθηναίων, μίκραινε τις αποστάσεις και βοηθούσε στη μείωση της οδικής κίνησης. Η αλήθεια είναι πως το μετρό στην Αθήνα είναι το κυριότερο μεταφορικό μέσο πολλών ανθρώπων και, παρά τα στραβά του, είναι εξυπηρετικό. Χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά πηγαινοέρχονται στις δουλειές και στις λοιπές υποχρεώσεις τους με το μετρό, μιας και αυτό εξυπηρετεί ένα μεγάλο μέρος του αστικού ιστού. Ωστόσο, παρά τους πολλούς σταθμούς και τις τρείς γραμμές του μετρό, υπάρχουν και περιοχές, στις οποίες το μετρό δε φτάνει και οι άνθρωποι πρέπει να μετακινηθούν με άλλον τρόπο.

Κι όσοι έχουν αυτοκίνητο ή μηχανάκι ή ακόμη και πατίνι (είναι της μόδας τώρα τελευταία), έχει καλώς. Οι υπόλοιποι; Οι υπόλοιποι επιλέγουν (όχι πάντα συνειδητά) να μετακινηθούν με άλλο μέσο -πιο παραδοσιακό. Επιλέγουν το λεωφορείο. Στην Αθήνα θα συναντήσει κάποιος πολλά λεωφορεία. Αυτό το μεταφορικό μέσο, που λέγεται πως πρωτοεμφανίστηκε στους δρόμους της πρωτεύουσας το 1978, καλύπτει μεγάλες αποστάσεις και πραγματοποιεί διαδρομές από τα βόρεια στα νότια προάστια, από το αεροδρόμιο στο κέντρο, από τα ανατολικά στα δυτικά και τούμπαλιν. Όλοι οι Αθηναίοι έχουν χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή τους κάποιο από τα αστικά λεωφορεία για να μετακινηθούν, ακόμη κι αν εξυπηρετούσε το μετρό. Θα έχετε σίγουρα ακούσει ιστορίες και  διηγήσεις από επιβάτες, που πραγματοποιούν καθημερινά το δρομολόγιο από γνωστές και -οριακά- θρυλικές διαδρομές της πρωτεύουσας. Διαδρομές, όπως Ομόνοια – Κολιάτσου, Παγκράτι – Κυψέλη, Γαλάτσι – Ζωγράφου έχουν σταθεί άλλοτε η αιτία κι άλλοτε η αφορμή για πολλές συζητήσεις, σχολιασμούς ή τσακωμούς.

Και μπορεί τις πρώτες δύο διαδρομές να τις εκτελεί πλήθος λεωφορείων, όμως, την τελευταία πραγματοποιεί μόνον το -θρυλικό λεωφορείο αυτής της πόλης- το 608. Το 608 είναι, θα έλεγε κάποιος, το πιο γνωστό λεωφορείο της Αθήνας. Σαράντα στάσεις, δώδεκα χιλιόμετρα, μιάμιση (περίπου) ώρα από τη μία άκρη στην άλλη. Αυτό είναι το 608, αν κάποιος θέλει να μιλήσει με αριθμούς. Βέβαια, γι’ αυτό το λεωφορείο δεν αρκούν οι αριθμοί. Χρειάζονται λέξεις για να περιγράψουμε σωστά -κι όπως του αρμόζει- το 608. Το 608 είναι ένα μεγάλο λεωφορείο. Μοιάζει σαν να είναι δύο λεωφορεία ενωμένα σε ένα μέσω μίας φυσαρμόνικας. Είναι τέτοιο το σχήμα και η κατασκευή του, που πράγματι θυμίζει φυσαρμόνικα.

Το 608 διεκδικεί επάξια τον τίτλο του φοιτητικού λεωφορείου. Ίσως, επειδή το εν λόγω λεωφορείο διασχίζει σχεδόν όλο το κέντρο της Αθήνας: από το Γαλάτσι, την Πατησίων και την Ακαδημίας περνά στη βασιλίσσης Σοφίας και καταλήγει στου Ζωγράφου, στον ναό των φοιτητών. Ο τελικός προορισμός του θρυλικού λεωφορείου της πόλης είναι η πανεπιστημιούπολη, εκεί όπου χιλιάδες νέα παιδιά καθημερινά καλούνται να δηλώσουν παρουσία. Και με ποιόν τρόπο μπορεί σήμερα ένας νέος να φτάσει στη σχολή του και να παρακολουθήσει το μάθημά του; Δεν υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Μην το ψάχνετε. Το 608 είναι η (μοναδική) απάντηση για όλους εμάς, τους κοινούς θνητούς, που δεν έχουμε κινητή περιουσία. Μπαίνοντας κάποιος στο 608, πολύ εύκολα, θα μπορέσει να διακρίνει φοιτητές, που με ακουστικά στα αφτιά και θερμός με καφέ στο χέρι (είναι η σύγχρονη μορφή του σέικερ) προσπαθούν να ξυπνήσουν και να συνυπάρξουν με τους λοιπούς συνεπιβάτες. Νέα παιδιά επιβιβάζονται το ένα μετά το άλλο κάθε φορά που το λεωφορείο σταματά και ανοίγει τις πόρτες του.

Στο 608 θα βρείτε φοιτητές φορτωμένους με το βιός τους. Ο καθένας έχει από ένα backpack γεμάτο με βιβλία, laptop, σημειώσεις, φορτιστές και powerbank για τη σχολή και τα μαθήματα κι από ένα lunchboxάκι για το μεσημέρι. Ο οπλισμός του σύγχρονου φοιτητή περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- και αντικείμενα ή ρούχα -ικανά να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, αφού ο σύγχρονος φοιτητής λείπει από το σπίτι του από το πρωί έως και το βράδυ. Το πρωί στο πανεπιστήμιο για να γίνει επιστήμονας και το βράδυ στη δουλειά για να…. επιβιώσει. Δε βγαίνει αλλιώς, πώς να το κάνουμε; Το 608, λοιπόν, φιλοξενεί τον μέσο φοιτητή και την πραγμάτια του τουλάχιστον δύο φορές τη μέρα. Μία στο πήγαινε κι ακόμη μία στο έλα. Είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς του.

Κι ο φοιτητής το γνωρίζει βαθιά και το εκτιμά παρά τα προβλήματα, με τα οποία το λεωφορείο αυτό (όπως και κάθε λεωφορείο) είναι συνυφασμένο. Ζέστη, στρυμωγμένος και στοιβαγμένος κόσμος, νερά που στάζουν, δυσοσμία, ατελείωτη αναμονή στις στάσεις είναι μόνον μερικά από τα προβλήματα των λεωφορείων της πρωτεύουσας (και όχι μόνο). Όμως, όταν αντικρίζεις το 608 και επιβιβάζεσαι σ’ αυτό, κάπως όλα αυτά τα ξεχνάς ή μάλλον -ορθότερα- τα ανέχεσαι. Το 608 είναι σαν το παλιό σου φιλαράκι. Εκείνο που ξέρεις από την αρχή του έως και το τέλος του. Ήσουν εκεί στην πρώτη στάση της ζωής του, το ακολουθείς σε όλη του τη διαδρομή και, αν τα καταφέρεις, θα είσαι και στην τελευταία. Εκείνος ο φίλος, που τον γνώρισες παιδάκι και ξέρεις όλα του τα στραβά. Όμως, αυτά δε σε εμποδίζουν από το να τον κάνεις παρέα, γιατί βαθιά μέσα σου υπάρχει η γνώση πως κανείς και τίποτε δεν είναι τέλειος. Άλλωστε αυτός ο φίλος, παρά τις αναποδιές και τις «τρύπες» του, πάντα σε συντροφεύει. Είναι εκεί το πρωί να σε βοηθάει να ξεκινήσεις τη ρουτίνα σου και πάντα περνάει το βράδυ να σε αφήσει -ασφαλή- στο σπίτι. Πάντα από κάπου θα περνάει ένα παλιό και γέρικο 608. Αν το βρείτε, εκτιμήστε το και δείξτε του εμπιστοσύνη. Μπείτε μέσα και αφήστε το να ολοκληρώσει τη διαδρομή του και να σας οδηγήσει στον τελικό του προορισμό.